Operation: SOLO

Zodra het grote nieuws zijn oren had bereikt, was de grijze kater al bezorgd geweest. Maar de Warrior had lang gepiekerd of hij nu al de Medicine Den moest binnenstormen om er zeker van te zijn dat er echt niets aan de hand was met Snowy. Waarschijnlijk had ze nu gewoon rust en stilte nodig en Ash had dit maar als excuus naar voren geschoven. Een paar dagen later glipte hij uit de Warrior's Den en voelde het koele maanlicht op zijn pels schijnen. Zijn ijsblauwe ogen richtten zich op de Den die altijd zo'n vreemde geur met zich mee droeg en stilletjes stak hij zijn kop door de opening. "Psst, Little," Siste hij naar binnen, zodat Snowy niet wakker zou worden, misschien was hij ook wel een beetje bang voor een zeer geïrriteerde Smokebreath, maar dat zou later komen. "Zou je even naar buiten willen komen? Ik weet het, het is laat, maar dit is belangrijk.." mompelde hij er nog snel achteren en schuifelde snel naar achteren, terwijl hij wachtte op de Apprentice.

OOC; Eerste post voor Littlepaw.

Ze had zichzelf net gedwongen om te rusten en haarzelf neergelegd in haar nest, tot iemand het weer eens niet kon laten om haar uit haar slaap te halen. "Psst, Little," Hoorde ze een vaag bekende stem sissen. Wat slaapdronken tilde ze haar kopje op en keek ze naar de uitgang van de den, waar ze een gestalte wist te onderscheiden van de donkerte. "Zou je even naar buiten willen komen? Ik weet het, het is laat, maar dit is belangrijk.." Belangrijk? Was er iets mis met Ashdrizzle? Meteen krabbelde ze overeind en spurtte ze naar hem toe, om hem nadien piekfijn in orde aan te treffen. "O," Was het enige wat ze wist uit te brengen. Sinds dat de afgelopen dagen zo druk waren geweest dacht ze bij iedere kat die haar nodig had dat er iets mis was. "Ja? Waarom heb je me nodig?" Sprak ze nadien vermoeid terwijl een gaap haar mond verliet. Ashdrizzle was altijd al een nachtwandelaartje geweest, maar moest hij háár nou net perse wakker maken? Ze had het al druk genoeg de laatste dagen, en had dus haar nachtrust nodig. Ze kon niet voor jan en alleman opstaan midden in de nacht. De kater mocht blij zijn dat ze al een lange tijd vrienden waren, als het iemand anders was geweest had ze diegene vast allang afgesnauwd van top tot teen.

De grijze kater drukte schuldbewust zijn oren in zijn nek toen hij een wat gestreste Littlepaw op zich af zag komen. "Ja? Waarom heb je me nodig?" De kater keek wat weg toen haar kaken zich openden in een gaap. Nu.. nu leek het alsof hij een egoïst was en haar alleen maar had opgeroepen om met hem mee te gaan. Weifelend beet hij op zijn lip, maar besloot de Apprentice uiteindelijk gewoon aan te kijken en te zeggen waar hij voor was gekomen. "Nou.. uhm, ik wilde je uhm.." Mompelde hij, maar sloot meteen zijn ogen toen hij begon te stamelen. "Ik wilde je vragen of je.. uhm.. mee wilde gaan om een bloem te 'halen' uit een Twoleg tuin.. Voor.. voor Snowy." hij toverde een wat klunzig glimlachje op zijn gezicht, maar zijn grijze oortjes lagen vrijwel geheel tegen zijn nek aan. "Maar.. als je te moe bent, begrijp ik het wel."

"Nou.. uhm, ik wilde je uhm.." Ietwat geërgerd priemde ze haar blik in de zijne. Kwam er nog wat van of had ze haar warme nest werkelijk voor niets verlaten? "Ik wilde je vragen of je.. uhm.. mee wilde gaan om een bloem te 'halen' uit een Twoleg tuin.. Voor.. voor Snowy." Meteen schoten haar oogjes meer open en keek ze de kater met nieuwe interesse aan. "Maar.. als je te moe bent, begrijp ik het wel." Sprak hij nadien nog. Littlepaw schudde haar kopje en nadien haar vacht, om de kater uiteindelijk met een energierijke blik aan te kijken. "Tegen wie denk je dat je het hebt?" Siste ze speels. "Tuurlijk heb ik zin om bloemen te gaan halen, zeker voor Snowynight." Miauwde ze vastberaden terwijl ze hem met een schuin kopje aankeek. Hierna trippelde ze hem voorbij en liep ze regelrecht richting de kamp uitgang. "Kom je nog of kan ik alleen gaan vertrekken? Het is onbeleefd om een lady helemaal alleen achter te laten in de nacht, zeker in het bos." Mauwde ze nadien schijnheilig terwijl ze door de kamp uitgang rende.

"Tegen wie denk je dat je het hebt?" Zijn ingehouden adem werd in een zucht uitgeblazen en de kater keek dankbaar naar Littlepaw. "Tuurlijk heb ik zin om bloemen te gaan halen, zeker voor Snowynight." Voordat hij ook maar een bedankje had kunnen mompelen, was ze al richting de uitgang van het kamp gelopen. "Kom je nog of kan ik alleen gaan vertrekken? Het is onbeleefd om een lady helemaal alleen achter te laten in de nacht, zeker in het bos." Een glimlach verscheen op zijn gelaat en in een soort huppelende pas volgde hij de grijze poes. ""Ja, ja, ik ben er al. Grijnsde de tabby toen hij naast zijn vriend liep en hield zijn staart vrolijk in de lucht. "Sir Ash zal je wel beschermen hoor, maak je daar maar geen zorgen om." Grinnikte hij met een knipoog. "Hopelijk slapen alle Twolegs al, want anders hebben we nog een lange nacht voor ons!"

"Ja, ja, ik ben er al." Hoorde ze de kater achter haar zeggen. Maar hierdoor begon ze juist nog harder te rennen terwijl een luid gegiechel haar mond verliet. Zo nu en dan was het wel eens leuk om gewoon al de zorgen te vergeten en met de wind in je vacht te rennen. Maar nog voordat ze het doorhad liep de kater naast haar. "Sir Ash zal je wel beschermen hoor, maak je daar maar geen zorgen om." Littlepaw greens even en besloot om verder in te gaan op de act. "Oh dank u, sir Ash." Miauwde ze met een luide dramatische zucht. "Ik dacht al even dat u me helemaal alleen zou achterlaten in dit donkere, verschrikkelijk enge bos." Vervolgde ze met een grote glimlach op haar gelaat. "Hopelijk slapen alle Twolegs al, want anders hebben we nog een lange nacht voor ons!" De donkergrijze poes knikte en versnelde nog ietsjes meer haar passen. Ze vertraagde pas toen een klein donderpad in zicht verscheen. Maar gezien het nacht was, was er zo goed als niemand te bekennen. Voorzichtig, en zo schuw als een donkere schaduw gleed ze over het pad heen om nadien achterom te kijken. Waar bleef Ashdrizzle?

"Oh dank u, sir Ash." De kater knikte moedig en hield zijn borst voor zich uitgestoken, als een trotse prins. "Ik dacht al even dat u me helemaal alleen zou achterlaten in dit donkere, verschrikkelijk enge bos." De grijns op zijn gezicht werd nog wat breder en hij volgde Little toen ze haar pas wat versnelde. Little kwam als eerste aan bij het Thunderpath en plots verscheen er een witte kat achter haar. Geschrokken tuimelde Ashdrizzle naar achteren, maar krabbelde snel weer overeind. 'Hello. Op wie wacht je?' Klonk de stem van de Kittypet en Ashdrizzle gleed gelijk naast zijn vriendin. "Op mij," Sprak de kater op een neutrale toon en bekeek de Kittypet, als hij het goed had geroken, even goed aan. "Wie ben jij eigenlijk?"