Shooting star {Lizardkit}

Met een schok werd de kit wakker. Zijn ademhaling was gejaagd en schokkend. Toen hij zag dat hij in de Nursery lag, vertraagde deze. Brokens' ogen keken even rond, hij zag nog andere kits en een paar andere katten. Zijn blik verschoof zich naar de ingang van de Nursery, waar een zwak licht binnenviel. Broken sloot opnieuw zijn ogen en probeerde zijn ademhaling nog meer in de hand te krijgen. Wat na een paar tellen wel lukte. Weer een nachtmerrie, over een groot beest met lichten. Deze keer had het beest wel lichten, geen grote tanden zoals in de andere dromen. De kleine kit opende opnieuw zijn heldere ogen en hij staarde de ruimte rond. Ookal was deze vol, hij voelde o zo leeg. Alsof niemand wist wie hij was en niemand iets om hem gaf... En spijtig genoeg drong die gedachte met de dag dieper in zijn hersenen. Tranen sprongen in zijn ogen. Zijn spieren trilden, zijn klauwen boorden zich in de grond en zo snel als hij kon stoof hij de Nursery uit. Tranen vlogen langs zijn kaken naar de zwarte ruimte achter hem. De kit opende opnieuw zijn ogen en nu zag hij de inktzwarte hemel. Een grote bol verscheen op zijn netvlies. Het licht van deze scheen in zijn pupil en langzaam kwam Broken tot stilstand. Zijn blik bleef op de grote bol hangen. Tranen dropen van zijn vacht af en bevuilde de grond onder hem. "I'm so sorry," Snikte hij. "It's all my fault..." Hij had het over zijn moeder. Als ze nooit zwanger was geworden van hem, dan was ze nu niet dood. Als ze gewoon was weggelopen bij dat dier, dan was hij dood en leefde zij nog. Hij ging zitten en hij probeerde zich te kalmeren. Hij wist dat hij zou leren zijn emotie op te sluiten... Dat zou niet makkelijk worden... Maar het was mogelijk. Langzaam werd zijn zicht wat minder waziger en al snel stopte de tranen met druppelen. Zijn gezicht stond neutraal naar de hemel gericht. Zijn groenige ogen kropen langs de hemel heen, tot ze de kleinere versie's van het grote licht zagen. Sterren... Als kalmeringsmiddel probeerde de kit de sterren te tellen, maar steeds opnieuw raakte hij de tel kwijt. Tot hij iets zag bewegen in zijn ooghoek. Hij verplaatste zijn aandacht naar deze plek en tot zijn grote verbazing zag hij zijn lievelingsster; Een vallende ster...

_{Wanneer kleine Lizard wakker werd, klonk het geluid van een schokkende adem door de hele Nusery. Het katertje keek op, en zag Brokenkit. Hij zag hoe de kitten de ruimte rond staarde, en hoe verschillende tranen, één voor één, in zijn troebele ogen sprongen. Steeds opnieuw opende Broken zijn ogen, en sloot hij ze weer. Je kon zijn spieren zo zien trillen, en hij boorde zijn klauwen in de grond. Plots stond hij op, en Lizard besloot hem te volgen. 'I'm so sorry. It's all my fault...', snikte de kit toen hij de Nusery uit was en naar de zwarte hemel staarde. Lizardkit's hart brak terwijl hij toekeek op het treuren van zijn den-genootje. Brokenkit was misschien wel ouders als hij, en had meer levenservaring, maar hij was vastbesloten om deze kitten te gaan troosten, of hij dat nou goed vond of niet! Hij wandelde in de richting van de sippe kater, en duwde zijn neusje tegen zijn flank. "Jij oké?", vroeg Lizard droevig. Het was niet fijn als een Clangenootje zich niet goed voelde! Hij ging naast Brokenkit zitten en legde zijn hoofdje op zijn schouder. Het jonge katertje was nog erg moe, maar zou niet rusten voor de andere kater getroost was!

OOC; What a cutie! -sorry voor (extreme) laatheid-}