Vogeltrek {+Jinx}

De vogels vlogen naar warmere streken. Hun vleugels droegen ze vele kilometers ver naar het zuiden om te ontsnappen aan de koude greep van de aankomende bladkaal. Oswald Tips kon ze geen ongelijk geven. Het was dat hij een warm huis had om in te schuilen, anders was hij misschien wel achter ze aan gegaan. Bij Hercules, wat haatte hij kou. Bij Hercules, best een leuke uitspraak, eigenlijk. Hij had hem ooit eens gelezen in een boek van zijn baasjes, iets wat vertaald was uit het Latijn. Hij wist niet meer hoe het heette. Niet eens meer wanneer hij het had gelezen. Het was alleen een snippertje van een herinnering dat ergens in zijn hoofd was blijven hangen.
Hij besloot een ommetje te maken. Toen hij buiten kwam, hoorde hij het gegak van ganzen. Die vlogen niet weg, maar kwamen juist hierheen. Zij kwamen van streken die nog kouder waren. Mr. Tips benijdde ze niet. Hij vond het hier al koud genoeg. Hij rilde even en liep verder. Hij sprong over het donkergroene tuinhek en keek om zich heen. Verderop in de straat zag hij een kat staan, een langharige, zwarte kater. Mr. Tips wandelde naar hem toe. "Goedemorgen," zei hij tegen de kat. "Ik geloof niet dat ik u al eerder ontmoet heb?"

Jinx was erg in gedachten verzonken toen een groep ganzen over kwamen vliegen. Hij schrok zich rot toen de beesten boven hem heen vlogen. Hij viel van het hek af waarop hij zat en belandde midden op de straat. Kwaad gromde hij wat naar de ganzen, het liefst had hij ze uit de lucht geplukt en aan de duivel zelf gegeven. Ja, je kon het wel raden. Jinx had niet het beste humeur nu. Woest keek hij om zich heen, in de hoop dat niemand zijn 'act' had gezien. Het was echter helemaal stil in de straat. Tenminste, qua katten dan. Er was één klein meisje dat in lachen was uitgebarsten. Jinx blies naar haar, maar ze leek het niet te horen. Jinx snoof kwaad. "Goedemorgen," klonk plots. Woest draaide Jinx zich om, maar toen hij een oude kater zag ontspande hij wat. "Hallo"zei hij ietwat toonloos terug. "Ik geloof niet dat ik u al eerder ontmoet heb?" Jinx knikte. "Dat klopt, maar noem me alsjeblieft geen u. Ik ben nog een stuk jonger dan jij"De kater had er een hekel aan aangesproken te worden door u. Hij was alles behalve beleefd.

"Hallo," zei de zwarte kat. "Dat klopt, maar noem me alsjeblieft geen u. Ik ben nog een stuk jonger dan jij." Mr. Tips vernauwde zijn ogen iets. Noemde die kat hem nu oud? Goed, hij was inderdaad niet de jongste meer, dat moest hij toegeven, maar hij vond het toch niet erg beleefd klinken. "Mijn naam is Mr. Tips," zei Oswald. "Aangenaam kennis te maken. En jij bent...?" Hij keek de kat aan. Het was een huiskat, zo veel was duidelijk. Hij was niet zo mager en onverzorgd als die boskatten die buiten de stad leefden. Hij had gele ogen, iets lichter van kleur dan die van Tips. Door zijn lange vacht kon Tips niet goed zien of hij een halsband droeg, en hij wilde niet onbeleefd zijn en staren. Ach, wat deed het er ook toe. Een kat had geen halsband nodig om een trotse huiskat te zijn, dat bewees Oswald zelf wel. Hij had altijd geweigerd zo'n vervelend halsbandje te dragen en Oswald en Beth Pendle hadden ook nooit geprobeerd hem te dwingen. Zij hadden zelf ook niet zo veel op met bandjes, en al helemaal niet met die afschuwelijke dingen met een belletje eraan.

De oudere kater vernauwde zijn ogen bij zijn woorden, en leek niet heel blij met wat Jinx had gezegd. De zwarte kater deed er echter niks aan en bood zijn verontschuldigingen ook niet aan. Manieren? Nee, die had hij niet. "Mijn naam is Mr. Tips," zei de kater, Jinx knikte rustig. "Aangenaam kennis te maken. En jij bent...?" vroeg hij. En Jinx had het idee dat hij hem onderzocht, dat kon gevoel zijn. Het maakte opnieuw de kater niet zo veel uit. "Jinx"zei hij ietwat kortaf. "Als ik het goed heb ben jij een huiskat, toch?"Vroeg hij en hij keek de kater recht aan. Zijn blik was niet dreigend, maar had ook zeker niet de warmte van vele vriendelijke katten.

het spijt me, laat :\

"Jinx", zei de zwarte kat. Hij klonk een beetje kortaf, maar Mr. Tips besloot dit te negeren. "Als ik het goed heb ben jij een huiskat, toch?" vroeg Jinx. Mr. Tips knikte met enige trots. Ja, hij was een huiskat, en ja, daar was hij zeer trots op. In zijn ogen waren de rogues die wel eens rondzworven gewoon katten die niet goed genoeg of niet verstandig genoeg waren, of simpelweg niet het geluk hadden, om bevriend te raken met een mens. Oh, sommigen waren aardig, zeker. Eriksen, Silverthorn, het waren niet altijd onvriendelijke katten. Maar ze waren gewoon wat aan lager wal geraakt dat de huiskatten, vond Mr. Tips. Aan de andere kant gaf hij ook toe dat niet alle huiskatten even aardig waren. Hij was wel een katten tegengekomen waarvan hij niet precies snapte hoe een mens hen kon houden. Deze Jinx, bijvoorbeeld, leek hem tot nu toe niet echt een geweldige kater. Maar ach, hij moest niet oordelen. Hij was toch immers een heer? Die stonden boven zaken als het beoordelen van anderen.