{Open} I dream of a Stairway to the Sky

De zwarte kattin was niet goed te zien in de schaduwen van het bos. Het leek wel alsof ze de witte stralen die vanuit de hemel naar beneden vielen ontweek, maar ze bleef gewoon liever in de zone dat alleen haar blauwe ogen te zien waren. Haar ademhaling was kalm en ze ving zo nu en dan wat oude geuren op van verschillende katten uit hun Clan. Fawnstep richtte haar blik omhoog en keek naar de maan die omringd was door vele sterren. De kattin trippelde door en na een tijdje zag ze een wittige gestalte die ze wel herkende, namelijk Snowynight. Niet dat ze ooit echt met de kattin had gesproken, maar ze wist wel hoe dat zat tussen haar, Little, Ash en Thrush. Ze wist niet zeker of de kattin haar al had gezien dus stapte ze op haar af. "Goedenavond, Snowynight." Zei ze en ging bij de poes zitten, wel met de nodige afstand natuurlijk.

De ogen van Snowynight ontmoette die van haar en ze knikte eventjes kort. "Oh, goedenavond, Fawnstep." Klonk het uit de mond van de witte kattin en ze glimlachte naar haar. Ze voelde ergens toch een lichte jaloezie opborrelen wegens het feit dat deze kattin ook erg close was met Thrushdive. Nee, niet egoïstisch zijn nu, Fawn. De zwarte kattin keek weer naar Snowynight en besloot het gesprek op gang te krijgen. "Dus.. Hoe gaat het tussen jou, Littlepaw, Ashdrizzle en.. Thrushdive.." Die laatste naam mompelde ze een beetje en ze keek snel naar haar poten.

Ze zag dat de kattin het niet echt goed opvatte en ze legde haar oren naar achteren. "What about it..?" Mompelde ze toen, schuwer dan net. Fawnstep wendde snel haar blik weer af. "Laat ook maar.." Mompelde ze toen op haar beurt en bestudeerde haar zwarte poten toen. Een wat koud gevoel van binnen, dat was wat ze voelde in het bijzijn van deze perfecte kattin. Ze had het perfecte uiterlijk van StarClan gekregen, een sneeuwwitte pels. Fawnstep drukte haar kiezen op elkaar en knarsetanden een beetje, onhoorbaar voor de witte kattin.

Een ongemakkelijke stilte. Dat was het enige goede wat er bij dit moment paste. "Kwam.. je hier ook voor de sterren..?" Vroeg de sneeuwwitte kattin vervolgens aan haar. Fawnstep knikte, maar wist dat als ze allebei naar hun poten keken de kattin het niet zou zien. "Ja," miauwde ze en glimlachte toen, waarna ze naar boven keek. "Het kalmeert mij altijd." Vervolgde ze en wachtte op enig antwoord van Snowynight.

"Ja.. mij ook.." Miauwde Snowynight toen en een halve grijns sierde de lippen van Fawnpaw. "Het.. het doet me altijd denken aan mijn tijd als kitten. Toen ik vanuit de nursery naar de sterren keek." Haar ogen stonden wat dromerig toen ze naar ge glinsterende sterren keek. Ze straalden rust uit, pracht en praal, vrede.. Je kon er zo veel woorden voor verzinnen, maar het grootste was rust. Het gaf haar een warm gevoel en ze dacht terug aan die zorgeloze tijd als onnozele kitten, dromend over het achtervoegsel -star achter je naam.

"Ja.. Ik denk dat elke kit dat doet.." Fawnstep knikte weer zacht en wist niet goed hoe het gesprek verder moest. De vraag die ze als eerste had gezegd brandde in haar keel, maar ze kon zich inhouden om de poes niet totaal dicht te laten klappen. Nee, ze mocht gewoon niet egoïstisch denken. Als Thrushdive iets met deze poes wilde, dan was dat zijn keuze. En waarom maakte ze zich hier nu zo druk om? Ze sloot haar ogen eventjes en zette alles op een rijtje.

De stilte was vreselijk, maar ze wist niet goed welke soort vragen op dit moment van toepassing waren. Ze slikte even en bleef toen maar naar de sterren kijken. "Als.. als er iets is.. dan.. dan mag je je hart wel luchten bij mij.." Ze probeerde het vriendelijk te laten klinken, maar het klonk eerder stuntelig. Fawnstep toverde een zuinig glimlachje op haar gezicht en keek toen even met een snelle blik naar Snowynight, hopend dat ze dit niet verkeerd opvatte.

Al meteen had ze spijt van wat ze zojuist had voorgesteld, alsof Snowynight vanplan was haar geheimen te vertellen aan een nog onbekende poes. Nee, het was waarschijnlijk niet bedoeld om Snowynight te steunen, maar om er achter te komen hoe het met Thrushdive en haar zat, al wist de poes dat zelf niet echt. Ze glimlachte wat ongemakkelijk. "Dank je voor het aanbod, maar ik red me wel," miauwde de witte kattin op een 'geruststellende' toon. Echter deed dit haar alleen nog maar zenuwachtiger maken. "Oké.." miauwde ze snel en keek weer naar haar poten.