Oh, hello there -Ruddypaw-

Sierlijk glipte een witte poes door de uitgang van het kamp. Haar witte vacht glansde zoals altijd en zag er goed verzorgd uit. Whitepaw was uit het kamp geslopen om even te ontsnappen aan al de aandacht die ze kreeg van bijna alle apprentice katers. Soms werd de aandacht haar gewoon te veel en moest ze er tussen uit. Het is op die momenten wanneer ze soms denkt dat haar lichaam een vloek was. Niet dat Whitepaw het niet erg vond om mooi te zijn maar ze had er nooit echt om gevraagd om beeldschoon te zijn en bijna elke kater die ze ontmoete achter zich aan te hebben. En ondanks het feit dat Whitepaw ermee had leren leven was het soms nog steeds moeilijk om al die katers om haar heen te hebben. Soepel begon de flexibele poes in een willekeurige richting te stappen. Haar witte vacht stak heel erg af tegen haar kleurrijke omgeving. Natuurlijk was het kleurrijker in andere clans hun territorium wand nu was ze vooral omsingeld door naaldbomen maar toch had elke struik die ze passeerde allemaal leaf-fall kleuren. Rustig liep de beeldschone poes verder.

-Ruddypaw ^-^

Ruddypaw was gaan jagen, aangezien hij geen training had met zijn mentor. Uiteindelijk kwam hij bij een stuk territorium waar vooral naaldbomen stonden. Hij stopte even om de lucht te proeven. Hij rook een andere kat. En als het goed is een poes, dacht hij. De kater keek goed om zich heen. Opeens zag hij een witte flits tussen de struiken. Hij snelde er naartoe. Toen hij er was zag Ruddypaw dat het Whitepaw was. "Hé Whitepaw, ben je weer uit het kamp ontsnapt?" vroeg hij aan de witte poes.

Rustig liep de sierlijke, witte poes tussen de naaldbomen door. Ze genoot van de stilte en de rust die om haar heen was. Bij elke stap lette de poes erop om niet in te diepe modder te stappen. Ze had namelijk een witte vacht en die was nogal moeilijk weer helemaal wit te krijgen. Daarnaast had ze geen zin in de smaak van modder. Zo bleef de poes rustig doorlopen tot een bekende geur haar neus bereikte. Er hing een sterke Shadowclan geur in dit gebied dat betekende dat er een Shadowclan cat in de buurt zou zijn. Rustig scande de poes haar omgeving om vervolgens een oranje tabby op haar af te zien lopen. "Hé Whitepaw, ben je weer uit het kamp ontsnapt?" Hoorde ze de kater vragen die Whitepaw herkende als Ruddypaw. "Ja, soort van" Antwoordde de witte poes met haar zoete stem. Even draaide de poes haar hoofd naar een stuk vacht dat omhoog stond door de wind om het weer plat te drukken op haar soepele lichaam, om vervolgens haar amberkleurige ogen weer op de kater voor zich te richten.

"Ja, soort van" Antwoordde de Whitepaw. Hij wist wel dat bijna iedere Apprentice, natuurlijk katers, achter haar aanzat. En ook dat ze dat erg irritant vond,. Maar hij deed dat niet echt, hij zag Whitepaw meer als een Den en leeftijds-genoot. "Ik weet wel dat je dat foet omdat ze allemaal achter je aan zitten. En dat je dat erg irritant vind" mauwde Ruddypaw tegen haar. Iedere kater van zijn leeftijd vond haar beeldschoon. En kijk hij vond haar wel mooi, maar niet zo als alle anderen. Hij weet niet waar het aan lag maar dat was gewoon zo. "Zullen we samen gaan jagen, of moet ik alleen verder gaan?" vroeg de tabby kater aan Whitepaw. Met voor de grap een soort van pruilend kopje.

OOC; er zijn mensen geweest om me pups te kopen en op te halen dus daarom steeds zo laat

Onderwerp: Re: Oh, hello there -Ruddypaw-