Stuck {+Smokebreath}

De dauwdruppeltjes waren nog duidelijk te zien toen een zwarte kattin het kamp achter zich liet. Ze was net wakker en besloot de dag fris te starten met een kleine tocht door de Marshlands, zowel om wat te jagen als te kijken of er nog gevaarlijke roofdieren waren daar. Ze kwam in een mum van tijd al aan bij de Marshlands, maar was nu meer op haar hoedde. Een verkeerde stam en ze zou in die dikke laag smurrie worden gezogen. De kattin slikte even maar besloot toen om er niet meer aan te denken. Ze trippelde verder en ving al snel de geur van konijn op. Ze greens kort en verstopte zich in het struikgewas. Het diertje hupte heen en weer, zoekend naar wat eten wat zich onder een laag rode bladeren had verstopt. De kattin wachtte af tot het diertje dicht genoeg bij haar was en sprong er toen snel op af. Ze doodde het beest en legde het daarna, zonder er verder nog naar om te kijken, onder de struik en besloot het later wel op te halen. En net op dat moment, toen ze wegtrippelde bij die struik, zakte ze met haar voorpoten door de ondergrond heen en belandde met een smak in de smurrie. Ze voelde hoe het spul aan haar vacht trok en krabbelde terug, iets wat niet bepaald lukte. "Mousedung." mompelde ze zacht tegen zichzelf en gromde wat.

Met een bundeltje verzamelde, aldus hem best scherp ruikende, kruiden in zijn mond gestopt, sjokte Smokebreath met logge passen verder door het moeras. Voordat de bladkaal begon, probeerde hij altijd zoveel mogelijk kruiden te verzamelen, voordat de vorst ze allemaal zou doen sterven. Ondanks zijn chagrijnigheid en zijn haat voor het vak, was hij zeker weten wel toegewijd. Ook qua training met Littlepaw, hij was er zeker van haar zoveel mogelijk te betrekken met zijn taken. Op dit na. Dit eenzame lopen door het territorium mocht niemand hem ontnemen. Maar een plotseling smak geluid en het zuigende geluid van modder, gevolgd door een 'mousedung' trok zijn aandacht en liet een diepe zucht uit zijn mond ontsnappen. Het zou toch niet? De kater legde zijn bundel kruiden neer en drukte zichzelf door de struiken. "Ik had verwacht dat een apprentice geen rekening zou houden met de ondergrond hier, niet een volwassen warrior." Bromde hij, met zijn welbekende chagrijnige toon.

Een andere zwarte kop werd voor haar zichtbaar en ze vernauwde haar ogen even. Het was Smokebreath, de Medicine Cat van haar Clan. "Ik had verwacht dat een apprentice geen rekening zou houden met de ondergrond hier, niet een volwassen warrior." Ze legde haar oren achter in haar nek en keek naar de kater. "Ik maakte een misstap, oké?" Miauwde ze wat bot tegen hem en begon weer aan haar voorpoten te trekken, die nu echter nog verder begonnen te zakken.

-flutjes

Zijn tanden knarsten eventjes over elkaar heen toen hij de reactie van de jonge warrior hoorde. Een botte toon. Hij speelde met de gedachte om haar gewoon zelf nog dieper in de modder te drukken, maar liet die agressie toch maar los. Er vonkte echter wel een gevaarlijke agressie in zijn ogen voor een moment. Smokebreath was niet iemand die een lang lontje had. Hij draaide zich echter wel wat half om. "Uit de toon begrijp ik dat je het zelf wel red?" Miauwde hij, al even bot als de warrior was.