Playing in the water, just like a kitten! [OPEN]

My Heart Is Just A Crystal...

tag: OPEN

words: 338

notes: Who wanna answer me?

Met vluchtige passen draafde de wit gevlekte en tabby poes de ingang van het RiverClan camp uit, in de richting van de waterval om haar beneden aan het stroompje even lekker te gaan verfrissen. Crystalheart had bij de vorige ceremonie twee Apprentices aangewezen gekregen, en tijdens haar 'reis' dacht ze na over de juiste tactiek om deze twee katjes op te leren tot grootse warrior. 'Ze zullen het enkel leren met de harde aanpak! Ik moet alle geuren in hun hersenen hameren tot ze langs hun oren willen ontsnappen!' praatte de kattin tegen zichzelf, terwijl haar poten over de droge ondergrond zweefden. 'Of is het misschien verstandiger om zacht te zijn tegen Apprentices, aangezien ze anders misschien bang van me gaan krijgen?' miauwde ze luidop. 'Of is het net goed als je Apprentice, of in mijn geval Apprentices, bang van je zijn?' De hele weg door dacht de poes na over de beste aanpak, tot de waterval in zicht kwam en het luide gekletter van water op water op haar gehoor doordrong. De besloot om gewoon af te wachten tot het moment daar was, en alles even te laten bezinken. Met een korte aanloop sprong Crystal opgewekt het koude water in, waarna een koude rilling over haar ruggengraat liep. Met haar poten maakte de poes snijdende bewegingen door het water, om boven te blijven en in de richting van de oever te kunnen geraken. Ze zette haar lange, witte poten op de vaste grond en klom uit het meer. Zonder om zich heen te kijken, schudde ze met haar vacht om al de nattigheid eruit te krijgen, en het water schoot alle kanten op. Haar oren kletterden tegen haar natte lijf aan, en maakten een raar maar grappig geluidje. Wanneer al het water uit haar neus was, rook de poes een andere kat en draaide zich met een ruk om. Daar stond de kat dan, helemaal nat gespetterd en allemaal haar schuld. Crystalheart vond het best lachwekkende, en giechelde zachtjes, starend naar het uitzicht van de natte RiverClanner.

robb stark

De zon was vandaag aan de macht en de wolken toonden dan ook hun genade. Het heerlijke warme weer had Autumnleaf opgepept en met een zachte glimlach struinde hij door het camp. Natuurlijk ging zijn verdriet om Appleblossom niet weg, dat zal nooit verdwijnen. Maar hij kon moeilijk zijn hele leven in de ban laten houden van haar...Of wel soms? Vandaag moest hij genieten. Jagen en plezier maken. Gewoon alles even vergeten. Autumnleaf trok zijn lippen wat omhoog en begon bijna te huppelen. Waar zal hij jagen? Small Forest of zal hij vandaag eens kijken of er wat te vangen ving in de River? Het laatste, besloot hij. Zijn donkerbruine tabby vacht scheen in de zon en verwarmde zijn lichaam. Langharige zijn was in Greenleaf geen pretje altijd, maar je leerde ermee leven. Autumnleaf maakte rechtsomkeert naar het water toe en versnelde zijn pas. Hopelijk ging het een goede vangst worden. Toen Autumnleaf bij de River aankwam, hoorde hij opeens het geraas van de Waterfall. Ja, hij was inderdaad vlak bij de Waterfall. Opeens zag Autumnleaf een andere kat. Misschien wou die wel mee vissen? Eigenlijk had Autumnleaf wel behoefte aan wat gezelschap, in je eentje was het ook niet altijd. Hij rende naar de kat toe en rook toen dat het een poes was. Wit gevlekt en tabby. Maar hij wist haar naam niet meteen. Net toen hij vlak bij haar was en haar wou begroeten, sprong de poes opeens het water in. Autumnleaf remde af. Wat? Maar de poes klom er vlug weer uit, blijkbaar beviel het haar toch niet... Ze leek hem niet te zien. Plotseling schudde ze zich uit en Autumnleaf kreeg de helft over zich heen. Gelukkig had hij nergens last van met zijn dikke vacht en het water gleed dan ook weer langs de vachtplukken weer naar beneden. De poes draaide zich om en schrok. Maar in plaats van iets te zeggen begon ze zelfs zachtjes te giechelen en Autumnleaf fronste. ''Bedankt'''mompelde hij en schudde zich toen alsnog uit. "Kijk in het vervolg graag uit, eh?"-vragend keek haar aan-"'Hoe heette jij nou weer?".

De zilver witte poes joeg al een tijdje op een wel heel vervelende waterrat die haar al een tijdje steeds te slim af was 'Rot beest' mompelde ze toen de prooi weer Net voor haar poten een hol in glipte. De volgende vier uren zat ze wat te zonnen op een steen aan de oever van de rivier en deed ze alsof ze er niet was, na enkele uren wist de waterrat inderdaad niet meer dat de zilver witte poes op de loer lag. Zoooo'n stomme beesten met een kort geheugen, dacht Midnightsun.

-~-

Ze zonk in jacht houding en stond op het punt om de waterrat te vangen toen ze de plons hoorde dat een kat het water in sprong. De waterrat vlugte weg en leek wel te grijzen naar de poes. Midnightsun vloekte en ging dan maar op pad naar waar het geluid vandaan kwam.

-~-

Midnightsun zag twee katten aan de oever staan van de rivier. Ze had al een hele dag zich zitten vervelen en nu kon ze eindelijk toch nog een babbeltje of wat slaan met de poes en de kater aan de rivier. Ze zette er vaart in en liep over de stenen van de oever naar hen toe. Ze glimlachte aardig naar bijde en lachte zich een deuk toen de ene een ton water spatte over de kater.

-~-

'Bedankt' mompelde de kater toen hij zich uitschudde. De kater fronste en voeg 'Kijk in het vervolg graag uit, eh' Waarna hij vervolgde 'Hoe heette jij nou weer??'

-~-

Midnighsun kwam bij de twee drijfnatte katten staan 'Dat is Crystalheart, Autumnleaf' zei ze, de zilver witte poes kende elke geur van de Riverclan katten bij naam. 'En voor als je het niet weet, ik ben Midnightsun.' (maar somiggen niet) Zei ze met een fijn glimlachje.

-

~-

Ze staarde Autumnleaf aan met een gespeelde verbaasdheid 'En waarom ben jij nu zo nat? Badje genomen of is er net een Erg plaatselijke bui geweest?' Ze likte met een ruwe kattentong aan haar poot om er vervolgens haar oren mee te wassen. Midnightsun straalde nog steeds een soort zelfverzekerde maar aardige schijn uit dat de meeste katten die zich in haar buurt bevonden bëinvloede.

--flut ^^