Better late than never [Tigerpaw.]

Met zijn amberkleurige blik staarde hij wat rond in het kamp. Het was nog redelijk vroeg geweest toen de kater geen slaap meer kon vatten en dus maar had besloten om de krijgers den te verlaten. Zo kon hij zeker zijn dat hij niemand anders wekte. Misschien werd het wel eens tijd dat hij zijn leerling ging trainen. Hij had altijd geklaagd over het feit dat er nog geen apprentice aan hem toegewezen was, en nu hij er eindelijk een had deed hij niets met d'r. Hij moest wel toegeven dat hij de laatste tijd in de knoop had gelegen, wat kwam door de bekentenis van de WindClan poes genaamd Leafstorm. Dat ze gevoelens voor hem had gekregen. Hij stond schaakmat, niet wetende wat hij moest doen. Hij had een relatie, had kittens, maar toch wendde zijn gevoelens alle kanten op.
Met rustige passen trippelde hij naar de apprentice's den toe en stak hij zijn kop door de ingang ervan. "Tigerpaw, tijd voor je training." Miauwde hij richting de roodkleurige kattin, waarna hij zich weer terugtrok en zich een weg naar de uitgang van het kamp toe baande.

Toen een stem haar uit haar slaap deed opschrikken, draaide ze zich lichtelijk chagrijnig om in haar nest. Ze had geen zin om te trainen, daar was ze veel te moe voor. Om het echter geloofwaardig te maken hief ze zichzelf na een paar minuten toch maar met moeite overeind. Haar lichtgroene ogen gleden kort over haar vacht en haar schouder, waar een flinke kras overheen liep. Het bloed ervan zat nog in haar vacht. Met een paar snelle likken verborg ze de ergste schade. Ze kon eventueel nog zeggen dat ze een ruig spelletje had gespeeld met een van de andere apprentices. Niemand zou er toch achter zoeken dat het kwam van training die ze kreeg in haar dromen. Dat was ook precies de reden waarom een nieuwe mentor haar niet zo veel kon schelen. Alsof Graystripe blij met haar was, hij had haar al bijna verwaarloosd. Ze had al een mentor, een hele goede en dat was ook meteen de enige kat die nog om haar gaf. De rode poes stapte met snelle passen naar haar 'mentor' toe, die bij de ingang van het kamp stond te wachten, in haar ogen een wat verveelde blik. "Klaar om te gaan" deelde ze mee, zonder al te veel emotie in haar stem.

Hij wist dat de poes al wat ouder was, en dat ze vooraf een andere mentor heeft gehad. Dus wat ze allemaal al kon wist hij niet, maar om dan toch te beginnen bij de basis zou hij haar de grenzen nog eens laten zien. Wat herhaling kon nooit kwaad. En om eerlijk te zijn had hij vandaag ook echt geen zin om te vechten. Eerst zien wat ze allemaal al kon, en hoeveel kennis ze al had opgedaan. "Klaar om te gaan" Deelde de rode poes mee. Graystripe knikte en zonder nog iets te zeggen verliet hij het kamp. De poes zou wel volgen, of dat verwachtte hij tenminste toch. Dat ze niet geïnteresseerd was in de training die hij haar zou geven maakte de kater niet veel uit, zolang de poes maar niet zou tegenwerken. "Ik ga je de grenzen nog eens laten zien, herhaling kan nooit kwaad." Klonk zijn stem uiteindelijk. Hij schudde zijn brede grijze kop wat en wierp een zijdelingse blik op de poes. "Wat weet je allemaal al af van de andere Clans?"

Onderwerp: Re: Better late than never [Tigerpaw.]