I grew up »Shrewstar«

De laatste paar dagen had Nightspark alleen maar zitten nadenken, vanuit zijn veilige plek in de schaduwen van het Shadowclan kamp. Er waren dingen in zijn leven waar hij niet trots op was, dingen die verkeerd waren uitgelopen. En een daarvan moest hij misschien maar eens recht gaan zetten. Met een zucht hees de langharige zwarte kater zich overeind en stapte in de richting van de Leaders Den. "Shrewstar?" miauwde Nightspark op neutrale toon naar binnen, terwijl zijn blauwe ogen de zwart/witte poes zochten.

De nacht was voor de poes wat onrustig verlopen, aangezien ze met haar lichtelijk opgezwollen buik niet meer zo goed kon liggen als eerst. Met een moeizame zucht hief ze zich overeind en keek met een gefronste blik naar haar buik. Hoeveel kittens zouden erin zitten? Waren ze wel gezond? Hoe zouden ze er uit zien? "Shrewstar?" De Clanleader schrok wat op van de plotselinge stem en ging snel zitten, zodat haar buik niet heel erg opviel. Toch schrok ze wel even toen ze de afzender van de stem herkende. Nightspark.. Wat deed hij hier? Wat nerveus slikte de Clanleader en hield haar groene ogen neutraal. "Je mag binnenkomen. Wat is er Nightspark?" Vroeg ze vervolgens.

Zijn blauwe ogen stonden kalm en rustig, terwijl hij de den betrad en vlak na de ingang ging zitten. Alleen in het gezelschap zijn van zijn leader, in een hol dat nou niet echt heel erg groot was. Het was niets voor hem, daarom bleef hij zo dicht mogelijk bij de uitgang, mocht et mislopen. De zwarte kater zocht naar de juiste woorden om zijn verhaal te beginnen. "Het spijt me," miauwde hij daarom kort. "Mijn haat voor jou, u, was niet vanzelf gekomen. Wolftail had het zaadje geplant," hij wist niet zeker of dit de relatie tussen Shrewstar en Wolftail, voor zover die er was tenminste, zou beïnvloeden. Maar dat maakte hem nu weinig uit. "Hij vertelde me dat u mij niet als apprentice wilde, omdat ik te zwak was en niets goed kon doen. Ik was maar een kitten, ik geloofde dingen te snel. Ik was kwaad. Toen u me geen apprentice wilde geven, maar Snowynight wel, deed het een bom barsten. Maar ik hielt me in en liet het overwaaien." Hij stopte eventjes, Nightspark was niet echt geweldig goed in dit soort dingen. "Ik heb nagedacht en besloten dat het beter is de strijdbijl te begraven," vervolgde hij daarna kalm. Zijn blauwe ogen waren constant op Shrewstar gericht, ze zou niet aan zijn blik ontsnappen.

"Het spijt me," Haar oren schoten wat verbaasd op, maar ze besloot zich nog even gedeisd te houden. Ze had zo het gevoel dat Nightspark nog niet klaar was met zijn verhaal. "Mijn haat voor jou, u, was niet vanzelf gekomen. Wolftail had het zaadje geplant," Ze gaf een knikje. Dat had Snowynight haar toen wel verteld en Wolftail was dondersgoed dat zij dit ook wist. "Hij vertelde me dat u mij niet als apprentice wilde, omdat ik te zwak was en niets goed kon doen. Ik was maar een kitten, ik geloofde dingen te snel. Ik was kwaad. Toen u me geen apprentice wilde geven, maar Snowynight wel, deed het een bom barsten. Maar ik hielt me in en liet het overwaaien." Het was toch nog wel fijn om te horen hoe het allemaal was gebeurd, maar ze wilde het de vader van haar kittens niet nog eens aanrekenen. Hij had zich inmiddels wel genoeg geëxcuseerd. "Ik heb nagedacht en besloten dat het beter is de strijdbijl te begraven," Dit gaf het einde aan van zijn deel en Shrewstar gaf nog een paar knikjes. "Ik heb het verhaal van Wolftail wel van iemand gehoord, ja," Begon ze en noemde expres Snowynight's naam niet, omdat ze dit ook had gewild. "En ik kan begrijpen dat je kwaad op me was omdat je zusje wel een Apprentice had gekregen en jij niet, maar niets was persoonlijk. Ja, ik was wel een beetje bang dat je de Clan van binnen uit misschien een beetje zou opschudden, maar je ben teen Warrior van de ShadowClan, niet van mij. Voor de Clan zou je toch alles doen?" Zonder op antwoord te wachten ging ze weer verder. "En ik vind dit allemaal heel volwassen van je, Nightspark." Glimlachte ze hem trots toe.

Shrewstar knikte alleen maar tijdens zijn verhaal en dat deed hem ergens wel goed. Ze luisterde naar zijn verhaal en trok geen conclusies, nog niet tenminste. Nadat hij uitgesproken was, wende hij voor een enkele tel zijn blik af, om diep adem te halen, maar daarna keek hij haar weer aan, net op het moment dat Shrewstar begon te spreken. "En ik kan begrijpen dat je kwaad op me was omdat je zusje wel een Apprentice had gekregen en jij niet, maar niets was persoonlijk. Ja, ik was wel een beetje bang dat je de Clan van binnen uit misschien een beetje zou opschudden, maar je ben teen Warrior van de ShadowClan, niet van mij. Voor de Clan zou je toch alles doen?" Hij knikte langzaam. Voor de clan? Ja, zeker. Voor Shrewstar? Misschien nu wel, maar eerst niet. "En ik vind dit allemaal heel volwassen van je, Nightspark." Hij keek op en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. "Dank u, Shrewstar," miauwde hij zachtjes. Hij wilde opstaan om te vertrekken, toen er iets in hem opkwam. "Het was mijn zusje, hè? Snowynight had u verteld dat ze Wolftail niet vertrouwde. Ze vond hem al eng toen hij mijn mentor werd namelijk..." miauwde hij daarna, zachtjes, voorzichtig.

"Dank u, Shrewstar," De poes slaakte een korte opgeluchte zucht toen de kater weer sprak. "Het was mijn zusje, hè? Snowynight had u verteld dat ze Wolftail niet vertrouwde. Ze vond hem al eng toen hij mijn mentor werd namelijk..." Zei de kater toen hij net had willen weggaan en Shrew bleef even stil. Ze kon nu onmogelijk gaan liegen en de twee hadden toch een sterke band? "Ja, maar wil je het haar niet zeggen? Ze was namelijk al zo nerveus toen ik het uit haar had gekregen." Ze gaf haar borst een paar vlugge likken. "Bescherm haar goed, Nightspark, ze heeft misschien wat te veel aan haar kop met die twee katers. Je weet maar nooit hoe een kat op die druk zal antwoorden." Waarschuwde ze hem zachtjes.