All I need is the air I breathe..

Met zijn voorpoot schoof hij de sneeuw van de rotsen af en gaapte even lui. Hij was veels te vroeg opgestaan voor zijn doen, maar terug zijn Den in kruipen zou er zo.. vreemd uitzien, vooral in Leafbare. Met een zucht liet hij zijn blauwe blik over de omgeving glijden, maar zag niets dat bewoog. Natuurlijk niet, zelfs de meest ervaren Warriors kwamen het kamp in met een muisje en meestal niet meer dan dat. Het barre seizoen bracht een soort golf van irritatie met zich mee. Niemand kreeg genoeg te eten en met lege magen was het soms moeilijk om helder na te denken. Gelukkig had Firestar laatst een ceremonie gegeven, waarbij er veel nieuwe Apprentices waren gekomen die voor de Clan konden jagen. Ook was zijn eerste Apprentice Warrior geworden.

Met een vrolijke zwiep van zijn staart hield hij zijn blik gericht op een klein grijs staartje, dat vast zat aan een grijs lichaampje. Een muis, deze moest hij vangen. De kater boorde zijn klauwen in de bevroren grond en sloop rustig naar voren, er extra goed oplettend dat hij niet op een twijgje stond of een misstap maakte. Zijn adem kwam in een witte wolk uit zijn mond en zijn ogen bleven geconcentreerd gericht op de muis. Bijna.. Alsof er een teken werd gegeven zette hij zich af van de met sneeuw bezaaide grond en greep het muisje, dat opschrok alsof hij net een nachtmerrie had gehad, tussen zijn twee uitgestrekte voorpoten en boorde zijn nagels in het lijfje. Om het snel af te maken greep hij het nekje tussen zijn kaken en gaf een snelle, maar dodelijke beet. Ja!

.. and a place to rest my head.

OOC; Eerste post voor Brightspots

Brightspots was al vroeg wakker. Zenuwen hielden haar bezig. Ze had een apprentice, Graypaw, een pittig katertje was haar eerste indruk. Eigenlijk had ze meer gehoopt op een niet zo'n pittig poesje, maar ze moest het er mee doen. Dit was een uitdaging, en eigenlijk hield Brightspots niet zo van uitdagingen, maar ze ging ze niet uit de weg. Ze keek op bij het zien weg gaan van Zebrachase, haar broer. Hij was ook al vroeg wakker.
Pas in de middag had ze afgesproken om te gaan trainen met Graypaw, een rondleiding door het territorium. Ze had dus de ochtend om even te jagen voor de clan. Als ze snel was kon ze Zebrachase misschien nog in halen en kon ze samen met hen gaan jagen. Ze ging overeind zitten en bracht haar vacht snel in orde en ging toen de warriors den uit. Ze draafde snel door het kamp heen, het kamp uit. De pootstappen van Zebrachase was nog te zien, dus hem vinden zou niet moeilijk zijn.

Na een poosje zijn spoor gevolgd te hebben zag ze hem springen, boven op een schamper muisje. Maar beter iets dan niets, en vooral in deze periode van het de vier seizoenen waren alle beetjes een fortuin waard. "Je hebt dus al iets weten te vangen, goed gedaan!" Miauwde ze. Zelf was Brightspots al best wel afgevallen. Alleen dit kleine muisje kon een queen voeden waarbij een heel nestje ook mee gered kon worden. Dit waren nare tijden, strenge leaf-bares. "Nu maar hopen dat Starclan ons even in het licht laat staan," miauwde ze.

"Je hebt dus al iets weten te vangen, goed gedaan!" Zijn oortjes sprongen overeind bij een bekende stem en hij draaide zich snel om. Daar stond ze dan, zijn zusje Brightspots. Een glimlach verscheen op zijn gelaat en blij zwiepte hij een paar keer met zijn staart en knikte bij het compliment dat ze hem zojuist gegeven had. "Nu maar hopen dat Starclan ons even in het licht laat staan," Zijn blauwe blik werd een tintje serieuzer en hij liet het muisje even op de grond vallen. "Inderdaad.." Mompelde hij en deed een paar pasjes dichterbij om zijn snuit tegen haar wang te drukken. "Maar hoe gaat het met mijn lieve zusje?" Snorde hij zachtjes en trok zijn kopje weer terug. "Al een training gehad met je nieuwe Apprentice? Of laat je die arme Graypaw zo ontzettend nieuwsgierig wachten?" Grijnsde hij plagerig.

"Inderdaad.." mompelde Zebrachase. Brightspots glimlachte warm. "Maar hoe gaat het met mijn lieve zusje?" Brightspots glimlachte breder en grinnikte. "Met mij gaat het goed, nu. En met mijn grote broer?" Miauwde ze vragend. "Al een training gehad met je nieuwe Apprentice? Of laat je die arme Graypaw zo ontzettend nieuwsgierig wachten?" Brightspots grinnikte. "Bij zonsopkomst heb ik met Graypaw afgesproken, dat duurt nog wel even nu het nog schemerig is," miauwde ze met een glimlach. Ze was zo blij om een apprentice te hebben, het deed haar goed om haar gedachten op hem te kunnen vestigen. Deze verantwoordelijkheid kon geen depressie gebruiken, en dit kon de manier zijn om haar verleden los te kunnen laten. Zij was Darkfire niet, en Graypaw was een leuk katertje. "En hoe voelt het nu jouw apprentice niet langer meet een apprentice is?" Vroeg ze toen.

"Met mij gaat het goed, nu. En met mijn grote broer?" Een grote glimlach was verschenen op het gezicht van zijn zusje en hij zette een net zo grote op zijn gelaat. "Ook goed," Grijnsde hij. "Bij zonsopkomst heb ik met Graypaw afgesproken, dat duurt nog wel even nu het nog schemerig is," Zijn oortjes sprongen overeind. Oh, dan hadden ze dus niet de hele dag om leuke dingen te doen. Een lichte teleurstelling verscheen in zijn ogen, maar die haalde hij er snel uit. "En hoe voelt het nu jouw apprentice niet langer meet een apprentice is?" Hij keek wat verrast door de vraag op. "Uhm.. eigenlijk was ze niet echt van Apprentice leeftijd, maar het voelt wel raar. Ik bedoel, bij je eerste Apprentice beeld je je zes Moons van intensief trainen in, maar Poppyleaf was binnen een Moon of twee al Warrior. Ze is aardig en zo, maar ik voelde me niet echt een Mentor. Ook hadden we een ruzie die wel een tijd heeft geduurd en heb ik voor mijn gevoel bijna niets voor haar gedaan.." Zei hij wat zachter en liet zijn oortjes een beetje hangen.

Bij het zien van de lichte teleurstelling in de ogen van Zebrachase voelde ze zich schuldig. Dat was ook nog iets waar ze echt aan moest werken, voor zich zelf, en haar verantwoordelijkheden kiezen, en niet altijd voor de ander. Dan was dit dus een mooi leermoment omdat toe te passen. "Uhm.. eigenlijk was ze niet echt van Apprentice leeftijd, maar het voelt wel raar. Ik bedoel, bij je eerste Apprentice beeld je je zes Moons van intensief trainen in, maar Poppyleaf was binnen een Moon of twee al Warrior. Ze is aardig en zo, maar ik voelde me niet echt een Mentor. Ook hadden we een ruzie die wel een tijd heeft geduurd en heb ik voor mijn gevoel bijna niets voor haar gedaan.." Brightspots glimlachte en drukte haar korte, gevlekte vacht tegen de dikke vacht van haar broer aan. "Oh… Maar bedenk wel dat ze nooit warrior had kunnen worden zonder jou hulp." Ze gaf hem een speelse tik. "Bij je volgende apprentice krijg je vast zes moons de tijd om hem of haar te trainen," verzekerde ze hem. "Want je bent een goede mentor!" Ze gaf hem een uitdagende blik gevolgd door nog een speelse tik. Ja, haar broer uitdagen, dat kon wel op haar lijstje wat betrof hobby’s.

Hij keek een beetje geschrokken op toen zijn zusje plots haar vacht tegen hem aan drukte, maar snorde lichtjes. Dit had hij zo gemist toen hij een Apprentice was geweest. "Oh… Maar bedenk wel dat ze nooit warrior had kunnen worden zonder jou hulp." Gevolgd door een tik en Zebrachase keek weer naar de grond. Toch voelde het alsof hij bijna niets voor haar had gedaan.. "Bij je volgende apprentice krijg je vast zes moons de tijd om hem of haar te trainen," Hij keek weer wat verrast op. Zou.. hij echt nog een kans kunnen krijgen? "Want je bent een goede mentor!" Hij snorde, maar dat gesnor hield op toen hij een tik kreeg. Speels grommend zakte hij door zijn poten en zwiepte met zijn staart. "Weet je zeker dat je me wilt uitdagen? Want ik heb je zo op de grond hoor!"

als Brightspots een lijstje moest maken met de tien grootste dingen die ze had gemist, was een daarvan samen zijn met haar siblings. Waaronder stoeien met haar siblings. Dan was ze nu samen met Zebrachase, en ze was al begonnen met het uitdagen met hem. Hem recht aan kijken met een uitdagende twinkeling, een paar keer speelse tikjes geven. Het uiteinde van haar staart tikte ook lichtjes heen en weer. Zebrachase maakte zich los van haar en zakte door zijn poten heen. Brightspots ging tegen over hem staan en haar staart zwaaide langzaam speels heen en weer. "Weet je zeker dat je me wilt uitdagen? Want ik heb je zo op de grond hoor!" Brightspots lachte. Ja, spelend vechten was niet haar sterkste punt. Maar haar onderschatten moest je zeker niet. "Denk je dat?" Miauwde ze zoetjes. Ze spande haar spieren aan en haalde toen uit met haar poot, maar in plaats van hem tegen zijn kop aan tikken veegde ze sneeuw in zijn gezicht. Ze lachte en wachtte af op zijn reactie.