Uncoming storm ~Owyn

Onderwerp: Uncoming storm ~Owyn di 4 maa 2014 - 22:57

De roste poes liep met verschillende gedachtes door haar kop. Waarom had ze nou zo brutaal gereageerd op haar clanmate. Waarom was ze niet dankbaar geweest om haar te helpen, om haar leven te sparen, waarom was ze ook alweer weggerend. Zoveel vragen spookten door haar kop heen. Zonder iemand die ze kon beantwoorden. Zonder iemand in de buurt die haar toen kon helpen. En nog steeds, nou ze al lang en breed weer terug in het kamp was, nog steeds niemand waar tegen ze een woord durfde te reppen. De kleine poes verbeet dag in dag uit om de gedachtes haar leven te laten overnemen. Maar helaas leek dit weinig tot de orde. Ze voelde hoe haar lichaam geobserdeerd werd door de vragen. Hoe het dag na dag aan haar begon te knagen. Maar vooral, waarom ze de kater zo brutaal behandeld had. Het leek misschien wel stom, zelf was hij ook maar één brok brutaalheid. Neen, meer kilheid. Maar ondanks het gedrag van de kater zelf bleef de kattin het meest geschokt over haar eigen gedrag. Ze vervloekte zichzelf vaak dezer dagen, maar hoe vaak ze zichzelf ook de schuld ging geven, wist dat het haar niets meer vooruit ging helpen. In tegendeel. Ze werd er alleen maar chagrijniger van. En dat uitte zich dan weer in agressiviteit. Alles wat ze nu maar kon missen. De poes hoorde haar maag knorren. Maar stelde haar eigen lichaam teleur. De stress die ze dezer dagen met zich meegedragen had zorgde voor genoeg adrenaline in haar bloed die het honger gevoel wist te stillen. Maar nu dit ook weg geëbd was bleef er niet meer dan een mager, mentaal verzwakt mormel achter waarvan je de ribben gemakkelijk kon natrekken. De pijn in haar zij was net als de adrenaline uit haar lichaam verdwenen. Niet meer dan een grote snede bleef nog over, die nu al begon met een korstlaagje te vormen. De poes likte de wond met schurende tongbewegingen schoon. Het nadeel van het weg geëbde adrenaline was dat het gevoel in haar zij weer terug gekomen was. En het een hel werd om haar wond schoon en vochtvrij te houden. Hoewel dit moeilijk was voor de tijd van het jaar. Vervolgens baande Indi zich terug een weg naar het kamp. Het was haast maanden geleden toen ze hier voor het laatst geweest was. Maar het boeide haar dan ook ontzettend weinig. Tot slot van rekening ging niemand haar hier missen. En toen ze haar eerste passen uit de bosjes zette, en de kamp ingang voor haar aan de horizon lag, herkende ze maar één figuur duidelijk genoeg. Het gespierde lijf, de grijze vacht, zette meer dan alleen kwaad bloed bij haar op. De poes stak maar in geval dat haar nek-en rugharen overeind, evenals haar staart die kwaad heen en weer zwiepte. Hier hoopte ze in geen geval op. Maar een confrontatie kon de poes onmogelijk vermeiden, doordat de kater zich openlijk op haar pad bevond en geen schuil mogelijkheid zichtbaar was. Dan ging ze maar liever de confrontatie met hem aan.

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn wo 5 maa 2014 - 19:35

I am a king from the underground

Knarsend en krakend geluid was te horen toen de sterke kaken van de kater het vlees van de haas af trok. Vreselijk gegil was te horen terwijl de kater op zijn gemak het dier aan het villen was. Donkerrood bloed sierde rond zijn bek en ook de sneew rondom de haas was prachtig rood gekleurd. Owyn vond de kleur van bloed mooi, het had dezelfde kleur als zijn halsband. En daar was hij trots op, op die halsband. Zo zag iedereen dat er niet met hem te sollen viel. Tevreden kauwde de kater op het vlees en met zijn nagels had hij het dier goed vast, zodat het totaal geen kans had om überhaupt moeite te doen om weg te komen. Het gegil dat het beest uitkraamde klonk als muziek in Owyn's oren, al wist de kater dat het niet lang meer zou duren. De haas zou binnen enkele seconden bezwijken onder de vreselijke pijn die hij nu leed en simpelweg dood gaan. Toch genoot de kater van de seconden die de haas nog wel gilde. Dit gaf hem een gevoel van macht, liet hem het gevoel geven dat hij de hele wereld aan kon. En hij wist zeker dat hij dat zou kunnen. De haas stopte met gillen, had zichzelf het leed bespaard en Owyn zag hoe hij het leven uit hem 'gezogen' had. Rustig at de kater door, liet het warme vlees zijn lichaam weer opwarmen. Hij was ook wel weer toe aan een maaltijd, er was weinig prooi te vinden in deze dagen. Maar de kater had het toch geflikt er ééntje te vangen, zoals hij altijd alles flikt. Tja, één en al perfectie.
Een half uur later was er enkel nog een karkas over van de haas, en rustig kwam de kater overreind. Hij schudde zijn langharige vacht uit, waarna hij rustig zijn bek schoon begon te maken. Echt schoon was het immers niet, enkele bloedvlekken bleven zitten. Niet dat hem dat interesseerde. Met stevige en krachtige passen baande de kater zich een weg terug naar het BCterrein. Hij kwam er niet vaak, maar het was goed om af en toe je gezicht te laten zien. Uiteindelijk had Owyn Lítill nodig om wraak te nemen op de TC, wat hij dan ook zeker ging doen. Hoe en wanneer wist hij nog niet, maar wraak zou die krijgen. Zijn oren vonden hun plaats in zijn nek terwijl hij hier aan dacht. Een valse grijns sierde rond zijn vieze bek en zijn ijsblauwe ogen gleden oplettend over de omgeving. Na een tijd begon de geur van de BC zijn neusvliezen te kietelen en hij wist dat hij close was. Natuurlijk wist hij dat, hij kende dit gebied onderhand uit zijn duimpje. Eenmaal op het terrein gekomen werden er meteen blikken op hem geworpen. Hij schonk geen blikken terug, enkel een glimlachje aan Rai. Maar de poes was aan het eten, hij besloot haar niet te storen. Hij zou later haar aandacht wel gebruiken. Owyn's blik viel echter op een poes die zijn kant op gewandeld kwam. Ofja, gewandeld, ze strompelde zijn kant op. Owyn wist meteen wie ze was, haar geur en uiterlijk, hij had alles goed in zich opgeslagen. "Indi.." Mompelde hij in zichzelf, zijn ijsblauwe ogen strak op haar gericht. Zelfverzekerd en dominant liep hij door, op haar af. "Ik had verwacht dat je dood zou zijn." Sprak hij kil. Zijn stem was zwaar en laag, ietwat minachtend en arrogant. Owyn had zijn oren plat in zijn nek, zijn ogen iets samen geknepen en zijn staart zwiepte waarschuwend heen en weer. Hij was oplettend, had geen zin om nog een keer door haar afgesnauwd te worden. Hij wilde haar helpen, hielp nooit iemand, en zij wees hem af. De kater was nog nooit in zijn leven afgewezen, had altijd zijn zin gekregen. Deze poes was zijn hulp niet eens waard geweest, hij had haar dood moeten laten bloeden. Haar moeten laten opeten door vossen of dassen. Nee, beter nog: hij had haar moeten vermoorden. Dan had hij er nog wat aan gehad, nu had hij enkel een slecht humeur. "Ik neem aan dat je je excusses komt aanbieden? Of kom je een potje smeer opzoeken, want meer krijg je niet popje." Gromde hij zacht. Hij liep om haar heen, bekeek haar wond eens.

~inspi boost xd

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn wo 5 maa 2014 - 21:47

Are we meant to be empty
I know I could be better

Indi schermde haar borst af tegen eventuele aanvallen door zich laag tegen de grond aan te drukken. Ook wist ze dat de kater vast niet onmiddellijk haar hing aanvallen, kon ze in haar opzicht niet voorzichtig genoeg zijn. Deze keer nam ze geen genoegen om de kater af te snauwen of aan te vallen. Hoewel ze verwachtte dat dit vast op een gevecht ging uitdraaien. Sowieso maakte de poes, dankzij haar kleine gestalte, en lichte gewicht, meer kans om te ontkomen als dingen zoals dit. Maar deze keer voelde het anders aan. Als een storm die nog zou komen. Een verrassende aanval of interactie. Maar in haar kop zou het wel aangekondigd worden wanneer het weer zover was. En om dit alles dus maar te voorkomen keek ze de kater deze keer niet minachtend aan. Neen, eerder neutraal. Want dit was tenslotte wat ze wilde. Indi maakte aanstalten om het eerste woord te nemen toen de kater haar begon met onderbreken. Indi gromde alleen maar lichtelijk geïrriteerd. In de tussentijd probeerde de poes dan maar de uitdrukkingen van de kater te achterhalen aan de hand van zijn houding. Een vermakelijke grijns ging om haar lippen heen hangen en ze sprak. "Dat wenste je vast wel. Maar zie je, ik leef nog. En laat me even duidelijk wezen. Mijn excuses verdien je niet meer. Wilt u dan nu aan de kant gaan." De grijns om haar lippen was verdwenen. Het had plaats gemaakt voor een al wat valsere blik waarbij de poes haar bovenlip bevochtigde en tijdens het passeren van de kater met opzet haar staart onder zijn kin haalde. Vervolgens maakte ze haar dagenlange tocht af waarbij ze aanstalten maakte om het kamp te betreden waarbij ze per opzet haar achterpoot achter die van de kater trok en hem zo opzettelijk 'per ongeluk' probeerde te tackelen. De poes keerde haar blik naar de kater waarbij haar ogen groot werden en haar spieren zich aanspanden om te vluchten.

~Mag ik wat van jou inspi xD

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn zo 16 maa 2014 - 14:40

I am a king from the underground

De rossige poes drukte haar borst tegen de grond, klaar voor een aanval. Owyn integendeel, stond zelfverzekerd en dominant de poes haar houding te keuren. Of eerder, afkeuren. Zijn ijsblauwe ogen stonden strak en kil op haar gericht. De kater had het eerste woord maar genomen, wat de poes duidelijk had geirriteerd. Owyn's staart zwiepte waarschuiwend heen en weer, de poes hoefde maar een enkele opmerking te maken en het zou einde oefening zijn. Al wist hij dat hij haar niet kon doden, niet híer in ieder geval. Als hij dit zou willen doen zou het in het buiten gebied zijn. Ergens waar de BC hem er niet op kon aanrekenen. De kater zou terug komen op het terrein en een mooi verhaal ophangen over hoe ze voor zijn ogen werd vermoord door een vos en hij oh zo zijn best gedaan had om haar te redden, maar toen er een tweede vos aan te pas kwam hij haar helaas niet meer had kunnen helpen. Hij was goed in manipuleren, wist haast zeker dat zijn verhaaltje geloofd zou worden. Want wie geloofde hem nou niet? Het was ook niet dat ze dan echt een andere keuze zouden hebben. "Dat wenste je vast wel. Maar zie je, ik leef nog," De stem van de rossige poes haalde de grote, stevige kater uit zijn gedachtens. Hij liet haar niet uitspreken, onderbrak haar zonder enige twijfel. "Als ik dat had gewenst, liefje, had ik er zelf wel een einde aan gemaakt." Kaatste hij terug. "..En laat me even duidelijk wezen. Mijn excuses verdien je niet meer. Wilt u dan nu aan de kant gaan." De poes passeerde hem, waarbij ze haar staart onder zijn kin liet glijden. Owyn snoof, sloot kort zijn ogen en een vieze grijns sierde zijn grijze lippen. "Ik ben nog niet klaar hier, poesje." Sprak hij met zijn lage, schorre en ietwat arrogante en minachtende stem. De massive kater draaide zich om, waarbij hij voelde hoe de poes hem tackelde. Hij moest een paar extra stappen zetten om zijn evenwicht te bewaren en een boze sis verliet zijn keel. Zijn oren schoten gelijk terug zijn nek in waarbij zijn nekharen overreind kwamen. De kater zag er nu nog groter en dominanter uit dan hij al was en hij was duidelijk boos. En dan nog wel te bedenken dat hij deze poes misschien ooit zou mogen. "Vond je dat grappig ofzo? Weetje wat ik grappig vind..?" Siste hij duidelijk kwaad naar haar waarbij zijn grote klauwen stappen richting haar zette.

~You made my little demon angry ;p

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn zo 16 maa 2014 - 22:13

Indi snoof minachtend. Haar blik vuurde vlammen van irritatie. Waar voornamelijk woede zich in teweegbracht. Ze ging deze kater hoe dan ook eens laten zien dat er niet met haar te sollen viel. Haar staart sloeg geweldig vlug heen en weer. Ze begon echt op haar einde te geraken. Nog even en het lontje zou ontploffen. De kater die nu veel meer dan anders boven haar uit torende maakte stappen dichterbij. Dit trok haar echter niet uit haar trots. Integendeel zelfs. Hoewel ze het qua grootte nooit tegen de kater zou halen maakte ze zich nog groter dan dat ze zelf was. Het was niet imponerend bedoeld, en al helemaal niet om agressiever over te komen dan ze was; hoewel dit er ook een heel klein beetje mee bijspeelde. Maar het was voornamelijk bedoeld om zich mentaal voor te bereiden op een aanval. En die ging komen. Helemaal als het aan haar lag. Ze zou zich niet langer laten doen door één of andere kater die dacht dat hij alles was. Ze spotte hier maar mee. Maar niet nu, nu ze zich voorbereide op zijn ondergang. Ze had speciaal deze plek uitgekozen. Voor het oog van de hele clan. De macho kat die aangevallen werd door een poes. Normaal grinnikte ze bij deze gedachtes. Maar haar gedachtes stonden nu heel wat verder dan dat.

Indi schraapte haar klauwen door de zandige bodem. Het zand stoof op en zorgde voor een zandwolk. Maar het deed haar maar weinig. Nu juist de kattin dit moment uitkoos om de kater aan te vallen. Ze genoot van het stof dat de wolk nog achterwege gelaten had, en nam dit moment om vanuit stilstaande positie de lucht in te springen en zo op de kater zijn schouders te landen. Ze klemde haar klauwen tussen een schouderblad en zijn hoofdmerg. Hierbij plaatste ze haar tanden tussen twee discussen, vlak in het ruggenmerg, waarna ze ze er weer langzaam uit trok om meer pijn te veroorzaken. Het bloed hing nog aan haar tanden en druppelde over haar poot heen op de grond. Vervolgens haalde ze ook haar klauwen uit zijn vacht waarbij ze van zijn rug af sprong en hem grijnzend aankeek terwijl het bloed langs haar lippen heen liep. "Dont you mess ever again with me. Honey" De kattin verliet de plaats. Haar staart liet ze over het lichaam van de kater gaan waarna ze het zich gemakkelijk ging maken in een boom wat verder van het kamp vandaan. Ze had de blik van de vele katten nu absoluut niet nodig. En al minder van het gezeik met Lítill.

~And so are you xq

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn ma 17 maa 2014 - 19:36

I am a king from the underground

Als weer bepaalt zou worden met zijn gevoelens, had de massive kater het hele land verwoesd. Hij was kwaad, vreselijk kwaad en gevuld met woede. Owyn snapte gewoon niet hoe deze poes zij hulp had kunnen afwijzen, uiteindelijk had hij alleen maar goed willen doen. En hier bracht het goede je: nergens. De kater had zichzelf groot en dreigend gemaakt. Hij zag er zeker niet leuk uit nu, zijn hele lichaam straalde woede en verderf uit. Enkele katten die in de beurt waren maakte aanstalten om weg te gaan, anderen kwamen juist om dit spectakel te zien. Gefluister was te horen, maar de kater was enkel op het poesje gericht.
De poes kwam in beweging en Owyn gromde hard, voelde hoe de poes zich in zijn rug vastklemde. Haar nagels boorde door zijn huid heen en warm bloed vloeide er langzaam uit. Het deed de kater niks. Zijn pijngrens lag hoog, door de woede die in zijn lichaam bevond voelde hij zich sterker dan ooit. Het voedde hem, gaf hem extra boost om er tegen aan te gaan. Overlevings skils, had zijn mentor hem dat geleerd. Owyn draaide zich krachtig om waardoor de poes op de grond kwam. Hij drukte zijn gewicht op haar zodat ze geen kant uit kon. Zijn scherpe klauwen sloegen door haar huid heen en zijn tanden beten gemeen in haar wond. De net, bijna geheelde wond. Gemakkelijk reeg de kater hem open, proefde het verse bloed. Hij gromde kwaad, kreeg enkele klappen terug. Maar hij was nog niet uit gespeeld. "Dont you mess ever again with me. Honey" Sprak de kattin terwijl ze weg liep. "Oh, I can't wait for that Love. And go when you still have the power, because you won't get a second change." Een vieze grijns sierde rond zijn lippen terwijl bloed zijn vacht sierde. Zijn eigen bloed, maar zeker ook de hare. Beide katten waren toegetakeld en Owyn wist zeker dat ze nog last van die wond ging krijgen. De vorige keer had het haar ook bijna genakt, hoewel ze nu op eigen terrein was. Toch, die wond deed het hem. Nog steeds gierde de adrenaline door zijn aderen. En als ze nu niet op het BC terrein geweest waren had hij een einde aan haar gemaakt. Owyn gromde naar de andere die nog stonden te kijken, waarna die gehaast wegliepen. Rustig kwam de kater in beweging, zich nu toch wel bewust van de wond in zijn schouder. Maar stug liep hij door, liet geen enkel grijnsje van pijn zien.

~Don't you think he would be that easy ;p

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn di 18 maa 2014 - 21:47

Vluchtig likte de poes haar wonden schoon. De kater had haar goed beet gehad. En ze verloor veel bloed. Maar om er als een bange kitten om te gaan piepen en trillen lag nu ook weer niet in háar aard. De poes had dan wel niet zo'n hoge pijngrens als voorheen, maar dit soort verwondingen had ze in de tijd die ze weg was vaak opgelopen. En ze wist zich er dan niet langer meer de pijn van als de eerste keren. Nog steeds knepen haar ogen samen bij elke lik die ze gaf over haar wond, maar stootte ze allang geen geluid meer uit. Dit was niet langer meer een hel voor haar.

De poes richtte zich weer terug op toen vanuit haar ooghoeken de grijze kater weer richting het kamp wandelde. De adrenaline; nog steeds aanwezig; in haar lijf, zorgde voor een nodige opstoot. Hoewel de poes er zwak aan toe was wilde ze dit maar al te graag af maken. Geruisloos sprong de poes de boom weer uit. Een korte sprint en ze versperde de doorweg weg voor de kater. Een ietwat sadistische grijns ging om haar lippen. Ze was zich niet langer bewust van de katten die hen nog steeds stonden aan te staren. Maar ze ging er zich geen zorgen meer om maken. Dit moest en zou ze eindigen.

En dus sprong ze. Haar voorpoten grepen om de zijne om hem gemakkelijker op de grond te krijgen, maar de kracht die de kater nu nog in zich had had ze onderschat. Dan staakte ze maar gauw deze poging. De kattin wierp zich met haar gehele lichaam op zijn borst om hem uit evenwicht te brengen waarbij ze vervolgens haar achterpoten het werk liet doen zijn voorpoten open te krabben. Hoewel dit maar oppervlakkige wondjes werden was haar meeste werk al verricht.
Toen bedacht de kattin zich. Ze maakte zich gauw van onder zijn poten vandaan waarna ze zich vervolgens over zijn onderrug wierp. Haar klauwen baanden zich een weg naar boven, richting de eerdere wond in zijn schouders, maar werd tegen gehouden door haar eigen gewicht. Dan knapten haar klauwen maar het werk op op zijn flanken. Kleine snede's ontstonden door de kracht in haar poten die langzaam wegebde. Voor ze de kater dan ook maar de kans ga om zelf hier een eind aan te maken maakte ze zich gauw weer uit zijn buurt. De wond in haar zij zorgde voor de nodige vertraging. En de poes gromde hier dan alleen maar kwaad op. Maar het zou zo weer voorbij zijn. De poes bleef in de buurt van de kater, maar ver genoeg buiten zijn bereik om te kunnen vluchtten wanneer nodig.

Velen hadden vandaag haar doorzettingsvermogen aanschouwd. En de poes was best blij op haar prestatie, maar ondanks de wondes die ze opgelopen had, liet ze deze trots het best achterwege voor de nodige commentaar te voorkomen. Haar staart hief ze fier de lucht in maar dit was dan maar het enige. Indi begon met het schoonlikken van haar voorpoot terwijl ze vanuit haar ooghoeken de kater geen moment uit het oog verloor.

Inspi boost xd

Onderwerp: Re: Uncoming storm ~Owyn