{Birchkit} Water from the skies?

Een gaap ontsnapte uit haar mond terwijl ze naar de rollende wolken in de lucht keek. Om eerlijk te zijn had ze nog nooit zulke wolken gezien. Ze waren donker en dreigend. Mama had ooit gezegd dat er water uit kon vallen, maar ze had het niet geloofd. Water hoorde op de grond en niet in de lucht wat haar betrof. Dit maakte de schok echter niet minder toen er een dikke druppel op haar neus viel. Geschrokken krabbelde Tinderkit achteruit. Water, uit de lucht! Hoe was dat mogelijk?

{Eerste post voor Birchkit!}

Verveeld trapte de tabby tegen een mosballetje, dat zeer traag van hem af rolde en niet meer terugkwam. Birchkit krabbelde meteen overeind en met zijn blauwe ogen keek hij de Den wat saai rond. Zijn siblings waren aan het slapen, maar hij kon het weer eens niet vatten. Hij was nu bijna 6 Moons! Een Apprentice hoorde niet de hele dag te slapen! Met zijn borst vooruit gestoken trippelde hij de Den uit en voelde meteen een druppel op zijn neus vallen. Nee hè? Regen.. Vanuit zijn ooghoek zag hij een kleine witte kitten geschrokken reageren p de druppels die naar beneden vielen. Zou hij er vroeger ook zo hebben uitgezien? Met een glimlach op zijn gezicht kwam hij op de kitten aan. "Je bent toch niet bang voor een beetje regen, toch?" Grinnikte de vrolijke kitten.

Wat verbouwereerd wreef Tinderkit over haar bleke neusje, waar zich al een beetje rode vacht begon te vertonen. Zou ze er zo uit gaan zien als papa? Ze had mama's vlekken namelijk niet. Spottedkit leek heel erg op mama, behalve dat haar ogen van kleur begonnen te veranderen, vreemd genoeg. Wist zij veel dat elke kitten met blauwe ogen begon en dat dat dan anders werd. Ze schrok wat op toen een andere kitten tegen haar begon te spreken. "Ik benne nergens bang voor!" Verklaarde Tinderkit een beetje verdedigend maar toch trots.

"Ik benne nergens bang voor!" Birchkit knikte, maar kon zijn lach nauwelijks geheel verbergen. "Tuurlijk, waarom krabbelde je dan zo snel terug?" Snoof Birchkit terug en richtte zijn vriendelijke blauwe ogen weer op de jonge kitten. "Ik ben Birchkit trouwens, voor als niemand mijn naam nog heeft genoemd. En jij? Ik heb jou eigenlijk nog nooit gesproken."

Tinderkit stak haar borstkas wat naar voren in lichte verongelijktheid. "Het luchtwater beet in mijn neus!" Miauwde ze haar ogen licht vernauwende. "Birchkit," Knikte ze daarna, de naam herhalende zoals ze altijd deed. Op de één of andere manier kon ze het dan makkelijker onthouden. "Ikke ben Tinderkit," Miauwde ze vervolgens. Haar eigen naam kon ze tenminste makkelijk onthouden.

"Het luchtwater beet in mijn neus!" De tabby kitten grinnikte nog even na. Wacht maar, zodra ze bliksem ziet en hoort! "Ikke ben Tinderkit," Zijn aandacht werd weer teruggetrokken naar de kitten die blijkbaar Tinderkit heette en hij gaf een vrolijk knikje. "Dat is een mooie naam, Tinderkit!" Piepte hij blij en zijn staartje schoot de lucht in.

Tinderkit stak haar borstkas wat trots naar voren door het compliment. "Papa en mama hebben Tinderkit gegeven," Miauwde ze trots, doelende op het feit dat haar naam bedacht was door haar ouders. "Papa en mama zijn heel erg lief," Snorde ze vervolgens vrolijk, met een zekere trots voor haar ouders.

"Papa en mama hebben Tinderkit gegeven," De kitten gaf een vrolijk knikje. "Papa en mama zijn heel erg lief," Bij het nogmaals horen van ouders brak zijn glimlach wat en wendde hij zijn blauwe ogen af naar de grond. Zijn ouders.. waren er niet. Gewoon niet. Snel herstelde de tabby zich weer en keek om zich heen, in de hoop iets te vinden om te kunnen doen.

Tinderkit fronste lichtjes toen de andere kitten zich vreemd begon te gedragen. "Wat doe je?" Miauwde ze onderzoekend, maar al snel werd haar aandacht getrokken door de staart van Birchkit, die zichtbaar was geworden toen hij zich afwendde. De poes aarzelde geen moment en zette zich af, haar kleine pootjes om de staart van Birchkit klampende. "Hebbes," Snorde ze.

Er werd hem eerst gevraagd hoe het met hem ging, maar de lichte kitten werd door iets afgeleid. Net toen de tabby zich had willen omdraaien, voelde hij dat Tinderkit het op zijn staart had gemunt. Geschrokken verliet een piep zijn mond en sprongen zijn nekharen overeind. Door zijn reactie trok hij zelf aan zijn vastgeklampte staartje en kreeg hij een pijlschot door zijn staart. "Au!" Piepte de kitten. "Waarom doe je dat?" Mompelde hij er nog achteraan en keek Tinderkit met grote ogen aan.

Met grote ogen keek Tinderkit omhoog naar Birchkit toen deze begon te piepen. Au? Ze liet zijn staart voorzichtig los en krabbelde wat achteruit. "Staart.. bewoog?" Probeerde ze enkel, zachtjes piepende. Ze wilde alleen maar spelen..! Ze vond dit niet leuk, besloot ze nu al.