{Mockingjay} The bloodstains never fade...

Opnieuw stak Poppypaw haar witte pootjes in het stromende, koude, rivier water. Huiverig begon ze weer te schrobben, maar hoe vaak ze ook keek naar haar sneeuwwitte pootjes, het leek net alsof de bloedvlekken die ze gekregen had toen ze tegen het lijk van Whiteblossom opgebotst was er niet afgewassen wilden worden. Ze haalde nog een keer huiverig adem. Hoe vaak ze ook haar pootjes wasten, hoe brandschoon ze ook waarden, ze kreeg ze niet uit haar hoofd weg...

{Eerste post voor Mockingjay~!}

Met een bezorgde blik in zijn ogen volgde hij het geurspoor van Poppypaw. De poes had helemaal niet oké geleken toen ze te horen hadden gekregen dat Timefall, hun eigen deputy, iemand van de Clan had vermoord. Hij vroeg zich dan ook af hoe het nu met de poes ging. Voorzichtig stak hij zijn knappe koppie door het struikgewas en vingen zijn groene ogen het gestalte van de gevlekte kattin op. "Poppy.." Zuchtte hij toen hij zag dat de poes meermaals met haar poten in het water schrobde, waarschijnlijk om het bloed eraf te krijgen. Maar toen hij wat dichter kwam zag hij dat de pootjes van de poes al piekfijn in orde waren. Was er iets mis..?

De plotselinge stem van Mockingjay, eentje die ze maar al te goed herkende, liet haar opschrikken. De poes kon nog maar net voorkomen dat ze voorover het water inviel en bleef wat onhandig zitten. Voorzichtig keek ze over haar schouder naar de kater toe, haar oren naar achter gelegd. "...Ja..?" Mompelde de poes wat voorzichtig. Ze was hem dankbaar dat hij haar was komen opzoeken, in een andere situatie zou ze een gat in de lucht gesprongen hebben. Maar op dit moment niet...

"...Ja..?" Mompelde de poes. De kater haalde voorzichtig met zijn voorpootje de poot van Poppypaw terug uit het water en keek haar met twee ogen zo rond als maan en gevuld met bezorgdheid aan. Hij had geen idee wat voor invloed hij had op Poppy, zeker niet nu hijzelf ook zo van slag was. Mockingjay wou er gewoon zeker van zijn dat alles oké was met de poes. Waarom hij zoveel om haar gaf wist hij niet. Echte gevoelens konden het niet zijn, hoopte hij toch tenminste. Hemzelf kennende, zou hij de poes toch alleen maar pijn aanrichten. "Straks vat je nog een koude." Glimlachte hij warm, als reden waarom hij haar uit de vochtige zone had geplukt.

Poppypaw beet eventjes op haar lip toen hij zijn poot op de hare legde, al was het alleen maar om haar poot uit het water te trekken. Haar ogen waren waterig toen ze hem aankeek. "Maar mijn poten voelen zo vies..." Murmelde ze zachtjes, haar oren plat leggende. "Alsof ze nooit meer schoon zullen worden..." Haar stem dwaalde af, alsof ze voor altijd de bloedvlekken zou dragen van Whiteblossom...

"Maar mijn poten voelen zo vies..." Murmelde ze zachtjes. Mockingjay schudde zijn kop en priemde zijn blik in de hare. "Dat zijn ze niet, geloof me." Probeerde hij haar te sussen. "Alsof ze nooit meer schoon zullen worden..." Mockingjay wiebelde eventjes met zijn oren en schudde zijn kopje. "Jij kon niks doen aan hetgeen wat er met Whiteblossom is gebeurd, niemand kon dat. Niemand zal de schuld op jou steken, en als ze dat wel doen zal ik ze wel duidelijk maken dat ze goed fout zitten." Mauwde hij. Hierna gunde hij haar een tedere lik en ging hij met zijn mond richting haar oortje. "Ik ben er voor je, je kan me als steunpaal gebruiken wanneer je maar wilt." Fluisterde hij zachtjes.

"Ik weet het... Ik krijg haar gewoon niet uit mijn gedachten..." Mompelde Poppypaw, waarna ze haar kop schudde. Maar toen gebeurde er iets wat ze niet verwacht had. Poppypaw voelde haar oren eventjes warm worden toen ze de lik over haar oren voelde en zijn stem bij haar oor hoorde fluisteren. Voor een moment totaal van de wap keek ze naar haar voorpoten, een poging doende de vurige blos die haar oren liet branden te onderdrukken. "D-Dank je.." Miauwde ze zachtjes, stamelend.

"Ik weet het... Ik krijg haar gewoon niet uit mijn gedachten..." Hij knikte even en keek nadien naar zijn voetjes. Hij snapte haar wel. Zou hij zelf een dode kat moeten aantreffen zou hij de komende paar dagen ook alleen maar dat beeld voor zich zien. Maar daarom probeerde hij de poes dus ook te troosten, om te voorkomen dat ze haar leven zou beginnen te haten. "D-Dank je.." Miauwde de poes zachtjes. Hij greens even en haalde zijn schouders op, waarna hij even wegkeek. "Zeg, heb je anders zin om iets te doen? Om je gedachten op iets anders te focussen." Stelde hij voor.

Met grote ogen keek Popyppaw op naar de kater toen hij greens en zijn schouders ophaalde. Ze kon er nog steeds niet overheen hoe hij haar hart zoveel sneller kon doen kloppen. "Wat wil je gaan doen dan?" Vroeg ze uiteindelijk, met een lichte aarzeling in haar stem. Ze hield haar tortoiseshell kopje eventjes wat vragend en weifelend scheef terwijl ze de vraag stelde. De poes krulde haar staartje om haar natte voorpootjes heen, om ze ietwat warmer te krijgen.

"Wat wil je gaan doen dan?" Vroeg ze terwijl ze haar kopje scheef hield. Mockingjay dacht even peinzend na en besloot maar dat jagen geen goed idee was. Hij wou het liefst de Tallpines ontwijken, en wanneer je bijvoorbeeld achter een konijn joeg kon het wel eens zijn dat je zonder dat je het wist in die richting liep. "Een race houden?" Besloot hij maar met een speelse glimlach.

Eventjes twijfelde Poppypaw duidelijk toen de kater een race voorstelde. Straks zou ze weer buiten adem raken. Maar goed... Wat was de kans? Met een wat onzekere glimlach boog ze haar kopje dus. "Dat is een deal dan." Miauwde de poes, voorzichtig en hoopvol glimlachend naar de kater. Misschien kon ze hem nu eindelijk een beetje imponeren.