{Spotlight} Demons in my head

~Ze voelde het op spattende water tegen haar vacht aan spetteren, waardoor ze lichtelijk schrok en weer ontspande. Ze klom de rotsen op en ging op een grotere rots zitten. Ze had hier veel herinneringen liggen. Hier lagen de enigste herinneringen zonder Goldenshadow erin. Door aan die naam te denken rezen haar haren lichtelijk overeind. 'Angst..' Hoorde ze in haar hoofd. 'Angst voor hetgeen dat men het liefst ziet,' Het was een donkere stem, maar wijs. 'Snel, nu het nog kan! Vlucht!' Klonk de schelle stem van een poes. Tailstorm staarde voor zich uit, maar keek uiteindelijk naar het water dat naar beneden viel. 'Ja, toe maar, spring.' Zei een vertrouwde stem. Tailstorm voelde haar haren overeind komen van spanning. Dat was de stem die haar het meest deed huiveren, hij kwam dicht in de buurt van Goldenshadow's stem, maar haar naam was anders... Het was een heel doordringende en overtuigende stem.

Ze keek naar beneden, naar het water en de rotsen. Als ze nu zou springen.. Dan zou ze van Goldenshadow af zijn, van haar angsten, in StarClan zou geen Goldenshadow zijn. Geen Goldenshadow.. Dat herhaalde ze een paar keer in haar hoofd. Toen stond ze op en deed een stap naar voren. Drie.. Twee.. Zucht.. Een..

~Ze wilde zich net met haar achterpoten afzetten toen ze met een ruk achterover werd gerukt. 'Het is Goldenshadow! Hoorde ze iemand gillen. Tailstorm herstelde zich snel en sprong op, klaar om aan te vallen. Ze staarde de kat aan. 'Spotlight?' Het was raar om haar eigen stem te horen, meestal waren het de stemmen in haar hoofd. Ze liep naar de kater toe en veegde met haar kaak langs zijn gezicht. 'Ik dacht even dat je iemand anders..' Ze staarde voor zich uit. 'Was, maak je zinnen wel af, dat is wel zo netjes.' Hoorde ze. Ze had deze kater al wel eens in haar dromen gezien, een duister figuur.. Ze kwam weer terug in de realiteit en keek Spotlight aan. 'Erhm..' Ze zocht even naar de juiste woorden. 'Hoe gaat het?' Vroeg ze. Ze ging zitten en wilde zichzelf gaan wassen, maar hield abrupt op en staarde weer voor zich af. 'Achter je!' Haar haren rezen overeind en ze keek snel om, niemand.. 'Wat..' Mompelde ze. 'Er komt een schaduw deze kant op, oranje, geel, beide?' Er klonk gelach dat haar haren overeind deden staan. Ze keek weer achterom en begon de grond met haar poten te kneden.

"Spotlight?" zei Tailstorm terwijl ze nog steeds in een verdedigingshouding stond. Hij keek heek even in haar ogen en wist meteen dat hij niet de enige was die abnormaal deed. Hij keek weer naar de grond, puzzelend over hoe het nou moest maar ook met wat er precies in Tailstorm's hoofd gebeurde. Er was iets, ze leek, anders, verward en verdwaald leek ze zelfs een beetje verwildert. Had ze net als hem nachtmerries of was het erger dan dat? Had zelfs het daglicht geen vertrouwd gevoel meer voor haar? Nog steeds puzzelend beantwoorde hij haar groet en ging vervolgens voor haar zitten. Hij had even tijd nodig om te snappen wat er net allemaal gebeurt had, hij wist het wel maar hij wou het niet begrijpen. Hij wou de simpele oude tijden terug. 'Ik dacht even dat je iemand anders..' fluisterde Tailstorm. "Ik begrijp het" antwoordde hij, hij was verrast van zijn stem die erg stabiel klonk, maar ook vreemd diep alsof hij het niet zelf was geweest. Hij staarde naar de poten van Tailstorm, niet wetend wat hij nu moest zeggen. Dit was awkward, dat had hij wel door maar hij kon zijn gevoelens nu gewoon even niet aan. Het was een poos stil, beide zaten ze over hun woorden te denken, hij wist dat Tailstorm dat ook deed. Haar "errhm" verbrak de stilte en ze vroeg twijfelend hoe het met hem ging. "Goed, kan beter. Druk" antwoordde hij kort. Hij had haar over de nachtmerries willen vertellen maar dit was niet het goede moment. "Jij?" Hij keek toe hoe ze ging zitten en wachtte geduldig op een antwoord, maar dat kwam niet. In plaats daarvan verstijfde ze en keek ze om alsof het grootste monster dat je kan inbeelden daar stond om haar te verscheuren. Hij keek ook maar zag niets, wat was er toch met haar? 'Wat..' begon Tailstorm. Hij wist niet waar het op sloeg maar besloot maar zijn vraag te herhalen: "Hoe gaat het met jou? Gaat het wel goed? Moe... Kan ik iets voor je betekenen? Je.. je weet dat je alles bij me kwijt kan, toch schat?" Hij wist dat hij nooit 'schat' had moeten zeggen. Het klonk zo afgezaagd maar hij kwam gewoon niet goed uit zijn woorden. De schrok was nu langzaam weg maar het besef werd er niet kleiner om. Ze wou zelfmoord plegen, ze wou hem verlaten zonder iets te zeggen. Wat was er mis? Wat is er mis gegaan?

~Ze hoorde Spotlight zijn stem en kalmeerde een beetje. "Hoe gaat het met jou? Gaat het wel goed? Moe... Kan ik iets voor je betekenen? Je.. je weet dat je alles bij me kwijt kan, toch schat?" Vroeg hij. Tailstorm knikte en keek hem aan. 'Sorry, ik dacht gewoon dat ik iemand hoorde.' Zei ze en wiebelde wat met haar oren. 'De schaduw heeft je door, lieve schat.' Klonk een stem. Tailstorm verstijfde. 'Hoorde jij ook iemand?' Vroeg ze aan Spotlight. Ze keek schichtig om zich heen.

'Sorry, ik dacht gewoon dat ik iemand hoorde.' Zei Tailstorm. En plotseling merkte Spotlight hoe gespannen ze wel niet was, haar oren die constant gespitst waren om elk verdacht geluid op te vangen en haar alerte maar vermoeide blik in haar mooie ogen. Hij liet zijn blik over haar gaan en merkte op hoe ze opeens al haar spieren aanspande. Hij had altijd gedacht dat hij de enige was die getraumatiseerd was door zijn zus maar nu pas besefte hij dat hij helemaal niet de enige was. En dat zijn angsten niets waren vergeleken die van de gevlekte poes voor hem. 'Hoorde jij ook iemand?' vroeg Tailstorm opeens en Spotlight spitste zijn oren, hij hoorde niets, niets ongewoons. Hij schudde zijn kop, "Niets, ik hoorde niemand... " Zei hij maar Tailstorm bleef gespannen om haar heen kijken. Alsof ze dacht dat iemand die er niet was iets had gezegd. Hij liep naar haar toe en streelde haar vacht met zijn kin en wang. "rustig... er is hier niets wat je iets aan kan doen. Alleen jij en ik. Alleen wij, en alles wat dat verstoord zal eerst langs mij moeten. Rustig maar..." fluisterde hij zacht in haar oor. Hij haatte haar angst, hij haatte de oorzaak van deze angst, Goldenshadow. Hij snapte dat zijn zus wraak wou, maar ze was veelste ver gegaan met haar rotplannen. Ze had gewoon hem persoonlijk moeten straffen maar nee hoor, ze moest zo nodig zijn geliefde en alles wat hij lief had pijn doen. Hij wist heus wel dat met elke dag in angst zijn hart kouder werd en hij minder en minder om zijn zus begon te geven en des te graag hij wraak op haar wou nemen. "Ik haat haar" Fluisterde hij zachtjes voor zich uit, nergens naar toe. Hij had niet eens door dat hij het hardop zei. Toen kwam hij weer terug naar het nu en begon tailstorm weer te strelen. "Ik doe alles voor je, alles..." ...om de oude tijden terug te krijgen

~"Niets, ik hoorde niemand... " Zei Spotlight. Ze keek hem even aan toen ze zijn wang tegen haar vacht voelde, het kalmeerde haar een beetje. "rustig... er is hier niets wat je iets aan kan doen. Alleen jij en ik. Alleen wij, en alles wat dat verstoord zal eerst langs mij moeten. Rustig maar..." Zei Spotlight. Tailstorm keek hem weer aan, met een iets zachtere blik. 'Ik zou echt niet weten wat ik zonder jou moet, Spotlight... Zonder jou liefde zou ik hier waarschijnlijk niet eens meer geweest zijn..' Zei ze. Ze keek even in de richting van het bos en ving toen een aantal woorden op. "Ik haat haar" Eerst dacht ze dat het weer een nieuwe stem in haar hoofd was, maar ze herkende de stem en keek naar Spotlight. "Ik doe alles voor je, alles..." Zei hij. Tailstorm keek weg naar de grond. 'Het was echt niet mijn bedoeling dat.. dit... gebeurde...' Zei ze en drukte haar flank tegen dat van Spotlight aan. 'Ik hoop dat ze dat een keer in ziet.. En anders...' Ze hakte haar zin af en ging op de grond liggen. 'Ik wil gewoon niet dat dit ons kapot maakt, ik heb al dagenlang niet geslapen en jij ziet er ook niet heel fit uit...' Zei ze. Ze sloot even haar ogen, maar na een paar seconden was ze in slaap gevallen en ontwaakte ze weer uit een nachtmerrie. Ze kwam overeind en keek om zich heen. Ze drukte haar kop tegen Spotlight's schouder.