Common' {Macepaw & Blossompaw')

Crystalpaw werd wakker in de Apprentice's Den. Ze keek rond en zag dat het nog best vroeg was. Maar de witte Apprentice zag haar een van haar zusjes niet meer liggen. Die is vast de Den al uit, dacht Crystalpaw. Langzaam keek ze ze de Den goed rond, wat moeilijk was want haar ogen moesten nog wennen aan het schemerdonker. Uiteindelijk kon ze haar andere zus onderscheiden van de andere Apprentice's. Crystalpaw begon de stukjes mos uit haar vacht te likken. Toen ze daar mee klaar was sloop ze rustig naar haar Zusje toe. Zachtjes porde ze in de zij van de poes en siste in haar oor; "Wakker worden slaapkop! Dan kunnen we misschien gaan jagen en de Clan verrassen met veel prooi!"

Het eerste wat de lichtrode poes deed, toen de stem van haar jongere zusje klonk, was zich omdraaien. Ze snoof en probeerde weer verder te slapen...Wetend dat dat waarschijnlijk niet ging lukken. Versuft opende ze een oog en keek naast zich. Het leek erop dat haar andere zuster de poten had genomen. Naaah. Ze sloot haar oog weer en rolde zich op. "Te vroeg..."'klonk haar stem sloom. Macepaw was geen ochtendpoes...Soms mocht de clan van geluk spreken als ze tegen zonhoog op was. Maar meestal stond ze wel op tijd op...Maar niet zo vroeg. Macepaw snoof nogmaals en stond toch maar op. Al was omdat Crystalpaw haar misschien anders de den uit sleurde... Met haar slaapdronken kop keek Macepaw Crystalpaw aan. "Op wat?"kreunde ze geeuwend. Daarna rekte ze zich uit en ging de den uit. Een andere apprentice fluisterde wat tegen haar in het voorbijgaan en Macepaw verstond iets over een nieuw record. Ze gaf de kater een kort en flauw glimlachje. Daarna schudde ze haar kop...Wat altijd hielp bij haar. Plotseling zette ze het op een rennen en verdween het camp uit.

Blossompaw was vroeg wakkergeworden deze zonnigge herfst dag. De snijdende witte lichtstralen van de zon hadden haar zo verward dat ze dacht dat ze in brand stond. Ze was het thunderclan kamp uitgegaan om wat te vangen, na lang wachten en veel geduld had ze toch een kleine eekhoorn weten te vangen waar ze al een tijdje op aaste. Vrolijk huppelde de leerling fier met de eekhoorn in de mond richting Thunderclan kamp, ze was nog niet lang leerling en vond het zelf heel wat dat ze een eekhoorn uit de bomen had weten te pakken. Blossompaw sprong verbaast opzij toen ze haar zusje Macepaw het kamp uit zag spurten. Snel ging ze naar binnen, met een bange blik voor wat ze zou aantreffen. Nochtans was er niets raars, de warriors bespraken gevechten en de patrouies. De leerlingen zaten vrolijk te grappen en de ouderen zaten lekker te zonnen in het warme weer terwijl de blaadjes de grond zochten.

'Crystalpaw?' Vroeg ze vragend toen ze haar andere zusje aantrof in het leerlinge nest. 'Wat is er aan de hand met Macepaw?' Ze keek vragend rond zich 'is er iets gebeurt? ze grapte er nog bij 'Je hebt haar toch niet weer te vroeg wakker gemaakt hé. Dan heeft ze weer een rot morgenhumeur' Ze knipoogde even speels en gooide een vedwaald blaadje in de lucht, ze was deze slaapplaats nog niet helemaal gewend, zo na manen lang in de Nursery te hebben gezeten met de andere kits en dan plots nog niet zo lang geleden (een halve maan ofwat) zat ze hier, leerling warrior.

"Sorry, ik heb haar wel vroeg wakker gemaakt. Maar daar zal ze toch wel aan moeten gaan wennen" mauwde ze tegen haar zus. Crystalpaw hoopte maar dat ze snel een mentor zou krijgen. "Ik maakte haar vroeg wakker zodat we meer verse prooi londen vinden, want s'ochtends zit er meer prooi" l egde ze uit aan Blossompaw. Ze dacht even aan haar andere zus Macepaw. Die werd nooit vroeg wakker, maar zijzelf wel. En Blossompaw werd ook nooit echt laat wakker. Crystalpaw keek het hol rond. Ze had nog niet echt vrienden gemaakt. Maar ja, ze sliep ook nog niet zo lang in de Apprentice's Den.

Macepaw remde af, kwam Blossompaw nou net langs haar heen lopen?Door de plotselinge afremming, viel Macepaw over haar kop heen en bleef na de koprol wat versuft liggen. Ze draaide zich om haar rug en keek naar de lucht. Wolken dreven langs en Macepaw volgde ze. Aan haar siblings dacht ze niet meer en ze geeuwde. Het bleef vroeg en ze haatte nog steeds om vroeg op te staan. Maar door haar sprint van net, leek het minder erg. Een glimlach verscheen op haar lippen en ze sloot haar ogen. Plots stond ze op en rende terug, rechtstreeks het Camp in. Ze had vandaag wat met rennen... In de Apprentice den vond ze Blossompaw en Crystalpw weer. "En nu?"'

"Nou ik wilde samen gaan jagen. Maar voor ik nog iets kon zeggen was jij al weggerend Macepaw" mauwde Crystalpaw tegen haar zus. Ze dacht dat Macepaw eerder terug ging liggen dan jagen met haar. "Dus zullen we dat doen of niet?" vroeg de witte poes, met een beetje onzekerheid in haar stem. Crystalpaw hoopte maar dat een van de twee zou instemmen met haar idee, om samen te gaan jagen.

OOC; beetje kort

'Het lijkt mij een goed idee' stemde Blossompaw in, ze had wel zin in nog wat jagen. 'Ik heb daarstraks ook al een eekhoorn weten te vangen, er is genoeg voedsel in het bos momenteel om iedereen te kunnen voeden' Blossompaw liep naar de ingang van de den. Ze ging zitten 'Macepaw kom jij ook? nou niet weer zitten pitten e' Zei de jonge poes met een glimlachje op haar snoet.
'Gaan we?'

--wat kort en flop xp no inspi.