I never wanted this ...

Onderwerp: I never wanted this ... wo 25 dec 2013 - 16:00

Ze kon zichzelf wel vervloeken! Ze had dit nooit gewild en toch was het gebeurd. Ze had zichzelf te ver laten gaan, zich laten leiden door iets wat ze niet in de hand had. En nu? Nu liep ze met die vervloekte dikke buik rond. Lionroar zou hier nog wel voor boeten! Hij had haar dit aangedaan, hij was in haar leven gekomen en had alles over hoop gegooid. Ze had alles net een beetje op een rijtje gekregen.
Icyrose zuchtte, nu ze zwanger was, was haar humeur nog erger geworden dan normaal. Ze snauwde iedereen af en was nog brommeriger dan de Shadowclan Medicine Cat, Smokebreath. Haar mee wiegende buik hielp haar al helemaal niet meer, ze had een hekel aan het zoetsappige gedoe in de Nursery, waar ze naar toe moest nu ze queen was geworden. Hierdoor had ze ook Sparrowpaws trainingen af moeten zeggen, iets waar ze niet tegen had gekund. Haar ijsblauwe ogen keken kil naar een kitten die naar haar toe kwam en daarna direct weer afdroop. Daarna verdween ze in de nursery.

De nacht viel snel, maar ze kon de slaap niet vatten. Ze lag voor de ingang van de nursery, naar buiten te kijken, kijkend naar de sterren. Silverpelt was weer eens mooi deze avond en eindelijk had ze een beetje rust om zich heen. Al was het niet voor lang, een hevige steek in d'r buik zorgde ervoor dat ze een schelle gil uitsloeg en ineen kromp. Wetend dat ze op z'n minst één kat had wakker geroepen, trok ze zichzelf terug in de nursery, maar de pijn bleef aanzetten. Ze klemde haar kaken op elkaar, maar ze wist dat ze dit niet alleen kon doen. "Lionroar!" klonk er vanuit de nursery, gevolgd door; "Brindlepool!" Ondertussen had ze zichzelf op haar zij gelegd en voelde een hele stroom aan steken door haar lichaam heen schieten.
Uit instinct begon ze te persen en op het moment dat de eerste kitten geboren was, merkte ze dat Lionroar binnen was gekomen. Ze wierp even een blik op 'm, maar richtte zich daarna weer op de kitten. Voorzichtig likte ze het kleine katje schoon en legde haar bij d'r buik zodat 'ie kon drinken. Ze beet even op haar lip, maar keek daarna naar Lionroar. "Ze is jouw kitten, jij mag de naam kiezen," miauwde ze, moeizaam. Ze wilde de taak liever niet uit handen geven, maar hij was de vader en had dus ook inspraak. Ze keek toe hoe de kater nadacht en er uiteindelijk een naam uit kwam. "Spottedkit." Een steek van leek op jaloezie schoot door haar lichaam heen. Lionroar was dus toch nog niet over Spottedleaf heen. Ze beet op haar lip en knikte moeizaam. "Spottedkit," herhaalde ze de naam, terwijl ze de kitten likte. Toch had ze niet veel tijd, nummer twee kwam eraan. Ze perste weer een keer, en nog een keer, en bij de derde keer lag er een tweede kitten bij haar buik. Ze pakte de kitten op, legde d'r naast Spottedkit en begon d'r schoon te likken. "Tinderkit," miauwde ze zachtjes en keek Lionroar aan, die toestemmend knikte. Ze wilde nog wat zeggen, maar een wee onderbrak haar en ze begon voor de derde keer te persen. Ditmaal leek het langer te duren, maar ook kitten nummer drie werd geboren en kreeg de gebruikelijke schoonmaakbeurt. "Lizardkit," miauwde Lionroar bij haar oor en Icyrose kon het niet laten om zachtjes te snorren.
De geboorte van de vierde, en laatste, kitten verliep vlotjes en al snel had ze vier kittens bij d'r buik liggen. Eventjes dacht de gevlekte kattin na en haar blauwe blik kruiste die van Lionroar. "Carrotkit," miauwde ze zachtjes, duidelijk vermoeid. Ze geeuwde, gaf de kittens nog een laatste lik en legde d'r kop op d'r poten neer. Kitten geboren laten worden, wat een klus zich.

[Alle kittens zijn al geboren, dus kies zelf maar uit wie wanneer wilt posten 8D Lionroar en Brindlepool zijn welkom~]

WINDCLAN

KITTEN

FEMALE

FLAME POINT

BLUE EYES

Het was donker, het was rustig, het was stil. Opgekruld totdat ze enkel nog maar een klein balletje vochtig dons was, zweefde ze daar in deze leegte. De nog naamloze kitten was zich wel vreemd en vaag bewust van de aanwezigheid van anderen in deze ruimte. Maar ze wist niet wie het waren of wat het waren. Het enige wat ze wist was rust. Af en toe kon ze haar pootjes trekken, dan voelde ze ook wel dingen. Maar haar bewustzijn was niet genoeg ontwikkeld om die dingen daadwerkelijk te benoemen. Het enige wat ze wilde was kalmte en rust. En dat was hier in overvloed. Totdat de kamer ineens... kleiner werd en daarna weer normaal. Het was niet lang, het was enkel een fractie. Maar het herhaalde zich wel. Het was een verstoring in de rust die ze gecreëerd en gevoeld had. Maar plotseling, na weer een samentrekking, was er ineens meer ruimte. Het was vreemd. Maar het voelde toch natuurlijk. Het moest zo zijn. Maar toch was het niet prettig toen zijzelf ineens verplaatst werd. Het werd benauwd, de ruimte werd knap en ineens was alles koud en hard. Door haar oogleden kon ze voor het eerst de sensatie van licht meemaken. Het omhulsel wat haar haar hele leven beschermd had, werd ineens kapot gebeten door iets en de kille bries streek voor het eerst over haar pels heen. Ze opende haar bekje en haalde voor de eerste keer een diepe teug lucht naar binnen. Het liet haar longen branden en een jammerklacht ontsnapte uit haar keel toen ze uitademde.

Een warme neus raakte haar rug aan en voor een moment zweefde ze. Zachte, protesterende piepjes ontsnapten uit haar mond en ze strekte haar pootjes eventjes, zoekende naar houvast. Al snel vond ze deze houvast in de vorm van een warme, zoet ruikende pels. Meteen kneedde de kitten haar pootjes in de warme pels en zocht ze naar de bron van de zoete geur. Een warme tong raspte over haar rug en een zacht gespin ontsnapte uit haar keel, puur instinctief. Uiteindelijk vond ze de bron van de zoete geur en klampte ze haar kaakjes hier omheen. Haar pootjes kneedde de buik tevreden en ze slikte de zoete, vette substantie weg. Tinderkit... Klonk een stem. Tinderkit..? Tinderkit... Ze voelde een warm lichaampje naast zich en kroop daartegenaan. Alles was veilig...

{Toestemming van Quinty gehad om haar leeftijd op 1 maand te zetten als ze geboren was. <3}

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Lizardsound

Al negen maanden zat de jonge kitten in de warme, kleine ruimte die voorzien was in de buik van zijn moeder. Hij kon de aanwezigheid van nog wat andere kittens voelen, maar had er geen besef van hoe ze eruit zouden zien. Ongeduldig had hij al een aantal keer gestampt, als teken dat het hier veel te krap begon te worden. Plots kromp de kleine ruimte wat ineen, maar al snel nam 'ie weer z'n normale grote en vorm aan. Het voelde raar aan, en plots leek er meer plaats te zijn vrij gekomen. Het krimpen herhaalde zich, en de kitten kreeg steeds meer en meer plaats. Plots leek hij weggezogen te worden, en kwam in een veel grotere maar koudere ruimte. Instinctief begon het kleintje te piepen en zoog wat lucht in zijn longen.
De kaken van zijn moeder waren goed voelbaar in zijn nekvel, wanneer hij zijn oogjes naar beneden richtte en leek te vliegen. Er stond een kat naast de kat die hem vast had, die wat in haar oor fluisterde: 'Lizardkit.' Wat klonk dat mooi! Wanneer hij zijn pootjes op de grond voelde neerkomen, kon hij zijn siblings naast hem voelen liggen. Lizardkit slaakte een kleine zucht, en sloot zijn oogjes. Deze nieuwe wereld stond hem nu al aan!

::Tags:: My whole family ::Mood:: Happy ::Words:: 213

Het had lang geduurd voordat de kleine kit de grootte had aangenomen die noodzakelijk was om echt gezond ter wereld te komen. Het was allemaal zo snel gegaan. Eerst begon de ruimte waarin ze al die tijd had gezeten lastig te doen, en duwde het haar alle kanten op. Maar vanaf dan gebeurde alles in één lichtflits: In een fractie van een seconde werd ze door iets heen geduwd en viel de poes met een zacht plofje neer op een mosbodem. Een koude wind omarmde meteen haar natte lijfje, en gepiep verliet haar keel, roepende om haar moeder. Ze wist dat die hier ergens was, haar instinct vertelde haar dat. Blindelings begon ze ergens naar toe te kruipen, en met een beetje geluk was het meteen in de richting van haar moeder. De geur die ze toen opsnoof zou ze nooit meer vergeten. Als een hopeloos geval sloeg ze met zijn pootjes in het rond, totdat ze iets kleins te pakken kreeg en er voorzichtig haar lipjes rond zette. Pas toen ze doorkreeg dat een warme vloeistof zijn mond binnen kwam gestroomd wanneer ze dit deed werd ze wat gulziger. Het was leuk in de ruimte waar ze zonet nog in vast had gezeten, maar dit was dubbel zo leuk. De lekkere, warme melk die nu haar lichaam binnen vloeide was daar niet. En dat was nu het enige dat ze wou, melk.

Ugh, wat was het hier krap! En donker! Deze kleine kitten had zich de afgelopen maand(en) vooral bezig gehouden met het wegduwen van haar mede-pluizebollen, vanwege nagels in haar neus, een oor in haar oog, een poot in haar bekje, je kent het wel. Hoewel gezegd moet worden dat het nog lichte en enigszins krachteloze lichaam van de nog ongeboren kitten nauwelijks tot geen indruk maakte op haar lotgenoten, die maar zelden ook echt verplaatsten als ze een poot van de kitten tegen zich aan kregen. Het was de vraag of ze überhaupt beseften dat er tegen hen aan werd geduwd. Nu lagen de pluizebollen even stil. Het was rustig, tot er plots beweging in hun vochtige muren kwam. Een fractie van een seconde, toen was het weer even rustig. En er was meer ruimte. De kleine kitten maakte van deze gelegenheid gebruik om het zichzelf wat comfortabeler te maken, maar nauwelijks was ze daarmee klaar, of de muren begonnen alweer te protesteren. Wederom: een fractie van een seconde en toen was er meer ruimte. De kleine ongeborene wilde zich weer verplaatsen, maar kreeg daar geen kans toe, want de muren krompen nog eens ineen en ook haar derde metgezel verdween. Verward besefte de kleine kitten dat ze nu alleen was in de ruimte.

Tot de muren weer ineen krompen.

Het was een naar gevoel, voor een kort moment voelde ze zich benauwd, maar dat duurde zo kort: voordat ze het wist plofte ze op een ondergrond en werd ze verwelkomd door een vreemd soort lucht en een ruwe tong die over haar lichaam gleed. Instinctief en misschien ook wel door het inademen van de lucht begon de kleine te piepen en krabbelde ze over de grond naar de enige geur die haar nog enigszins bekend voorkwam: die van haar metgezellen uit de donkere ruimte. Hun geuren leken wel een beetje anders dan in die donkere ruimte, maar ze rook wel een zweem van herkenning en daar vertrouwde ze blindelings op.

‘Carrotkit,’ hoorde ze ineens een onbekende maar toch erg vertrouwde stem zeggen. Een warmte gleed door haar lichaam, een gevoel van geluk dat ze in de donkere ruimte niet gekend had. Ze kroop al piepend naar haar zusjes en broertje toe en rook een aangename geur, die ze volgde. Ze snuffelde en drukte haar bekje onhandig tegen herkomst van de geur. Het was puur instinct dat haar dit liet doen en misschien ook wel het voorbeeld van haar zusjes, maar dat gaf niet, na twee keer te falen, wist ze haar bekje om het roze dingetje te sluiten en zette ze haar nog kleine tandjes er voorzichtig in. Dit, dit was veel beter dan die donkere ruimte waar ze eerder nog in had gezeten. Ja, dacht ze terwijl melk haar mond binnen kwam, hier kon ze wel aan wennen.

Note: *hopes this sheet works*

"Brindlepool!" de stem dreunde dwars door haar gedachtes en ze schrok op. Zo te horen aan de kreet een bevalling. Ze greep een stok en wat jenever bessen in haar bek en rende vlug de nursey binnen, waar ze Icyrose op de grond zag liggen. Ze gaf de stok aan Icyrose om erop te bijten, zodat ze wat afleiding had. Vervolgens voerde ze Icyrose de jenever bessen, tegen de buikkrampen en om haar sterk te houden. Voorzichtig legde ze haar pootje op de buik van de poes om te voelen hoever de poes was. ''Rustig blijven, het komt goed.'' brabelde ze tegen de poes die begon te persen. Een voor een werden ze kittens geboren, alles verliep goed. Ze merkte wel dat Icy er moeite mee had en dat de poes steeds moeier werd, maar ze deed het harstikke goed. Alle kittens werden genoemd; Tinderkit, Spottedkit, Lizardkit en als laatste Carrotkit. Alle kittens zagen er gezond uit, gelukkig. Ze knikte Lionroar en Icyrose vriendelijk toe. ''Gefeliciteerd met deze prachtige kittens.''

Al sinds dat hij het nieuws had gehoord dat Icyrose zwanger van hem was, had de kater het 's nachts nachtmerries over haar geboorte. Zijn moeder was gestorven tijdens de geboorte van hem, wat zou er met Icyrose zelf gebeuren? Waren hun kittens wel gezond? Iedere droom was hetzelfde, eindigde met vier gezonde kittens en een dode Icyrose. Soms was het andersom, dan eindigde het met dode kittens en een gezonde Icyrose. Midden in de nacht schrok de kater altijd wakker, maar deze nacht was anders. Lionroar viel al wat later in slaap dan normaal en midden in de droom werd hij wakker van een kreet. Het was Icyrose. Meteen schoot hij omhoog, het was tijd! Zonder na te denken stoof hij de warrior den uit, terwijl hij soms op iemands staart trapte maar daar dacht de kater op dit moment niet aan. Hij stoof naar de Nursery en daar lag ze dan; Icyrose. Meteen ging hij bij haar staan, Brindlepool was er al en had haar al een beetje geholpen.

De eerste kitten werd geboren, meteen staarde hij er strak naar. Ze.. ze leek zo op Spottedleaf. Haar vlekken, dat patroon. Het leek zoveel op dat patroon van haar. "Ze is jouw kitten, jij mag de naam kiezen," Hij hief zijn hoofd iets op en keek Icyrose ongelovig aan. "Spottedkit." Miauwde hij, zeker van zijn zaak. Maar Icyrose leek hier niet zo blij mee te zijn, waarom niet? Ze was gewoon een normale vriendin geweest.. toch? De volgende kitten was wit van kleur, maar hij wist dat dit nog kon veranderen. Misschien zou deze kitten op hem lijken en kreeg hij ook een flame point kleur. Of hij bleef gewoon wit, dat kon ook. Icyrose noemde hem Tinderkit, hij knikte rustig. Dat was wel een mooie naam voor deze poes. De volgende kitten had duidelijk al iets weg van een point kleur; maar dit keer was het seal point. Hij glimlachte, een kitten die zijn genen voor point had gekregen. "Lizardkit." Miauwde hij als naam voor deze kitten. De volgende kitten leek weer op Icyrose, had een calico kleur en een opvallende oranje staart, Carrotkit werd haar naam. ''Gefeliciteerd met deze prachtige kittens.'' Miauwde Brindlepool, trots op zijn kittens knikte hij naar haar en keek haar aan met een glimlach. "Bedankt," Miauwde hij, waarna hij zijn blik op Icyrose wierp. Was zij er blij mee of niet?

Onderwerp: Re: I never wanted this ...