Lost in my own thoughts [+Snowynight]

Toen de eerste zonnestralen zijn slapende lichaam bereikten, schoten zijn grijze oortjes direct omhoog. Slaap had hij niet echt meer weten te vatten, deels omdat hij niet nogmaals zo'n nachtmerrie wilde beleven en deels omdat hij te enthousiast was om weer met zijn vriend te gaan jagen. In diezelfde nacht had hij af en toe nog wel even getobd of het wel een goed idee was geweest, omdat Snowy wel wist wat hij voor haar voelde en zelf.. misschien niet dezelfde mening erover had. Ash zou er niet zomaar overheen komen, nee, geen enkele kat zou dat kunnen. De jonge Warrior sprong op uit zijn nest en verliet nog wel rustig de Den, zodat hij geen mopperende Warriors zou horen. Snel rende Ashdrizzle de open plek over en gleed door de uitgang van het ShadowClan kamp. Daarbuiten verborg hij zich in de schaduwen en wachtte af tot Snowy zou komen. Ze.. ze zou toch wel komen opdagen, toch..?

OOC; Eerste post voor Snowynight.

Langzaam hief Snowynight zichzelf overeind uit haar nest en kon een nerveus slik reflex niet onderdrukken toen ze naar de uitgang van de Warriors den keek. Vandaag zou ze erop uit gaan met Ashdrizzle en het maakte haar vreselijk nerveus. De laatste keren met hem erop uitgaan liep immers niet zo goed af. Ze schuifelde dan ook eventjes nerveus met haar voorpoten en gaf haar rug en aantal ruwe likken om nog wat tijd te rekken. Maar ze wist zelf ook wel dondersgoed dat ze de kater niet kon blijven ontwijken en dat het niet een goede stap naar vrede was om de afspraak niet na te komen. Met stille pasjes liep ze dan ook de den uit. Ze liet haar blik over het kamp glijden, maar Ashdrizzle, verzwolgen in de schaduwen, viel haar niet op. Met een onzekere blik in haar ogen liep ze langzaam naar de uitgang van het kamp en liet ze haar blik weer een keertje rond glijden. Was hij niet gekomen...?

Nadat de grijze tabby een tijdje had gewacht begon hij dan wel wat nerveuzer te worden. Waarom was ze er nog niet? Was er onderweg iets gebeurd? Nee. Dat kon niet, dan had hij wel iets gehoord vanuit het kamp dat alsnog een paar muizenlengtes van hem af lag. Had ze.. had ze hem in de steek gelaten? Voor haar broer of.. erger nog.. voor Thrushdive. De kater schudde zijn kop. Nee, dat zou ze niet doen, toch? Ze had het immer beloofd en een belofte brak je toch niet zomaar? Toch bleef de gedachte in zijn kop rondspoken, totdat hij haar witte vacht dan ook echt zag verschijnen. Opgelucht zuchtte de kater en krabbelde overeind, waarna hij naar de poes toeliep, maar de neiging onderdrukte om zijn snuit tegen haar wang te drukken. misschien was ze toch nog boos op hem en dan zou ze niet weggaan. "Snowy!" Begroette hij haar alsnog vrolijk en zwiepte een keer met zijn staart. "Ben je er klaar voor?"

Snowynight schrok toen Ashdrizzle uit de schaduwen tevoorschijn kwam, maar ontspande zich al snel weer met een voorzichtige glimlach. Ze boog haar kopje bevestigend naar de kater. "Ja, ik ben klaar," Verzekerde ze hem met een voorzichtige glimlach. Ze knipperde eventjes wat vragend met haar ogen. "Waar wil je eigenlijk heen?" Vervolgde ze daarna wat onzekerder.

{Korte powerposts doen?:3}

De kater keek vrolijk naar zijn vriend die bevestigde dat ze mee ging. Goed. Hij wilde haar namelijk niet zo achterlaten. De kater legde zijn oren wat ongemakkelijk in zijn nek toen ze hem wat onzeker een vraag stelde. Waarom zo? Ashdrizzle beet wat op zijn lip en haalde zijn schouders wat op. "Waar de prooi zich bevindt?" Glimlachte hij wat dwaas.

OOC; Sure, zit toch op iPad xD

Snowynight glimlachte wat ongemakkelijk toen hij een lichtelijk dwaas antwoord gaf. "Daar.. heb je een punt, sorry." Miauwde ze, alsof ze nog steeds op eierschalen liep. Om eerlijk te zijn deed ze dat ook, ze had tijd nodig om weer vertrouwen op te bouwen. Zolang er niet meer blutsen geslagen zouden worden, zou ze vanzelf wel loskomen. Zo was ze nou eenmaal...

Wat ongemakkelijk keek hij weg toen Snowy een excuses mompelde en schudde zijn kop. "Daar.. Daar hoef je echt geen sorry voor te zeggen hoor." Antwoordde hij met een kleine glimlach. Als hij zou zien dat Snowy het echt niet leuk zou hebben met hem, dan zou hij haar wel alleen laten. "Dus.. ehm, zullen we maar gaan? Wil jij de leiding nemen?" Hij porde haar zachtjes.

Snowynight knikte zachtjes. "Dat weet ik.. so-" Begon ze, maar ze slikte het woord in. "Oeps," Miauwde ze er vlug achteraan. De poes schudde haar pels even uit en maakte een geschrokken piep geluid toen de kater haar porde. "H-hey!" Bracht ze uit, toch licht grinnikend. "Laat dat!" Ze schudde haar witte pels even uit. "Jij mag de leiding wel nemen.." Miauwde ze daarna, zichzelf weer wat terugtrekkende.

Bijna had ze weer een excuses gemompeld, maar gelukkig onderbrak Snowy zichzelf weer. Voor een moment leek er weer een glans te zien van hun vroegere vriendschap, maar de witte Warrior trok zichzelf bij zijn aanbod weer terug. De vrolijke glans in zijn ogen verminderde wat, maar Ash gaf niet zomaar op. "Kijk," Hij deed een paar passen naar voren en wees met zijn voorpoot naar een gevallen en verdroogd blad. "Ik sta erop," De kater drukte zijn grijze voorpoot op het blad, dat meteen een krakend geluid achterliet. "Dat jij deze mooie reis leidt." Grinnikte de kater vervolgens om zijn zeer slechte grap.

Snowynight glimlachte ietsjes onhandig en de knikte daarna zachtjes, met een licht gegrinnik. "Nou goed dan... Met een beetje mazzel komen we nog op een plek uit waar prooi zit." Miauwde ze met een glimlach en een schouderophaal. "Zo goed is mijn gevoel voor richting namelijk niet.." Voegde ze er wat weifelend aan toe, indirect zichzelf naar beneden halend. Nadien begon ze te lopen, haar blik voorwaarts gericht met een lichte frons. Ze wilde de clan, eigenlijk Ashdrizzle, niet teleurstellen.

Gerustgesteld met het feit dat ze akkoord ging volgde de grijze kater haar en negeerde de opmerkingen die ze over zichzelf aan het maken was. "Overal zit wel een klein muisje verscholen, anders kunnen we er toch wel een leuke dag van maken, toch?" Glimlachte de Warrior terwijl hij naar zijn omgeving keek.

Snowynight keek wat voorzichtig op en grinnikte zachtjes. "Vast wel, tot ze mijn hoofd zien," Grapte Snowynight zachtjes, waarna ze haar witte pels uitschudde. Toch voelde ze zich diep van binnen nog steeds ongelukkig, hoe erg ze ook probeerde om vrolijk te doen. Het was allemaal gewoon een beetje veel bij elkaar en ze was nooit goed geweest in dat bij te houden.

"Dan denken die muizen heel anders dan--" Hij stopte direct met zijn zin en drukte zijn oren wat ongemakkelijk met zijn nek. Daar had hij het weer bijna uitgefloept. De grijze kater deed een paar passen van het pad af en keek even naar zijn poten. "We kunnen anders.. uhm.." Begon hij wat te mompelen en liet zijn blauwe blik langs zijn omgeving gaan. "het bos wat kleurrijker maken?" Glimlachte hij vervolgens, nog steeds wat ongemakkelijk, maar pakte al snel een gekleurd blad op en plaatste dat op een leeg stukje aarde. "Kijk, dat ziet er al meteen wat beter uit, niet?"

Onderwerp: Re: Lost in my own thoughts [+Snowynight]