Looking to the outside{Covekit}

Vrolijk trippelde de kleine kitten in de nursery. Ze ha geen zin om naar buiten te gaan en haar zusje, Paradisekit, was nergens te bekennen. Daarom was ze maar op verkenning gegaan in de nursery. Eerst was ze helemaal naar achter gegaan, waar de queens sliepen. Daarna was ze terug naar het gedeelte gegaan waar de kittens meestal waren, eigenlijk een soort voorportaal. Als er bezoekers waren, waren die ook altijd hier. Behalve als ze een zwangere queen eten kwamen brengen, dan moesten ze naar achter. Maar nu had de kleine kitten alles hier wel gezien, en dus had ze zich voor de ingang gelegd. Zo kon ze toch alle drukte in het camp zien. Opeens voelde dat er iemand voorbijliep Hoe ze dat voelde? Wel, dat was simpel; de andere kitten was op haar staart gaan staan. Geschrokken draaide ze zich om. Ze keek niet kwaad, want eigenlijk was ze nooit boos.

Covekit zwaaide wild met haar staart. Daar, daar was de dader. Het pluisje die er voor had gezorgd dat ze had moeten niezen, veel geluid had gemaakt, en op haar kop had gekregen van de Queens. Nu ging zíj er voor zorgen dat dat pluisje er voor ging boeten. Ze zette af met haar achterpoten en belande vlak voor het pluisje, die weg vloog. Covekit zette het op een achtervolging. Ze draafde, en draafde, stapte ondertussen op de staart van een kitten... De kitten draaide zich geschrokken om, en door die snelle reflex schrok Covekit zelf ook dat ze achterover tuimelde. "Oh..." miauwde ze. Ze zette een onschuldige grijns op. "Sorry..."' miauwde ze.

"Oh.." Mauwde de grijze kitten die op haar staart was gaan staan. Haar haren, die in de reflex naar boven waren gaan staan, zakten weer en ze begon te lachen. Doordat ze zich zo snel omgedraaid had was Covekit, de grijze kitten, achterover getuimeld. "Sorry" Ze zette een onschuldige grijns op. Maar Islandkit wuifde dat woord weg. "Das niks joh!", antwoordde ze vrolijk. "Zullen we iets gaan doen?" Ze glimlachte speels en ging in sluippositie staan. Voor zover een kitten dat kon. Probeer me dan maar te vangen!" Ze sprong weer recht en sprintte naar buiten, zo snel als een Windclankit. Zonder om te kijken of Covekit haar wel gevolgd was, dook ze achter een struikje, te wachten tot Covekit haar zou vinden. Of zou laten stikken, maar ze was te naïef om aan die uitkomst te denken.