Making up excuses [Maskpaw]

Er waren ondertussen al enkele dagen verstreken sinds dat ze warrior was geworden. In die dagen had ze bewezen dat ze het warriorschap werkelijk waardig was, maar ondertussen werd de drang om even van haar taken te ontsnappen groter. Gewoon omdat ze een kat miste, Maskpaw. Hijzelf was nog steeds leerling, Medicine cat in opleiding. Hij zou dus pas Medicine cat worden wanneer hun huidige Medicine cat zou sterven, of wanneer deze niet meer in staat is om zijn taken te volbrengen. Misschien was dit niet juist, maar stiekem hoopte ze dat ook hij gauw zijn rang als medicijn kat zou krijgen. En om na te gaan zien hoe het met hem was had ze vandaag een smoesje verzonnen. Buikpijn. Haar dramatische gelaat en act hadden blijkbaar geholpen om de kater die de patrouille leidde over te halen. En als dat niet had geholpen zou ze toch gewoon haar charmes in de strijd hebben gegooid. Want niemand kon het ontkennen, Cherrypelt was in een prachtige jonge kattin getransformeerd. Echter trok geen een van de mannelijke krijgers in de Clan haar aandacht, maar was iemand anders met haar gevoelens gaan lopen. Of tenminste, dat dacht ze toch. "Is daar iemand?" Vroeg ze zachtjes toen ze de den van de Medicine cat was binnengelopen, hopend op een antwoord van Maskpaw.

Maskpaw was pas net wakker geworden en was begonnen met het controleren van de kruiden om te kijken of hij vandaag nog wat zou moeten gaan halen. "Is daar iemand?" Hoorde hij een bekende stem vragen. Hij liep bij de plek van de kruiden weg en keek naar de ingang van de den en zag Cherrypelt staan. Ze was net een Warrior geworden en dat gaf hem toch wel een gevoel van trots. Zelf had hij geen idee wanneer hij medicine cat zou worden, maar daar was hij op voorbereid toen hij ervoor koos om medicine cat apprentice te worden. Hij liep naar Cherrypelt toe en begroette haar even met een knikje. "Hallo Cherrypelt. Heb je ergens last van of ben je hier om een andere reden?" Hij hoopte ergens dat ze er was voor hem, maar hij wist dat hij niet zo mocht denken. Wat zouden anderen wel niet van hem denken als ze erachter kwamen? Niemand mocht dit ooit weten en het was het beste als hij er ook niet te veel bnij stil stond.

Haar oortjes sprongen overeind zodra de stem van Maskpaw door de den galmde. "Hallo Cherrypelt. Heb je ergens last van of ben je hier om een andere reden?" Vroeg hij nadat hij haar had begroet met een knikje. Ze knikte vriendelijk terug en sloeg nadien even haar amberkleurige blik neer op de grond, peinzend over wat ze nu zou moeten zeggen. Tegen de patrouille leider had ze gezegd dat ze last had van buikpijn, wat ze stiekem eigenlijk gewoon uit haar duim had gezogen. Maar die warrior zou er toch nooit achter komen zou ze tegen Maskpaw zeggen dat ze even vrijaf had genomen? Dus kon het kort samengevat geen kwaad om nu te zeggen dat ze hem gewoon nog eens wou zien. Maar dan zat ze weer met het probleem dat dat misschien verkeerd kon overkomen... Ze schudde onopvallend haar kopje en keek de kater die voor haar stond nadien weer aan. Nee, tegen hem kon ze niet liegen. "Ik heb even vrijaf genomen, en gezien ik niks te doen heb vroeg ik me af of we samen nog eens even ... kruiden kunnen gaan zoeken?" Met een schaapachtige lach keek ze hem aan, hopend dat hij haar hint zou begrijpen en dat ze eigenlijk gewoon nog eens wat tijd met hem wou doorbrengen.

Maskpaw merkte dat Cherrypelt niet meteen antwoord gaf, dus waarschijnlijk was ze nu een reden aan het bedenken. "Ik heb even vrijaf genomen, en gezien ik niks te doen heb vroeg ik me af of we samen nog eens even ... kruiden kunnen gaan zoeken?" Hij kon nu wel begrijpen waarom ze er over na aan het denken was geweest, je kunt dit namelijk niet zomaar zeggen. Alleen de woorden hadden hem toch blij gemaakt, het gevoel dat ze hier voor hem was gekomen was toch wel een prettig gevoel. Alleen toegeven eraan wilde hij niet, hij zou niet toegeven aan wat hij nu voelde. Hij kon gewoon niet, het mocht niet. Hij keek naar Cherrypelt en glimlachte even. "Zullen we dan gaan? Ik heb nu namelijk wel tijd." Hij voelde zich namelijk niet helemaal gemakkelijk hier in het kamp als Cherrypelt erbij was. Het gaf hem namelijk het gevoel dat hij iets verkeerds deed en dat gevoel beviel hem niet.

"Zullen we dan gaan? Ik heb nu namelijk wel tijd." Miauwde de kater. Ze keek hem nog voor even aan, waarna ze zich omdraaide en instemmend knikte. "Is goed." Sprak ze rustig, met een blije ondertoon in haar stem. Net zoals hij voelde ze zich ongemakkelijk wanneer anderen naar hen keken wanneer ze samen in het kamp stonden. Dan dacht ze dat ze haar doorhadden, en gezien ze iets voelde voor de kater dat niet mocht was dat wel het laatste wat ze wou. "Waar zullen we naartoe gaan?" Vroeg ze nadien terwijl ze haar amberkleurige ogen in de zijne priemde. Haar oortjes hadden zich naar zijn richting gedraaid, afwachtend op een antwoord van de kater.

"Is goed" Maskpaw was blij met het antwoord van Cherrypelt. "Waar zullen we naartoe gaan?" Dat was inderdaad een goede vraag. "We kunnen wel richting de zonnerotsen gaan." Stelde hij voor. Hij wist niet of ze het een goed idee zou vinden, maar overal in het territorium waren er wel kruiden te vinden. Het zou namelijk er raar uitzien als hij met niks terug kwam terwijl het er toch echt op leek dat hij kruiden ging zoeken. De zonnerotsen was misschien toch weer niet zo'n goed idee. Het was wel een plek waar katten naartoe gingen om te zonnen, dus helemaal verstandig was het misschien ook weer niet. "We kunnen ook ergens anders naartoe gaan..." Zei hij uiteindelijk voorzichtig, hij was niet helemaal zeker meer van wat hij nu wilde.

"We kunnen wel richting de zonnerotsen gaan." Stelde de kater voor. De poes beet eventjes op haar lip en wierp Maskpaw een zijdelingse blik toe. De zonnerotsen leek haar wel een goed idee. Ze wist niet precies waar er overal kruiden te vinden waren en dus zou ze gewoon maar akkoord gaan met wat de kater zei. "We kunnen ook ergens anders naartoe gaan..." Zei hij nadien voorzichtig. Het was duidelijk voor Cherrypelt dat hij niet meer goed wist wat hij nu wou, dus besloot ze maar om ja te zeggen op zijn eerste voorstel. "De zonnerotsen lijkt me wel leuk." Miauwde ze kalmpjes terwijl ze voorzichtig glimlachte naar de tweekleurige kater. Maar nadien keek ze weer het kamp rond, zoekende naar katten die hen in de gaten hielden. Had iemand haar zien glimlachen? Ze moest echt voorzichtiger worden wanneer ze in de buurt van Maskpaw was, straks dachten ze nog dat ze van plan was de krijgscode te overtreden...

Het was beter geweest als hij nu een vast besluit had genomen, want nu begon hij alleen maar aan zichzelf te twijfelen en dat was nou net niet iets wat hij wilde. "De zonnerotsen lijkt me wel leuk." Maskpaw was wel een beetje opgelucht met deze woorden, nu hoefde hij namelijk ook niet echt meer na te denken of het een verkeerde beslissing was. Maar daar zouden ze alsnog achter komen als ze er waren. Hij zag dat Cherrypelt voorzichtig naar hem glimlachte, maar daarna toch het kamp rond keek om te kijken of iemand hen in de gaten hield. Hij wist hoe ze zich moest voelen. Het was niet prettig als andere katten naar hun keken terwijl ze aan het praten waren, maar het was misschien wel een beetje verdacht aan het worden. Hij hoopte alleen dat niemand zou denken dat hij de krijgscode zou overtreden. Hij was het namelijk nog niet van plan, het voelde gewoon fijn om samen met de poes dingen te doen en dat zou niemand hem toch kwalijk kunnen nemen?

Onderwerp: Re: Making up excuses [Maskpaw]