Training like a boss! [Greentear]

Greentear was na een lange dag vroeg zijn nest in gegaan, en lag al heerlijk te slapen. Normaal was hij echt een nachtdier, hij hield ervan om naar de maan te kijken, de sterren te bewonderen vanaf een stil plekje op de grond... Maar Roseheart domineerde de laatste tijd zijn dromen, waardoor hij het niet langer een straf vond te moeten slapen. Ook vandaag weer, kwam ze naar hem toe... Maar dit keer porde ze in zijn rug. Dit was een ongewone wending. Maar het werd de kater al snel duidelijk dat er iemand in de den aan zijn rug stond te trekken. Langzaam opende hij zijn ogen, en keek in de blauwe ogen van zijn apprentice, Dawnpaw. 'Ik weet dat het een rare tijd is maarree... zullen we gaan trainen?' Klonk de stem van het katertje. Greentear stond op en rekte zich even uit. 'Wat leuk dat je zo gemotiveerd bent Dawn. Ja, waarom niet.' Met rustige stappen wandelde de kater de den uit.

Met een vrolijke blik in zijn zeegroene ogen wandelde de bengaalse kater achter zijn cyperse leerling aan de den uit. De avondlucht rook zwaar naar rottende bladeren en natte aarde. Het was op zich geen onprettige geur, zoals het zware parfum van de bloesems in new leaf soms te heftig kon zijn. Geamuseerd keek Greentear op zijn leerling neer. Hij was absoluut blij dat Dawnpaw zo'n enthousiasme bezat voor de trainingen. 'Ik dacht er meer aan om eerst eens langs de grenzen te gaan. Heb je hiervoor al een mentor gehad?'

Greentear grijnsde breed. Hij mocht het katertje voor hem heel graag, wat deze ook zou zeggen. Athans, hij moest niet hatelijk gaan worden. Dan zou hij hetzelfde terugkrijgen. Maar ondanks het uur van de dag - of liever gezegd, nacht - was de kater erg goed gehumeurd. 'Pff, jij bent toch de mentor? Jij moet beslissen!' Klonk het spottend van zijn apprentice vandaan. Maar de humoristische blik in de ogen van de rode kater maakte het weer goed. 'Nee, nog geen mentor gehad. Driestar dacht kennelijk dat ik nog even kon wachten.' De kater knikte een moment. 'Daarom vroeg ik het dus. Als je al wel een mentor had gehad, had je de grenzen gekend.' Grinnikte de kater, en wandelde naar de uitgang van het Camp.

'Aha zo.' Opgewekt paradeerde het rode katertje naast Greentear voort, zonder morren. Gelukkig maar. Het leek de grote kater vreselijk om een apprentice te hebben die totaal geen zin had in de trainingen. Of zijn mentor niet mocht. Moest vreselijk zijn. Het kleine katertje fronste even. 'Er zijn... 2 grenzen toch? De Shadowclan en de Windclan? Of waren het er 3?' De grote kater grijnsde. 'Heel goed. Het zijn er inderdaad twee. Weet je ook met welke Clans?' Greentear was op weg naar de eerste grens, de grens bij de Sunningrocks.

OOC: Beetje kort, sorry.