{Open} Sleepless nights

"Je kent mij, toch? En een Thrushdive zonder dingen te doen die niet helemaal mogen, dat klopt gewoon niet," Miauwde Thrushdive en Snowynight aarzelde eventjes. De sneeuwwitte poes krulde haar dikke, pluizige staart om zich heen. "Kun je dan blijven..?" Miauwde ze zachtjes, haar stem nauwelijks hoger dan een fluistering van de wind. "Alsjeblieft..?" Vervolgde ze zachtjes.

"Kun je dan blijven..?" Vroeg Snowynight waarna ze vervolgde; "Alsjeblieft..?" Thrushdive glimlachte. "Ja, dat kan ik," miauwde hij vastbesloten waarna hij naast haar kroop, lettend op hoe hij liggen ging, en of hij niet tegen iets aan botste wat Snowynight pijn kon doen. Hij legde zijn staart voorzichtig over haar heen. "Voor jou alles," fluisterde hij zachtjes, nauwelijks hoorbaar terwijl hij zijn kop op in haar nek legde om haar warmte te bieden.

De kater kwam tegen haar aanliggen en Snowynight ontspande zich lichtjes. De 'voor jou alles' liet echter een huivering over Snowynight's rug heen glijden. De verplichting die ze ook al bij Ashdrizzle voelde... Het was benauwd. Ze was wel op de hoogte wat de twee katers over haar dachten en ze wist ook wel dat ze zelf wat voelde... Maar wat had ze nog niet uitgevonden en voor wie ook niet. En hoe dan ook.. Iemand ging op het einde pijn voelen.. Ze sloot haar ogen en nestelde zich tegen hem aan. "Dank je.." Mompelde ze zachtjes.

Thrushdive ontspande zich en hij liet zijn ogen dicht glijden. Hij hoorde Snowynights dankje nog net voor hij in slaap viel. Hij vroeg zich wel eens af wat er in Snowynights kopje om ging. Want hij wist maar al te goed dat zij eigenlijk in het zelfde schuitje als hij zat. Snowynight. Fawnstep. En voor Snowynight zou het vast zijn. Thrushdive. Ashdrizzle. Hij duwde zijn gedachten weg en liet zich zelf mee varen in een diepe slaap, een rustige, fijne slaap.

Ze stond zichzelf toe om door de warmte van Thrushdive omhuld te worden en langzaam weg te zakken in een lichte slaap. De poes liet haar ogen dichtvallen en krulde zich nog wat meer op. Maar zoals elke nacht kon ze niet rustig in slaap vallen. Ze sliep nog niet eens zo lang toen ze wat ineen begon te krimpen en zachte geluiden voort begon te brengen, het moment dat de nachtmerries weer aan het portaal van haar slaap stonden.

Thrushdive werd wakker door een onrustige Snowynight naast zich. Hij hief voorzichtig zijn kopje op en probeerde haar rustig te maken met likken langs haar oor en zachte geruststellende miauwtjes. "Rustig, rustig. Je bent veilig, alles is oké," fluisterde hij op rustige toon. Bezorgd keek hij naar Snowynight, hopend dat ze rustig zou worden, en naar een fijne dromenland kon gaan, wakker worden hoefde niet per se, zolang ze maar rustig werd.

Gevaar.. wegwezen... bloed, de metaalachtige stank ervan, gegrauw, geen kant om op te gaan. De poes fronste diep en kon een angstige piep niet onderdrukken. Ze schrok dan ook wakker toen er een tong over haar oren raspte en spartelde wat verward, hijgerig en met grote ogen rondkijkende. Pas toen ze Thrushdive herkende in de nacht, keek ze beschaamd weg en trok ze zich wat terug in haar nest.

Snowynight schrok wakker. Thrushdive hield op met likken en keek Snowynight aan, ze stribbelde eerst angstig waarna ze weg keek toen ze waarschijnlijk door had dat het Thrushdive was. "Rustig maar," murmelde hij. "Het komt wel goed," fluisterde hij geruststellend. "Heb... heb je dit vaak?" Vroeg hij. Als ze dit vaker had, dan wou Thrushdive haar daarbij helpen.

Haar borstkas rees in een razend tempo op en neer en haar ademhalingspatroon was onrustig. Haar ogen waren zo rond als de volle maan terwijl ze nog een keer rondkeek om zichzelf ervan te verzekeren van dat alles veilig was. Ze knikte zachtjes om Thrushdive's vraag te beantwoorden. Ze had dit erg vaak... Altijd als ze in een stressvolle periode kwam, was het raak.

Snowynight sprak geen woorden uit, ze knikte enkel als teken dat ze dit inderdaad vaker had. "Denk je... dat je nog slapen kan?" Vroeg hij. Hij drukte zich wat strakker tegen Snowynight aan, en sloeg zijn staart wat verder om haar heen, hopend haar een veiliger gevoel te geven.

Snowynight rilde zachtjes en nestelde zich tegen Thrushdive aan, bescherming zoekende als een jonge kit dat zou doen bij een moederkat. "Ik hoop het.." Murmelde ze zachtjes, al had ze er zelf niet zoveel vertrouwen in. Ze wilde Thrushdive niet wakker houden. Als hij wilde gaan slapen, moest hij gewoon gaan slapen..

Thrushdive gaapte. "Probeer maar te slapen. Ik ben bij je, jou kan niks gebeuren," verzekerde hij haar, hopend dat het zou helpen. Hij legde zijn kop weer in haar nek en sloot zijn ogen, al snel werd zijn ademhaling langzaam en regelmatig, en vertrok hij weer naar dromenland. Enkel sliep hij dit keer lichter, zodat hij alert kon blijven.

Snowynight keek Thrushdive wat onzeker aan, maar zijn woorden waren wel zelfverzekerd. "Probeer maar te slapen. Ik ben bij je, jou kan niks gebeuren," Miauwde de kater, waarna hij zichzelf weer tegen haar aan nestelde. Snowynight murmelde wat instemmends en luisterde naar hoe hij wegzonk in een slaap. Zijzelf sloot ook de ogen, maar komen wilde de slaap niet. Ze had het al verwacht en zei er dus ook niks van. Het was ook wel prettig.. Gewoon luisteren naar de rustige ademhaling van Thrushdive. Het duurde even, maar uiteindelijk zonk zijzelf ook in een diepe en zowaar droomloze slaap.

Hij opende zijn ogen toen de eerste paar zonnestralen het kamp verlichtte. Het was nog wel donker, en zo te horen sliep het kamp nog. Thrushdive maakte zich langzaam los van de slapende Snowynight. Voor hij weg liep keek hij eerst om naar de witte poes. Mocht hij problemen willen vermijden, moest hij nu weg gaan, hij zou later de dag nog wel langs komen. Stilletjes sloop hij de medicine cat den uit, en sloop hij over de open plek terug naar de warriors den. Éénmaal daar rolde hij zich op in zijn eigen koude nest, wat eigenlijk helemaal niet zo confortable aan voelde.

OCC: Topic uit <3

Langzaam ontwaakte Snowynight en knipperde ze haar ogen open. Ze kon Littlepaw en Smokebreath in de weer zien... Maar ze had het gevoel alsof ze iets miste. Pas toen rook ze de geur en besefte ze zich wat er zich vannacht had afgespeeld. Thrushdive had hier vannacht gelegen. Maar nu was hij alweer weg. Wat stom, had ze erdoorheen geslapen? Met een lichte zucht legde ze haar kop weer op haar poten. Ze had een nacht rustig geslapen.. Het had haar goed gedaan. Misschien dat Thrushdive of Ashdrizzle of iemand anders vanmiddag langskwam... Dat zou een opluchting zijn en natuurlijk ook leuk.. Ze zou erop wachten

{Topic klaar, denk ik?}