When Silverpelt gives his order. [+Shadepaw*]

Het was al redelijk laat toen Fawnstep halsoverkop het kamp in kwam rennen. Ze had een raaf tussen haar kaken en hoopte dat ze nog niet te laat was voor het eten, dan kon ze héél misschien wel met Thrushdive zitten. Hoopvol keek ze rond, maar al snel zakte haar oortjes naar achteren toen ze zag dat het kamp op een paar na pratende katten al totaal verlaten was. De sterren stonden al hoog aan de hemel en de maan verlichtte het kamp. Ze slofte naar de prooistapel en liet de raaf vallen, waarna ze naar een plekje in het kamp liep waar de maan niet scheen, een donker plekje voor haar alleen.

Zijn bladgroente ogen keken al zoekend het kamp rond toen hij deze al kuierend betrad. Een zachte zucht verliet zijn bek. Sinds dat hij de eerste paar manen geen training gekregen had was het nu toch wat wennen, misschien dat zijn mentor reclamaties van zijn moeder had gekregen? Een kleine glimlach sierde zijn lippen. De lichte bruine kater schudde even zijn kop en rekte zijn forse lichaam even uit. Sommigen zouden zeggen dat hij het evenbeeld van zijn vader was, anderen vonden dan eerder dat hij op zijn oudere broer Thrushdive leek. Dat hij regelmatig verward werd met zijn broer en vader begon hem dan ook stilletjes aan te irriteren, maar erover klagen zou hij niet doen. Het viel hem op dat er nog maar amper katten aanwezig waren. Misschien beter ook, hij had totaal geen zin in drukte momenteel.