Training like a boss! [Greentear]

Dawnpaw gromde geërgerd. Uch.. Het was zo saai hier! Hij keek even naar de andere Apprentices die rustig lagen te slapen. Hij had besloten weer in het kamp te slapen, jegens zijn trainingen. Maar hij was er ook gelijk weer achter gekomen hoe saai het was. Even gluurde hij naar buiten. Het was nog pikdonker. Maar zin om te gaan slapen had hij niet. Hij schatte dat het rond maanhoog was. Nog een hele tijd te gaan dus, zuchtte de kater.
Het was de nacht na de ceremonie. Morgen zou hij gaan trainen! Hij zou niet zo opgewonden zijn, als Greentear niet zijn mentor zou zijn geweest.
Een tijdje bleef de rode kater nog zo liggen, maar na een tijdje werd het hem te veel. Hij stond op en rekte zich uit. Zonder voorzichtig te doen liep hij naar buiten, geen achtslaand op het gekreun van zijn mede apprentices. Hij trippelde zachtjes over de verlaten open plek. Uiteindelijk kwam hij aan bij de warrior den. Voorzichtig sloop hij naar binnen, en zocht Greentear op. Zachtjes porde hij hem. "Psst, Greentear!"Fluisterde hij. "Ik weet dat het een rare tijd is maarree... zullen we gaan trainen?"

Greentear was na een lange dag vroeg zijn nest in gegaan, en lag al heerlijk te slapen. Normaal was hij echt een nachtdier, hij hield ervan om naar de maan te kijken, de sterren te bewonderen vanaf een stil plekje op de grond... Maar Roseheart domineerde de laatste tijd zijn dromen, waardoor hij het niet langer een straf vond te moeten slapen. Ook vandaag weer, kwam ze naar hem toe... Maar dit keer porde ze in zijn rug. Dit was een ongewone wending. Maar het werd de kater al snel duidelijk dat er iemand in de den aan zijn rug stond te trekken. Langzaam opende hij zijn ogen, en keek in de blauwe ogen van zijn apprentice, Dawnpaw. 'Ik weet dat het een rare tijd is maarree... zullen we gaan trainen?' Klonk de stem van het katertje. Greentear stond op en rekte zich even uit. 'Wat leuk dat je zo gemotiveerd bent Dawn. Ja, waarom niet.' Met rustige stappen wandelde de kater de den uit.

De kater stond op en rekte zich even aan. Dawnpaw keek hem met ogen schitterend van opwinding aan. 'Wat leuk dat je zo gemotiveerd bent Dawn. Ja, waarom niet.'eemn brede grijns kwam op het gezicht van de rode kater. Snel trippelde hij de warriors den uit. "Dankjewel"Fluisterde hij terug. De kater keek zijn mentor even aan. "Waar wil je heen? Er is waarschijnlijk niet veel prooi meer, lijkt mij"miauwde hij. Hij liet zijn achterwerk op de grond zakken en keek de kater in zijn groene ogen verheugd aan. Dit was toch veel beter dan slapen?

laat en flut ;_;

Met een vrolijke blik in zijn zeegroene ogen wandelde de bengaalse kater achter zijn cyperse leerling aan de den uit. De avondlucht rook zwaar naar rottende bladeren en natte aarde. Het was op zich geen onprettige geur, zoals het zware parfum van de bloesems in new leaf soms te heftig kon zijn. Geamuseerd keek Greentear op zijn leerling neer. Hij was absoluut blij dat Dawnpaw zo'n enthousiasme bezat voor de trainingen. 'Ik dacht er meer aan om eerst eens langs de grenzen te gaan. Heb je hiervoor al een mentor gehad?'

Blij dat hij was! Bijna leek hij wel zo'n opgewonden ding als de anderen. Maar dat zette hij snel uit zijn hoofd. Pff, natuurlijk was hij dat niet. Echt niet... hoor!
'Ik dacht er meer aan om eerst eens langs de grenzen te gaan. Heb je hiervoor al een mentor gehad?'stelde de katervkatervookr. Dawnpaw greens breed. "Pff, jij bent toch de mentor? Jij moet beslissen!"zei hij spottend, maar de humoristische blik in zijn ogen verraadde dat het een grapje was. " Nee, nog geen mentor gehad. Driestar dacht kennelijk dat ik nog even kon wachten" er lag iets van spot in zijn laatste woorden.

Kort. :$

Greentear grijnsde breed. Hij mocht het katertje voor hem heel graag, wat deze ook zou zeggen. Athans, hij moest niet hatelijk gaan worden. Dan zou hij hetzelfde terugkrijgen. Maar ondanks het uur van de dag - of liever gezegd, nacht - was de kater erg goed gehumeurd. 'Pff, jij bent toch de mentor? Jij moet beslissen!' Klonk het spottend van zijn apprentice vandaan. Maar de humoristische blik in de ogen van de rode kater maakte het weer goed. 'Nee, nog geen mentor gehad. Driestar dacht kennelijk dat ik nog even kon wachten.' De kater knikte een moment. 'Daarom vroeg ik het dus. Als je al wel een mentor had gehad, had je de grenzen gekend.' Grinnikte de kater, en wandelde naar de uitgang van het Camp.

Wha sorry er staat Driestar xd het moet Firestar zijn, spellingscontrole op mijn tablet.

De kater knikte even. 'Daarom vroeg ik het dus. Als je al wel een mentor had gehad, had je de grenzen gekend.'grinnikend kater. Hij zette zijn poten in beweging en liet naar de uitgang. Dawnpaw volgde hem zonder morren. "Aha, zo"zei hij. In zijn opgewekte houding en stralende ogen was te zien dat hij alles behalve moe was. Zijn staart zweepte zelfs van energie heen en weer. De rode kater fronste even, hij wist al vrij veel, omdat hij er eigenlijk altijd zelf ook uitgetrokken was. "Er zijn... 2 grenzen toch? De Shadowclan en de Windclan? Of waren het er 3? " zei hij met een nadenkend gezicht terwijl hij naar zijn vriend keek.

'Aha zo.' Opgewekt paradeerde het rode katertje naast Greentear voort, zonder morren. Gelukkig maar. Het leek de grote kater vreselijk om een apprentice te hebben die totaal geen zin had in de trainingen. Of zijn mentor niet mocht. Moest vreselijk zijn. Het kleine katertje fronste even. 'Er zijn... 2 grenzen toch? De Shadowclan en de Windclan? Of waren het er 3?' De grote kater grijnsde. 'Heel goed. Het zijn er inderdaad twee. Weet je ook met welke Clans?' Greentear was op weg naar de eerste grens, de grens bij de Sunningrocks.

OOC: Beetje kort, sorry.

Onderwerp: Re: Training like a boss! [Greentear]