Al-most!

Snel glipte hij de Nursery uit, terwijl hij in zijn mond twee mosballetjes had die zijn wangen lieten uitpuilen. Zijn voorpootjes schoven de overige balletjes naar voren. Natuurlijk ging dit niet de hele tijd goed, toen hij zich halverwege de open plek bevond, struikelde hij over zijn speelgoed en gleed hij over de grond. Kleine traantjes verschenen in zijn ogen toen hij de schaafwond op zijn kin voelde prikken, maar krabbelde snel overeind. Een Warrior mag zich niet zwak tonen! Piepte hij zichzelf toe en wist de schaduw van de open plek uiteindelijk te bereiken. De kitten piepte blij en verzamelde alle mosballetjes onder zich. Nu had hij al het speelgoed van de Nursery! Birchkit hoopte de balletjes op en keek er even naar. Wat ging hij nu eigenlijk doen..? Zijn oortjes vonden hun weg naar zijn nek en wat beteuterd keek hij naar zijn pootjes. Daar had hij niet over na gedacht, nee. Zonder andere kitten was spelen niet zo leuk, nee..

OOC; Eerste post voor Cinderkit.

Vredig ging de ribbenkast van het jonge poesjes op en neer, terwijl ze zich lekker had ingenesteld in de warme vacht van haar pleegmoeder. De poes was de enige bij wie de kitten zich veilig voelde en die haar niet zou pesten. De andere kittens moesten niets van haar hebben en zelfs de apprentices waren gemeen. Op één kitten na, ze wist nog steeds niet waarom, maar Birchkit was wel aardig tegen haar.
Opeens werd Cinderkit gewekt uit haar vredige slaap, toen ze iets tegen haar staartje aan voelde rollen. Nog slaapdronken, keek ze toe hoe ze Birchkit naar buiten zag rennen, met alle mosballetjes bij zich. Wat ging hij daar nou weer mee doen? Met haar nieuwsgierigheid geprikkeld stond ze op, rekte zich uit en geeuwde. Daarna liep ze voorzichtig achter Birchkit aan.
De kitten had haar aanwezigheid nog niet opgemerkt, zou hij het wel willen dat ze achter hem aan liep? De twijfel en angst om niet geaccepteerd te worden kwam weer naar boven gedreven en zorgde ervoor dat ze tranen in haar ooghoeken voelde prikken. Maar ze vermande zich en liep verder, totdat ze de kater had bereikt.
"Hallo ... Birchkit," miauwde ze zachtjes. "Wat ga je doen met al die mosballen?" vroeg ze daarna, op een zeer nieuwsgierige toon, waarvan ze zelf nogal schrok en snel ging zitten en haar blik afwende.

"Hallo ... Birchkit," Hij draaide zich met een ruk om toen hij een bekende stem hoorde en keek recht in de ogen van Cinderkit. Een klein mosballetje rolde tegen zijn witte voorpoot aan. "Wat ga je doen met al die mosballen?" De kitten ging snel zitten en hun oogcontact werd verbroken. Birchkit moest even nadenken voordat hij antwoord gaf en graaide met zijn voorpootjes naar een paar balletjes die hij voor zich weer neer legde. "Nou.." Mompelde hij en zette zijn voorpootjes onder de balletjes en gooide ze plots omhoog, richting Cinderkit. "Jou ermee bekogelen!" Piepte hij weer vrolijk en zorgde voor een heuse regenval van mosballetjes.

Het duurde eventjes voordat er antwoord kwam van Birchkit. Zou hij het zelf niet eens weten, ofzo? Niet dat het haar wat uit maakte, maar misschien konden ze samen dan wat gaan doen? Birchkit was immers de enige die aardig tegen haar was. "Nou..." hoorde ze opeens gemompel en ze keek het katertje eventjes aan. Daarna gleed haar blik naar beneden toe, toekijkend hoe het kleine katertje een mosbal omhoog wipte, die tegen haar neus terecht kwam. Cinderkit slaakte een kreetje van schrik en liet zichzelf achterover vallen op d'r buik. Snel draaide ze zichzelf om, dook weg in iets wat leek op een aanvalshouding en sprong opeens op, tegen Birchkit aan, waardoor ze samen over de grond heen rolde. "Mooi niet," snorde ze daarna speels.
Cinderkit schrok van zichzelf, ze was aan het spelen!? Normaal speelde ze nooit, niemand wilde ook met haar spleen. Maar nu ging het geheel vanzelf. Nu was ze eindelijk een kitten. Cinderkit snorde liefelijk, terwijl ze van Birchkit afging. "I-Ik heb je toch geen pijn gedaan?" vroeg ze daarna zachtjes, terwijl haar oortjes in d'r nek zakte en ze verontschuldigend naar de grond keek.

Birchkit grijnsde breed toen Cinderkit achterover viel. Ha! Zijn verrassingsaanval had gewerkt. Maar de lichte kitten gaf niet gelijk op en sprong tegen hem op. Geschrokken door de plotselinge beuk rolde de tabby mee met de poes en belandde uiteindelijk wat duizelig op de grond. "Mooi niet," De tabby snoof wat arrogant en keek naar de lucht, mooi niet dat hij ging toegeven dat ze nu even voorstond! "I-Ik heb je toch geen pijn gedaan?" De kitten stapte van hem af en Birchkit fronste wat toen hij overeind krabbelde. "Huh?" Mompelde hij en herpakte zichzelf weer snel en stak zijn borstje trots naar voren. "Natuurlijk niet!" Piepte hij trots. "Mij kan je niet pijn doen, want ik--" Zijn blauwe blik bleef hangen op de grote steen waar Everstar haar besprekingen hield. Speels wierp hij zijn blik op Cinderkit en zette zich stevig van de grond af. De jonge tabby zette zijn poten op het gladde gesteente en klom langzaamaan omhoog, totdat hij ter hoogte was gekomen van Everstar's Den én de plek waar al vele Leaders hadden gestaan. "ben Birchstar!" Piepte hij vervolgens als een trotse Leader.

Een smalle glimlach kwam op haar tengere gelaat toen ze merkte dat ze Birchkit geen pijn had gedaan. Gelukkig maar! Anders vond hij haar misschien niet meer aardig...
Met grote ogen volgde Cinderkit het katertje en keek toe hoe hij op de hoge steen van Everstar klom. "Birchkit...?" vroeg ze voorzichtig. Het was hartstikke gevaarlijk wat hij aan het doen was! Straks viel 'ie nog naar beneden toe. Oh, als dat maar goed ging.
"ben Birchstar!" hoorde ze nog net de laatste piepende woorden van Birchkit, terwijl hij op de hoge steen stond. Angstig keek Cinderkit naar boven toe, ze hoopte toch zo dat het niet fout zou gaan. Trillend keek ze naar de kater, terwijl ze iets naar achterliep en op d'r kont ging zitten. "Oh, machtige Birchstar," piepte ze daarna, nog iets wat angstig, maar al met wat meer lol. Misschien moest ze zich eens wat minder druk gaan maken. Er zou toch niets gebeuren, toch?

Hij negeerde de voorzichtige toon waar Cinderkit mee sprak, straks werd hij nog nerveus en dan kon hij wel van deze hoge steen afvallen! "Oh, machtige Birchstar," Hoorde hij van beneden geroepen worden en stak zijn borstje nog wat meer vooruit, niet zo erg dat hij zijn evenwicht verloor. De kater keek even deftig naar beneden en vestigde zijn blik uiteindelijk weer op Cinderkit. "Omdat een Leader een betrouwbare Deputy nodig heeft, wil ik dat jij, Cinder.. euhm.." Hij fronste even, wat zou haar Warrionaam moeten zijn? "jij, in ieder geval, mag mijn rechterhand worden!" Herstelde hij zichzelf weer snel en keek vrolijk neer op zijn vriend.