Do you remember me? [&Stream]

&Stream

Een peinzende blik lag in de ogen van de rode kater, hij staarde naar het grote huis voor hem. Hij zat op de, door de zon verwarmde, stoep in wat vroeger zijn 'territorium' was. Dat was in de tijd dat hij nog een kittypet was, voordat hij op straat gezet werd. Zijn broers en zussen, vier in totaal. Zouden hier nog moeten wonen.. Zouden ze hem nog herkennen? Hij was immers ontzettend afgevallen, je kon zijn ribben bijna tellen. Zijn rode vacht glansde niet zoals hij vroeger deed en zat onder het vuil, de vroeger zo zachtaardige blik in zijn ogen was er een geworden vol haat. Hij was nog steeds tevreden met zijn leven als een rogue, maar toch miste hij ergens het simpele leven wel.

Styx' hart klopte in zijn keel, terwijl hij om het huis heen liep. Om vervolgens op de schutting van de tuin te springen, hij keek het huis in. Zijn blik schoot langs de omgeving van de tuin, voor zover hij kon zien was er niemand. Hij sprong soepel van het hek af, de adrenaline schoot door zijn lijf. Was dit wel een goed idee?

x

BY MARLEY

Stream ontwaakte en rekte zich uit. De rode poes liep naar haar eet bakje. Haar tweebeen was dol op haar en aaide haar. Stream begon te spinnen maar dit was niet de perfecte leven. Ze wou liever een wilde kat zijn,zo een kat dat kan jagen op hun eigen prooi. Ze had veel over verhalen van gevaarlijke boskatten gehoord maar ze geloofde dat niet. Ze at haar bakje leeg nam wat slokjes frisse water en rende naar buiten via het katten luik. Ze spitste haar oortjes en proefde de lucht. Een windbries bracht een geur van een kat naar haar toe en met een ruk keek ze om. Een kater die zo hard op het poesje leek zat daar. Ze gromde naar de kater. Was dat wel een goed idee? Ze sloop behoedzaam dichterbij en bekeek de kater. Ze schrok en deinsde achteruit. 'Ben jij? Nee...Jij...kan niet mijn verloren broertje Styx zijn of wel?' Ze bekeek hem en een bekende geur verscholen onder het vuiligheid drong haar neusgaten binnen. 'Styx!' Miauwde ze vrolijk en begon te spinnen. 'Je bent terug om me mee te nemen!' Ze was er altijd van overtuigd om samen met haar broertje als Rogue te leven maar hij weigerde steeds dat zij mee ging.

Styx sheet

Een kattin, die Styx zo bekend was, kwam door het kattenluikje naar buiten. Blijkbaar drong zijn geur tot haar door, want ze draaide zich met een ruk om. Een zwakke glimlach verscheen op zijn gelaat toen hij oog in oog stond met zijn zusje, Stream. Zou ze hem nog herkennen? Zijn hoop werd weggeblazen toen de poes, die zoveel op hem leek, naar hem begon te grommen en behoedzaam dichter bij kwam. Maar blijkbaar schrok ze ergens van en deinsde weer achteruit. 'Ben jij? Nee...Jij...kan niet mijn verloren broertje Styx zijn of wel?' Klonk haar stem, zijn hart maakte een sprongetje. Ze herkende hem wel! 'Styx!' Miauwde ze vrolijk. 'Je bent terug om me mee te nemen!' De kater schudde schuldbewust zijn kop en keek haar met zijn grijze ogen aan, hij kon haar niet blootstellen aan de gevaren die zijn leven met zich mee kon brengen. Dat kon hij niet over zijn hart verdragen. Ietwat nerveus liep hij op de kattin af, om met zijn neus die van haar aan te raken. 'Ik ben blij je te zien Stream,' miauwde hij oprecht. 'Het spijt me, ik kan je niet meenemen. Het is te gevaarlijk..' Zijn stem klonk niet meer dan een fluistering, verstikt door verdriet. Hij keek een moment alert naar het huis. 'Zijn de tweebenen thuis? Ik denk niet dat ze echt blij zullen zijn om mij te zien..'

I like these two <'3

BY MARLEY

Stream schoot in haar boze alerte houding. "Niks is voor me te gevaarlijk! Ik ben als kitten dat gevaarlijke rivier over gezwomen of ben je dat soms al vergeten?! Ik ga toch mee ookal wil je het niet! Het maakt niks uit en ik hou het niet langer bij de tweebenen vol!" Spuugde ze naar haar broertje toen hij zei dat ze niet mee kon omdat het te 'gevaarlijk' was. Ze hief vastbesloten haar kop op. Haar ogen vol woede en verdriet. Ze voelde zich veraden. "Waarom doe je me dit aan? Je weet hoe hard ik het haat opgesloten te zitten!" Ze zou smeken en als het moest dan zou ze hem volgen. Maar ze wou zo graag als Rogue leven. Snapte haar broertje dat dan niet?

"Niks is voor me te gevaarlijk! Ik ben als kitten dat gevaarlijke rivier over gezwomen of ben je dat soms al vergeten?! Ik ga toch mee ookal wil je het niet! Het maakt niks uit en ik hou het niet langer bij de tweebenen vol!" Styx moest moeite doen om te voorkomen dat zijn ogen troebel werden, hij wilde dolgraag dat zijn zusje met hem meeging. Hij werd het immers ook wel zat om al die tijd alleen rond te moeten zwerven, maar hij zou nooit meer met zichzelf kunnen leven als haar iets zou overkomen. De rode kattin - die zoveel op haar broertje leek - hief vastberaden haar kop, haar ogen vol woede en verdriet. "Waarom doe je me dit aan? Je weet hoe hard ik het haat opgesloten te zitten!" De kater legde zijn oren plat. 'Stream begrijp je het dan niet? Ik wil je dit helemaal niet aandoen, ik zal dolgraag willen dat je met me meekon. En ik begrijp dat je het niet uit houdt bij die twolegs,' hij pauzeerde even om het boze gevoel dat door zijn lichaam stroomde te onderdrukken. 'Maar ik zou nooit meer met mezelf kunnen leven als jou daarbuiten iets overkomt, de wereld buiten het kittypet leven is hard. Er zijn tientallen katten die met plezier simpele katten zoals wij zijn doden.' De kater zuchtte. 'Ik verlang nog elke dag terug naar mijn leven hier, ik was dol op jullie. Stream, je weet toch wel dat jij mijn favoriete sibling bent? Ik houd van je, maar ik kan je gewoon niet meenemen.'

De kater legde zijn oren plat. 'Stream begrijp je het dan niet? Ik wil je dit helemaal niet aandoen, ik zal dolgraag willen dat je met me meekon. En ik begrijp dat je het niet uit houdt bij die twolegs,' hij pauzeerde even om het boze gevoel dat door zijn lichaam stroomde te onderdrukken. 'Maar ik zou nooit meer met mezelf kunnen leven als jou daarbuiten iets overkomt, de wereld buiten het kittypet leven is hard. Er zijn tientallen katten die met plezier simpele katten zoals wij zijn doden.' De kater zuchtte. 'Ik verlang nog elke dag terug naar mijn leven hier, ik was dol op jullie. Stream, je weet toch wel dat jij mijn favoriete sibling bent? Ik houd van je, maar ik kan je gewoon niet meenemen.' Stream vond dit alles maar wat losse praatjes. 'Muizenbrein!'spuugde ze. 'Je weet best dat me niks overkomt! To Styx neem me mee! Die halsbanden die knellen en die stomme stoffige dingen die ze me aan doen jeuken. En die touwen aan mijn halsband doen pijn als ze eraan trekken!' Ze zette haar smeekogen op.

'Muizenbrein!' Styx kromp ineen bij de belediging van zijn zusje, hij wist dat het onredelijk was dat hij haar niet mee wilde nemen. Ze zou het waarschijnlijk ook nooit gaan begrijpen of gaan accepteren, tenminste voor zover hij zijn zusje kende dacht hij van niet. 'Je weet best dat me niks overkomt! To Styx neem me mee! Die halsbanden die knellen en die stomme stoffige dingen die ze me aan doen jeuken. En die touwen aan mijn halsband doen pijn als ze eraan trekken!' Stream zette haar smeek ogen op, die het voor de rode kater nog moeilijker maakte om de drang haar mee te nemen te weerstaan. 'Stream, ik kan je dan misschien wel niet meenemen naar mijn leven.' Begon hij, even aarzelend maar al snel weer vervolgend in angst dat de kattin ertussendoor zou praten. 'Ik kan je wel meenemen op jacht..'

'Stream, ik kan je dan misschien wel niet meenemen naar mijn leven.' Begon hij, even aarzelend maar al snel weer vervolgend in angst dat de kattin ertussendoor zou praten. 'Ik kan je wel meenemen op jacht..' Stream werd boos. 'Wat een onzin! Jagen doe ik al genoeg Styx! Ik wil niet meer zo behandeld worden zeker niet nu er nog een tweevoeter erbij is en de hele tijd jankt! Ze zitten altijd te roepen en te tieren op me en ik krijg geen eten en mijn water word niet ververst! Ik krijg zelfs geen aandacht meer! Pleas Styx,doe het voor mij dan maak je me heel gelukkig!' Smeekte ze. Ze werd er gek van om opgesloten te zitten en wakker gehouden te worden door dat jankenbalk van een tweevoeter. Ze schudde even met haar hoofd in de hoop dat haar halsband er af viel zodat die niet meer knelde.

Hij kon merken dat zijn zusje boos werd, iets was Styx zelf ook wel kon begrijpen; immers was het niet echt een gelukkig leven bij hun twolegs. Een zucht rolde over zijn lippen, ze moest het gewoon begrijpen. De rode kater kon zijn zusje niet meesleuren zijn wereld in, dat zou hij haar nu ook maar duidelijk moeten maken. 'Wat een onzin! Jagen doe ik al genoeg Styx! Ik wil niet meer zo behandeld worden zeker niet nu er nog een tweevoeter erbij is en de hele tijd jankt! Ze zitten altijd te roepen en te tieren op me en ik krijg geen eten en mijn water word niet ververst! Ik krijg zelfs geen aandacht meer! Pleas Styx,doe het voor mij dan maak je me heel gelukkig!' Hoeveel hij ook van zijn zusje hield, het was niet te ontkennen dat dit gewoon kittypet gezeur was. 'Als je met mij mee zou gaan is er niemand die je voer bijvult of je water ververst,' kaatste hij boos terug. 'Buiten de muren dat veilige huis daar, zijn veel meer dingen dan een twoleg kitten die je uit je slaap houden. Daarbuiten krijg je nog minder aandacht dan je daarbinnen krijgt, geloof me maar.' Hij blies boos en legde zijn oren in zijn nek. 'Je zou het daarbuiten in je eentje nog geen dag uithouden.' Wacht.. Had hij dat daarnet hardop gezegd? Dat was niet zijn bedoeling geweest, de rode kater wilde helemaal niet zo gemeen doen tegen zijn zusje. Hij hield van haar, met heel zijn hart..

'Als je met mij mee zou gaan is er niemand die je voer bijvult of je water ververst,' kaatste hij boos terug. 'Buiten de muren dat veilige huis daar, zijn veel meer dingen dan een twoleg kitten die je uit je slaap houden. Daarbuiten krijg je nog minder aandacht dan je daarbinnen krijgt, geloof me maar.' Hij blies boos en legde zijn oren in zijn nek. 'Je zou het daarbuiten in je eentje nog geen dag uithouden.' Woede stroomde als water in een ruwe rivier door haar aderen. "Muizenbrein!"Spuugde ze weer. "Ik ga mee! Ookal wil je het niet!"Ze sprong op het hek,iets te vroeg waardoor haar halsband bleef hangen. Ruw schudde ze haar hoofd totdat iets kraakte en met een zachte dreun kwam ze op de grond. Haar rode halsband bewoog door de wind aan het hek.

Een spottende lach, ontsnapte uit zijn keel toen zijn zusje met een zachte dreun op de grond kwam. Nadat ze te vroeg op een hek was gesprongen en met haar halsband was blijven hangen. 'En dan noem jij mij een muizenbrein, Stream?' Sprak hij koeltjes. 'Jij bent hier anders degene die faalt in het beklimmen van een hek, of niet soms?' Miauwde de rode kater droogjes, waarna de spijt opnieuw bij hem insloeg. 'Luister, het spijt me echt heel erg dat ik je niet mee kan nemen. Ik zou niets liever willen, maar ik denk dat ik maar niet meer langs moet komen. Als je alleen maar met me mee wilt, het is echt te gevaarlijk Stream..'

'En dan noem jij mij een muizenbrein, Stream?' Sprak hij koeltjes. 'Jij bent hier anders degene die faalt in het beklimmen van een hek, of niet soms?' Miauwde de rode kater droogjes. 'Luister, het spijt me echt heel erg dat ik je niet mee kan nemen. Ik zou niets liever willen, maar ik denk dat ik maar niet meer langs moet komen. Als je alleen maar met me mee wilt, het is echt te gevaarlijk Stream..' Stream keek verdrietig. "Styx,als je haat ga dan maar.Je bent de broer die ik altijd heb gewild! Maar ik wou dat ik met je mee mocht" Een traan rolde over haar oranje vacht en ze zag hoe het op de grond viel,dat liet een donkere plek af. Steeds volgde eer een andere traan,keer op keer.

"Styx,als je haat ga dan maar.Je bent de broer die ik altijd heb gewild! Maar ik wou dat ik met je mee mocht" De ogen van zijn zusje stonden verdrietig en uiteindelijk stroomden de tranen over haar vacht. Nee.. nee.. Dit was niet zijn bedoeling geweest, de rode kater wilde haar juist voor dit soort emoties behoeden. 'Stream..' Begon hij, een brok vormde in zijn keel. Hinderde hem om verder te praten. 'Alsjeblieft, luister naar me. Ik ben dol op je Stream, van de hele familie die daar binnen zit, ik hield altijd het meest van jou.' Hij wierp zijn blik ongemakkelijk op de grond, hier was hij niet goed in. Hij was niet goed in troosten, hij was niet goed met de emoties van andere katten. 'Ik kan je niet kwijtraken, dat overleef ik niet. Daarom durf ik je niet mee te nemen mijn wereld in, juist omdat ik teveel om je geef..'

'Stream..',ze keek weg,niet in staat hem aan te kijken.'Alsjeblieft, luister naar me. Ik ben dol op je Stream, van de hele familie die daar binnen zit, ik hield altijd het meest van jou.' Hij wierp zijn blik ongemakkelijk op de grond,en dat zag ze via haar ooghoeken.'Ik kan je niet kwijtraken, dat overleef ik niet. Daarom durf ik je niet mee te nemen mijn wereld in, juist omdat ik teveel om je geef..'Stream keek naar hem. 'Pleas Styx! Jij bent alles voor me en ik kan er niet mee leven dat je alleen bezoekjes brengt! Ik wil bij je zijn,Styx',Sprak de poes. Ze hoorde de bulderende stem van de twoleg die zei dat het eten was,echter ontdekte ze dat de twoleg Styx niet had gezien. Ze negeerde de twoleg die in het stenen nest verdween. Ze keek weer naar Styx.

'Pleas Styx! Jij bent alles voor me en ik kan er niet mee leven dat je alleen bezoekjes brengt! Ik wil bij je zijn,Styx', er klonk een luide stem; de bekende stem van een van zijn ex-twolegs. De kater staarde omlaag naar zijn rossige poten, zichzelf alvast vervloeken voor wat hij op het punt stond te doen. Hij haalde diep adem en richtte zijn blik weer omhoog, de grijze ogen van zijn zusje zoekend. 'Okay.. Okay..' Murmelde hij zacht, terwijl hij een stap dichterbij zijn zusje zette en even kort haar neus aanraakte. 'Je bent heel belangrijk voor me Stream, dat zweer ik op mijn eigen leven.' Stond hij nou echt op het punt dit te doen? 'Als dat is wat je echt wilt, ga dan maar met me mee.' Nu kon hij niet meer terugkrabbelen, de jonge kater verborg zijn kop in de vacht van zijn zusje. Ietwat bedroefd om wat hij zojuist had gedaan, dit kon vreselijk uitpakken. Maar hij had de woorden al uitgesproken, het kon niet meer veranderd worden. Voorzichtig deed hij weer een stap achteruit, weg van de warmte die de rode vacht hem had geboden. Peinzend staarde hij Stream aan.

OOC; Even te lui om de code van m'n sheet op te zoeken xd

'Okay.. Okay..' Murmelde hij zacht, terwijl hij een stap dichterbij zijn zusje zette en even kort haar neus aanraakte. 'Je bent heel belangrijk voor me Stream, dat zweer ik op mijn eigen leven.' 'Als dat is wat je echt wilt, ga dan maar met me mee.'Ze voelde hoe de kater zijn hoofd in haar vacht verborg. Vrolijk spinde Stream. 'Dankje Styx',Antwoordde ze blij en gelukkig. Toen haar broer naar haar keek glimlachde ze opgewonden en blij. Vanaf nu kon ze voor eeuwig bij haar broertje blijven!

'Dankje Styx', klonk het response van zijn zusje vrolijk. Styx glimlachte, het moest maar. In gedachten deed hij een schietgebedje, het lot kon er maar beter voor zorgen dat zijn zusje niets zou overkomen. 'Kom, dan gaan we hier weg. Nu kan het nog.' Een glimlach sierde zijn gelaat, terwijl hij de rode kattin tegenover hem een vlugge lik over haar oor gaf. 'Het komt vast wel goed,' miauwde hij, meer om zichzelf gerust te stellen dan Stream. Hij wierp nog een blik op zijn oude huis, alvorens zich om te draaien en over het hek heen te springen. De vrijheid in.

|| TOPIC AFGESLOTEN ||

Onderwerp: Re: Do you remember me? [&Stream]