Car.. car.. car. Monster! bood and darknes (open)

De kitten trippelde tevreden over het met bladeren bedekte monsterpad. Speels, happend naar de bladeren. Een auto raasde voorbij 'monster!' gild ze verschrikt en ze springt half rond tollend in de lucht van de weg. Ze staat me knikkende pootjes verstijfd. De banden van de auto raasden vlak naast haar voorbij. 'm..monster'

ze trekt haar neus op en hersteld zich. Ze huppeld alweer vrolijk zingend, een rijmpje 'a flower, rose, light, elegant. Carvort in the wind of change, ending in a river of hope. In a heavenly night, under the singing stars. Someone is prayiiing for.. This.. Flower.." zonder het te beseffen stond ze ieens midden op straat. Ze zong voort met een Big Smile en huppelde vrolijk naar blaadjes meppend. Ze zag de auto niet die aankwam. Een luid getoeter vult de lucht. De o zo kleine kit draaide zich bliksemsnel. En haar ogen worden zo groot als schotteltjes.

Een harde klap en Dream vliegt door de lucht. Ze smakt tegen de ruit van de auto. Daar ligt ze dan, roerloos en bloedend. De vrouw stopt de auto en gilt bij het zien van he haveloos bebloede jong kitten die op haar vooruit lag. Dream probeert iets te zegge maar meer dan een laag piepje komt er niet uit. De vrouw neemt de kitten aan haar nekvel op en tilt haar op. Ze mompelt iets van dat de kitten dood is. Ben ik dood? De gedachte gierde door haar lijfje dat nog altijd hevig bloede, het bloed droop uit haar mondje en daar bungelde haar levenloze ligaampje maar wat. De vrouw maakte plots een boog met haar arm en Gooide de kit weg. Een zwakke piep klinkt en Dream of feather smakt tegen de grond. Een hevige pijn verspreid zich in haar kleine lichaampje, even is Dream.belusteloos. Ben ik dood? Moet ik niet naar de hemel? Maar niemand komt haar halen en de vrouw rijdt mopperend over haar met bloed besmeurde vooruit weg. Maar de sneeuwwitte kitten leefde nog en ze kroop richting de bewoonde straten, ze zakte in elkaar en het bloed bleef stromen. Dream of feather kroop voort, klauwtje voor klauwtje. ze ademde piepend en de eens zo vrolijke stem klonk heel wat minder vrolijk. Een gekraak van ritselende brekende rakjes  klonk, daar was minstens 1 kat, een redder mischien. De witte pluizebol wist niet goed in welke straat ze precies was.

Het was iniedergeval zeker niet haar straat, di zou ze nooit meer zien. Dream kwam uit een ongewild nestje van een stel mensen en hun 2 zoontjes en 1 dochter. Toen de dochter de één dag oude kits ontdekte verstopte ze de zwarte en 1 witte pluizenbollen voor haar ouders. Toen ze het ontdekten werden de kittens verdronken, Dream wist zich te redden, maar haar broertjes en zusjes vermoedenlijk niet.

Maar die gedachte verdween al snel toen ze hoestend wat donkerrood bloed verloor. ze piepte doodsbang, en kromde haar rug om over te geven. Er kwam niks. Ze was graatmager en keek doffer uit haar ogen die altijd gellukkig stond. Z sleepte zich naar de kat.  Ze bloede onophoudelijk. Haar achterpoten en haar linker voorpoot schuifden achter haar aan, ze bloede overal en het bloed stroomde ook uit haar mondje 'hlkpll' het woord "help" kwam er niet goed uit. ze bereikte de kat 'Help!' gilde ze met piepende stem. Ze trok zich voort met enkel haar rechtervoorpoot en zakte vlak achter de kat in elkaar. 'Auto, ..pijn' ze keek dof en hoeste bloed op.

-- ja, dit tekstje komt van Willowkit. ik mocht het hebben van.myn goede vriendin laura (de beheerder van Willowkit) ze ging het toch niet meer gebruike.dus na wa aanpassingen hier en daar gebruik ik het :3
groetjes aan laura!

Het was opvallend rustig, weinig mensen, weinig autos en weinig andere katten. Het was waarschijnlijk feest bij iemand, hield ze zich voor. Dan worden de katten binnengehouden en zijn de mensen tot s'avonds laat weg. Een heldere stem, direct gevolgt door getoeter en een geiriteerde vrouw. 'Mijn vooruit! mijn vooruit!' deed Zaixy haar met nasaal stemmetje. terwijl ze de vrouw in de verte zonder geluid en wijzend naar iets klein op haar vooruit zag schreeuwen. Een aangereden eekhoorn. dacht Zaixy direct, de zoveelste. Maar al snel zag ze dat het diertje sneeuwwit was. 'Dat is geen eekhoorn..' dacht ze nadenkend. Een piepje klonk. Dat is geen eekhoorn! Dat is een kitten! gierde door Zaixy's lijf. ze stond nu recht op de Wilgentak waar ze lag en zag dat de kitten achteloos werd weggesmeten. Zaixy was woedend! Die vrouw vond haar ruit belangrijker dan de kit?! mischien was het al dood.. dacht de poes. Onzeker voor wat ze zal aantrefffen vertrekt ze richting kit. 'H..hal' maar voor ze haar zin afmaakt ligt de kit ineens achtr haar. Was ze er straal voorbij gelopen?! De kitten schreeuwde iets dat lichtelijk met wat fantasie leek op "help" daarna zij de Kit met horten en stoten dat ze was aangereden. Ja, dat had Zaixy zelf gezien. Zo snel ze kon pakte Zaixy de kit voorzichtig bij het nekvel, bij het lopen pfobeerde ze de witte pluizebol niet door elkaar te schudden. Zaixy liep richting haar hujs en prevelde troosdende woorden. 'Het al goed.het is al goed.Er kan je niks meer gebeure.' De mensen van Zaixy namen de kitten direct mee naar binnen, met De witte poes op hun hielen. Ze spraken verwoed en dringend via de telefoon tegen een dierenarts. Nog geen minuut later lag De kitten in een mandje omhuld met zachte dekentjes die al wat bebloed waren weg te soezen. De mensen vertrokken, het meisje bleef thuis 'Mama en papa gaan naar de dierenarts met het kittentje' zegt het meisje met haar krullend rood haar liefjes tegen haar geliefde witte langharige poes Zaixy. Ja, holenlijk werd de kit snel beter. dacht Zaixy.

Dream of feather voelde dat de sneeuwitte poes haar aan haar nekvelletje vastnam 'auw..' komt er mompelend uit haar mondje, een klein wondje (of wat je "klein" mag noemen voor een kit) bevond zich op haar nekje. De witte kitten rook lichtjes mensen. 'help..' mompelde ze weer in deze dichte roes, Dream zach alles van achter een dikke mist. De witte pluizebal werd onder een dekentje in een mandje gelegd. Wat gaat er gebeuren? waar ben ik? ben ik nog niet dood? wie zijn deze mensen? waar brengen ze me naar toe? Zal ik sterven? als ik sterf, waar ga ik dan heen? Duizenden vragen. Geen enkel gesteld, geen enkel beantwoord.

Dream of feather werd via het mandje een auto in gelegd, doodsbang dat ze was. Wanhopig piepte ze. Ze wou niet in dat ding! dat ding dat haar mischien wel had overeden! dat haar dood kon betekenen!
'Laat me gaan! laat me gaan! laat.. me .. gaaaaan! ik wil eruit! laat me eruiiiit!' wanhopig piept ze. De mensen steken haar goed in de dekentjes en Dream kon zich amper bewegen, ze had 1 beschikbare voorpoot en haar voorhoofdje lag maar wat te liggen op dat randje van die  blauwe mand.
Ze zou hier niet weg geraken.

De kit gaf zich over aan de slaap, niet wetend of ze ooit nog wakker zou worden.
Ze lag daar het ene moment in de auto, het volgende werd ze wakker op de operatie kamer van de dierenarts.
'Wat?..' Ze maakte haar zin niet af.
De kitten zag een tal van aperatuur en voelde enkele prikjes.
Stemmen boven haar hoofdje en de koude van de ijzeren tafel.
Een klein piepje ontsnapte haar. Ze sprong recht. Eu??? een blauw dekentje om haar heen, een snee waar nu bloed uit gutste. De mannen rond haar pakken in alle paniek een spuit, dan pas dringd de pijn door het lijfje van de kit door.
'Onee! die kitten is wakker geworden, vlug geef mij die spuit voordat ze doodbloeit.' Een prik voelde de kitten, alles werd troebel, de mist stak weer op.
Een zacht piepje en ze viel weer onder narcose op haar ijskoude ijzeren tafeltje.

Na een lange tijd werd de kitten wakker, geen pijn. 3 poten in het gips, ze was alleen al blij dat ze geen poot was kwijtgeraakt.
Over Dream of feather was een meisje met krulled rood haar gebogen. De kitten keek haar speels aan en haalt uit naar één van de vele rode krulletjes, het meisje lacht. Dream lacht, maar dan komt één van de ouders van het meisje met het rode krullend haar.
De mama, veronderstelt de kit. Dream of feather krijgt een hele preek waarvan ze de helft niet snapte, Dream was redenlijk goed in de taal van deze mensen. Maar alles verstaan?! dat was niet voor haar weggelgd.
De kit keek allsof hij het heel interresant vond en alles begreep.
Helpt altijd.
Ze zal het straks wel vragen aan die kattin, waar was haar redder eigenlijk?
De kleine kitten liep speels naar het raam en keek naar de gigantishe tuin.
'Wauw..'


De kitten werd plots buitengelaten door het meisje met het rood krullend haar. Het meisje was iets van 9 jaar.

De witte kitten liep speels naar blaadjes happend naar buiten.
Ze sprong, liep, stuikelde, viel, en stond terug op.
Het gras deed goed aan haar witte pootjes met fluweel roze kussentjes. De kitten sprong de grote wilg in, ze klom verder naar boven, uitgeput van de inspanningen kwam ze op een tak bedekt met groen verend mos terecht.
Ze keek tussen de wilgen takjes naar boven, naar de hemel die deze ochtend diep paars kleurde,
rood,
geel,
oranje,
zwart,
wit,
paars,
roze,
Rainbow.

Hier wou ze wel eeuwig blijven. Haar hele leventje lang, met haar sneeuwwitte redder die al even wit was als haarzelf. Maar zou ze hier wel MOGEN blijven leven?

De lucht kleurde nu diep roze en de Witte betoverende kitten sloot haar oogjes, blij mauwde ze met piepende kitten stem naar de momenteel roze hemel.

Zaixy zag de kitten met haar 3 pootjes in het gips de wilg in springen. de kitten keek betoverend naar de paarse hemel. die al snel roze kleurde.. de kitten leek te praten tegen de hemel en even moest Zaixy lachen. De witte poes sprong soepel in de grote wilg en behaalde zonder moeite de tak waar het kittentje op zat. Zaixy keek de kit even aan en dacht aan hoe klein het was. Deze kit kon toch nog niet voor haarzelf zorgen in deze grote boze wereld vol gevaar? Zaixy was in gedachten verzonken en zette zich neer naast de witte kitten. 'Wat is jouw naam? Ik ben Zaixy' zei ze vriendelijk en liefdevol tegen deze pluizebol. Haar lange vacht golfde door de wind en Zaixy legde haar pluizige staart liefdevol rond de kit. 'Wat doe jij hier eigenlijk? waar zijn je mensen en je mama?' vraagt Zaixy voorzichtig en met liefdevolle stem. 'Als je niemand hebt, mag je wel bij mij komen wonen. ik kan wel voor je zorgen' Zaixy keek liefjes naar de kit en knipoogde 'tenzij natuurlijk zo'n lastpakje bent he.' zei ze grappend.

Dreams sneeuwwitte redder sprong ook in de boom en zette zich naast haar. 'Wat is jouw naam? Ik ben Zaixy' zei ze vriendelijk en liefdevol tegen deze pluizebol. De witte poes die Zaixy bleek te heten legde haar pluizige staart liefdevol rond de kit. 'Ik ben Dream of feather, een beetje een lange en rare naam' zei Dream 'Maar noem me maar Dream' zei de witte kit met een soepel glimlachje.

'Wat doe jij hier eigenlijk? waar zijn je mensen en je mama?' vraagt Zaixy voorzichtig en met liefdevolle stem. 'Ik.. eu.. heb eigenlijk niemand meer, mijn zusjes zijn verdronken. Ik ben de eenige kitten die is kunnen ontsnappen, we waren een stom ongewild overbodig ambetant nestje dat mn vorige mensen niet wouden' Zei Dream met tranen in de ogen.'Als je niemand hebt, mag je wel bij mij komen wonen. ik kan wel voor je zorgen' Zaixy keek liefjes naar de kit en knipoogde 'tenzij natuurlijk zo'n lastpakje bent he.' zei ze grappend. 'Echt?!' Een geweldige glimlach verscheen op het gezichtje van de kitten.  'Geweldig! natuurlijk wil ik dat mama!' het woord "mama" floepte al zonder nadenken instinctiefelijk uit het mondje van de kleine witte kitten. Dream of feather likte de witte poes liefelijk en streek haar zij tegen de zij van haar nieuwe soort mama. De kitten omhelsde de langharige witte kattin op een wijze dat alle kittens hun mama wel zouden omhelzen, dolgelukkig en liefdevol.

De kleine kitten sprong met haar 3 pootjes in het gips uit de wilg en drentelde dolgelukkig achter de dwarrelende blaadjes aan, ze porde tegen bloemetjes en bespiede de kleine tjirpende vogeltjes totdat ze uiteindenlijk tot grote ergernis van de pluizebal wegvlogen.

'Ik heb een thuis!'
De kleine kit wou heel de wereld verkennen, weten hoe het is om echt te leven.