Oh, hi brother -Thrushdive-

Daar hopte het zwarte gestalte door de bladeren. Zijn zwarte kraal oogjes op iets gericht wat de kater niet boeide. Nee, het enige wat hem nu boeide was de zwarte vogel. De kraai. Hij likte zijn lippen en sloot behoedzaam dichter bij, tot zijn instinct zei; spring! Dus hij sprong, lande met een perfecte boog op de kraai, met zijn poot op de snavel gedrukt. Hij twijfelde geen moment en plaatste zijn tanden in de nek, tussen de veren door. Hij hees zijn kop op en spuugde de veren uit. "Getver," bromde hij terwijl hij met voldoening neer keek op het dode gestalte van de vogel.
Geritsel aan de andere kant van de struiken trok zijn aandacht. Helaas waaide de wind de verkeerde kant op om te kunnen reuken wat of wie het was. Dus ging hij er van uit dat het een prooi dier was. Hij sloop door de struiken heen, wat mislukte, want hij kon ritselen niet voorkomen. Toen hij uit de struiken kwam zag hij zijn kleinere broertje. Sharpaw. "Hé, Sharpaw!" Miauwde hij opgetogen terwijl hij naar zijn broertje toe stapte.

Thrushdive grijnsde naar zijn jongere broertje. Hij mocht de jonge kater wel, hij herkende iets van hem wel in de jonge kater, enkel was deze jonge kater iets socialer dan hij was geweest, of eigenlijk nog steeds was. Zo super sociaal was Thrushdive niet. "Hi Thrushdive." Thrushdive keek zijn broertje aan met een bezorgde blik door de niet super blije toon in zijn stem. Het klonk wel oké, maar ook droevig. "What's up, little brother?" Vroeg hij de jonge kater terwijl hij ging zitten en hij zijn broertje aan bleef kijken. Ja, als zijn broertje ergens mee zat, kon hij gewoon bij hem terecht. Ze waren familie, en als Thrushdive iets wou, was het een goede familie band.

Hij kon zijn aan zijn kleine broertje dat hem iets dwars zat. En hij wou hem daar bij helpen, enkel wist hij niet zo goed hoe. Praten was niet zijn grootste specialiteit. "Waarom is Wolftail ons nooit komen bezoeken denk je?" Vroeg Sharppaw. Thrushdive zuchtte en dacht na. Waarom was hun vader hun nooit komen bezoeken. "Ik weet dat Wolftail en Shrewstar veel problemen hebben gehad, ruzie's, en zo voorts. Dat heeft veel gespeeld bij toen ik nog een kitten was, en toen jullie geboren werden... hij heeft toen afstand gedaan, tenminste, zo kwam dat bij mij over. Zelf heb ik ook weinig tot geen contact met onze vader," legde hij uit. Dat waren zijn vermoedens. Hij keek zijn broertje aan, ergens begreep hij de vraag wel, maar hij wou weten wat er nog meer achter zat. "Hoe zo?" Vroeg hij toen.

Hij knikte begrip vol naar Sharpaw toen hij zijn woorden had uitgesproken. hij begreep de jonge kater wel. Enkel had hij zelf er nooit iets mee gedaan. Hij had zijn gevoelens enkel aan de kant gezet, en gedaan als of het hem allemaal niks schelen kon. "Misschien is het een idee als je gewoon met onze vader gaat praten? Desnoods ben ik er ook bij," stelde hij voor. Misschien dat het helpen zou. "Maar dat hoeft niet meteen nu. Misschien kunnen we nog wat leuks doen, samen," stelde hij voor terwijl hij zijn jongere broertje een zachtje por tegen zijn flank gaf. Als hij iets had geleerd was het soms ook goed om je gedachten op zij te zetten, en iets anders te gaan doen.

Thrushdives lippen krulden op tot een grijns. Zeker dat hij wat leuks wist te doen, en hij zou zijn kleine broer eens laten zien hoe je een écht leuk apprentice leventje kan lijden. Zijn eerste advies was, zoeken naar spanning, een uitdaging, zo lang het maar niet levend bedreigend was, of dat de clan er onder zou lijden. Tenslotte was Thrushdive ook een warrior, en was hij nu eigenlijk verantwoordelijk, dat moest hij niet vergeten. "Zeker weten dat ik iets leuks weet. Niet vergeten dat ík de Thrush-master ben!" Hij knipoogde en begon er vandoor te lopen. "Kom mee!" Miauwde hij terwijl hij zijn tempo wat versnelde.

Thrushdive keek over zijn schouder om te kijken of Sharppaw hem wel kon bijhouden, maar de apprentice liep al naast hem. Hij greens, een snelle leerling was het. "We zijn er bijna," miauwde hij terwijl hij zijn tempo nog een klein beetje versnelde. Al snel kwamen ze bij een groen gras veldje met rotsen en een vijfertje. Er was niet veel groen in het Shadowclan territorium, na er was wel groen, maar niet zo iets als dit. Dit zou je eerder bij Riverclan of Thunderclan verwachten. Het was een eenden vijfertje, en op dit moment lagen ze allemaal te zonnen. Jagen op eenden was ongebruikelijk. Maar een grootte uitdaging, en leuk ook. Eenden waren namelijk bereid terug te vechten. "Dit deed ik heel veel in mijn apprentice tijd, uitdagingen op zoeken, ik gebruikte het op al mijn woede en verdriet af te reageren. Eenden vechten terug, en soms met meerdere eenden tegelijk. Je moet hierbij snel zijn en je vecht technieken goed gebruiken, wanneer het moeilijk word, niet aarzelen en weg rennen, ze volgen je namelijk niet heel lang," legde hij uit.

Het deed thrushdive goed om te zien hoe Sharppaw zijn idee meteen aanvaarde. Sharppaw zakte in een sluiphouding en sloop al in de richting van een eend. Een bruin met witte eend, zag hij. Thrushdive wachtte nog even af om te kijken hoe Sharppaw dichter bij sloop. Hij was al een goede warrior aan het worden, merkte Thrushdive op. Ondertussen zocht Thrushdive zelf een eend op. Een mannetjes eend, een bruine eend met blauw/groene veren en een witte hals. Hij grijnsde en begon in de richting van het mannetje te sluipen die met vrouwtjes aan het flirten was. Hij sprong en greep de eend vast met beide poten. Het harde gekwaak begon, en enkele eenden stoven het water in. De eend fladderde met zijn vleugels en pikte naar zijn poten. Thrushdive bleef vast houden. Toen voelde hij een andere eend naar zijn nek pikken. Hij negeerde, tenminste, dat probeerde hij. Zijn greep verzwakte en de eend onder hem schoot weg, maar viel hem daarna weer aan. Met zijn klauwen uitgeslagen zwaaide hij zijn poot naar de eend toe. Hij zette af met zijn achterpoten en besprong de eend weer. De eend de eend die hem had gepikt was even weg gevlogen uit schrik van zijn sprong. Thrushdive pakte zijn kans en beet in de nek van de eend, die dood bloedde en roerloos bleef liggen. Ondertussen keek hij om zich heen, op zoek naar zijn jongere broer, kijkend naar hoe het met hem ging.