De Apprentice Den was goed gevuld met allemaal leerlingen. De duistere blik in de amberkleurige ogen van deze apprentice was een van de zeldzame blikken die je tegen kon komen in het kamp. Verbitterd door hoe alles de laatste tijd was gegaan staarde hij nors naar zijn poten. Het zachte geluid van de andere leerlingen die lagen te soezen of aan het samentongen waren kwam elke keer aan als een klauw die over zijn lijf ging. Hij trok met zijn oren en stond op. Misschien dat hij hier in het kamp iets kon doen en zo niet dan zou hij een paar katten de schrik op het lijf gaan jagen. Kittens spookverhalen vertellen over de roofvogel die onlangs was gesignaleerd en ervoor zorgen dat het eens een keer opgemerkt zou worden dat hij nog steeds zonder mentor was. Hij gaf een vlugge lik over zijn vacht en liep de Den uit. Toen de waterige Leafbare zon op zijn vacht scheen keek hij omhoog de zon in. Misschien dat hij vandaag met zijn Leader kon spreken en misschien ook niet. Na een diepe zucht liet hij zijn blik over het veld glijden waar alle katten al bezig waren.