Bet you don't see me

Onderwerp: Bet you don't see me vr 3 jan 2014 - 19:04

Wat gespannen slenterde het grijze poesje de den uit. Erg op haar gemak was ze niet. Ze was pas laat ingedompeld en dat haar kostbare tijd gekost. Kostbare tijd? Nee, helemaal niet! Ze had niets beter te doen. Geen trainingen dus het verzorgen van de oudsten stond vanboven op haar lijstje, alweer. Ze was zo klaar met al die taken, ze verlangde naar het trainen voor het bekomen van een warrior. Dan zou ze kunnen gaan en staan waar ze wou, dan mocht ze het kamp uit. Die haarbal van een Hollywood liet helemaal niets van zich horen. Ze kon haar wel wurgen. Haar verantwoordelijkheid was haar trainingen en als ze die niet kreeg, zou ze nooit warrior worden, door haar. Met een gezicht tot aan de grond, koos ze een plekje uit in de schaduw van het kamp. Wedden dat niemand haar zag.

{+Bumblekit}

Onderwerp: Re: Bet you don't see me do 9 jan 2014 - 20:58

Een kleine gestreepte silhout sloop door het Riverclan kamp heen. "De grote Bumbleclaw maakt zich klaar om de grootste clanleader in warriorgeschiedenis te bevechten. Hij zou zijn leven risceren, zijn vrienden moeten missen als hij faalde, maar de grote Bumbleclaw wist vrijwel zeker dat deze gemene clanleader geen partij voor zijn snelle klauwen was," grijnsde hij tegen zichzelf. Hij stapte steeds dichter naar een gigantisch geel blad. "Zijn naam was Yellowstar, de leider van een duistere clan en iedereen vreesde hem. Op één kat na," een grijns sierde zijn lippen. Hij zette nog een stapje en staarde met zijn groenblauwe ogen naar het blad. "Hij wist dat hij kosten wat kost deze leader moest doden en Starclan was het met zich eens," En toen schoot hij naar het blad toe en sloeg hij wild met zijn klauwen. Het blad werd aan stukken gescheurd en had geen kans zijn klauwtjes te ontsnappen. Zwaar hijgend kwam de kit overeind. "En zo overwon de machtige warrior, de meest gevreesde leader in warriorgeschiedenis..." Hij draaide zich om, een voldane grijns sierde zijn lippen. Maar opeens, zo uit het niks, lag een poes voor zijn neus. Zo springerig als hij was, vloog het katertje door de lucht. Zijn haren rezen en een klein gilletje ontsnapte uit zijn keel. Toen hij terug lande en zag dat het niet meer dan een apprentice was, probeerde hij zich te ontspannen. Langzaam gingen zijn haren liggen, maar toch ging zijn hartje als een wilde tekeer.