Morningdew {open}

De kater was al vroeg die morgen uit het kamp geglipt, en was onderweg naar de Fourtrees. Hij was de laatste tijd wat depressief, niet een gevoel wat fijn was natuurlijk. De kater had zijn oortjes plat tegen zijn schedel aan liggen toen hij aankwam bij het Thunderpath, deze zou hij nu echt wel over moeten steken. Hij keek rond, zoekend naar een eventueel monster. De kater rende snel over en kwam veilig aan aan de overkant. Een opgeluchte zucht rolde over zijn lippen en hij trippelde verder, de vier grote eiken zag hij al. Snel trippelde hij verder en keek omlaag, naar de kuil waar elke volle maan de Clan's zich weer verzamelde. Echt vaak was hij nog niet geweest hier, de afgelopen keren kwam er telkens wel weer wat tussen. De ene keer was hij ziek, dan weer moe, dan weer op patrouille, dan mocht hij niet mee. Het leven leek Brokensong nooit echt mee te zitten. Hij plaatste zijn achterwerk neer voor de grote rots waar de leiders altijd op stonden. Ergens was het verlangen groot om daar gewoon eens te gaan staan, om uit te kijken over het veld, zich te verbeelde dat hij nu eens de leider zou zijn. Een glimlach sierde zijn gezicht en hij sloot zijn ogen, genietend van het zachte briesje wat met zijn vacht speelde. Nee, hij zou hier beneden blijven zitten, die heilige plek uit respect niet betreden, dat was hij niet waard.

Hij had door de geur van het Thunderpath niet geroken dat iemand hem volgde. En ook bij de Vierboom zelf leek hij niks door te hebben. Er hingen geuren van alle Clans, zelfs van Rogue's en zo hier en daar een snufje BloodClan. De kater opende echter zijn ogen bij het horen van een scherpe stem. Hij draaide zijn kop een kwartslag en probeerde zo koeltjes mogelijk te blijven bij het zien van de volgende vertoning. "Wat doe jij hier?" had de poes op een scherpe toon aan hem gevraagd. Brokensong herkende haar als ShadowClan's bloedeigen deputy, Innerghost. Hij legde zijn oren wat naar achteren, niet goed wetend waarom de poes zo tegen hem deed. "Ik kwam hier voor rust, zoekend naar een plek waar niet iedereen mij alleen maar af loopt te katten, omdat ik niets goed doe." miauwde hij op een scherpe toon terug en hief zijn hoofd een beetje.

OCC: Hij zit niet op de rots, maar ervoor ;D

De kater vernauwde zijn ogen een beetje. Waarom mochten anderen katten hier wel gewoon komen, buiten vergaderingen om, en hij opeens niet. "Jij hebt zeker niet door dat je je nu ergens bevind waar je niet behoort te zijn," miauwde de poes. "Fourtree's, een gebied waar clan katten zich alleen maar bevinden tijdens Gatherings, verder niet." De kater snoof even kort, het was wel duidelijk dat hij het hier niet bepaald mee eens was. "En verder ben jij een prima warrior, dus ik weet niet waar jij weg haalt dat jij níks goed doet. Elk prooi diertje die je vangt en terug mee neemt naar het kamp is weer een goede daad, een mogelijke clan leven die je hebt gered, en aan elke patrouille waar jij aan deelneemt help jij de clan," vervolgde de poes toen doordringend. Dit keer was het Brokensong's beurt om zo te spreken. "Je weet niet eens wat er gaande is in de Clan, Innerghost!" miauwde hij op een felle toon en zijn haren rezen wat overeind. "Andere Warriors hebben veel comentaar op mij, op mijn gedrag." hij stond op en keek haar aan. "Je hebt geen idee hoe mijn leven eruit ziet, dus ontneem mij mijn vrijheid niet." Hij schudde langzaam met zijn kop toen hij dit vertelde.