[Maskpaw's ceremonie]It's time, even though it's a bit unexpected

Maskpaw liep het Thunderclan kamp uit. Het was allemaal zo onverwacht gebeurd en daardoor was hij nu onderweg naar de Moonstone. Jayfeather was plotseling verdwenen zonder hem ook maar iets te zeggen, hij kon maar niet begrijpen waarom. Maar dat Jayfeather was verdwenen betekende maar één ding voor hem. Hij moest nu alleen naar de Moonstone om zijn volledige naam te krijgen. Normaal zou hij dit gedaan moeten hebben met Jayfeather, maar dat zat er nu niet in. Hij had Fourtrees bereikt en nu moest hij nog door Windclan territorium, hij hoopte dat hij geen patrouille zou tegenkomen. Maar als hij ze wel zou tegenkomen, zou hij gewoon moeten uitleggen wat de situatie was en moesten ze hem wel doorlaten. Hij kwam gelukkig geen patrouille tegen en daarna duurde het niet veel langer voor hij bij Highstones was aangekomen. Hij begon nu toch ergens wel nerveus te worden. Wat nou als Starclan hem niet zou accepteren? Wat zou hij dan moeten doen? Hij kon de clan niet teleurstellen en terugkomen zonder zijn volledige naam. Hij slikte even een keer voor hij toch maar de donkere opening in ging naar de Moonstone.

Het licht werd al snel minder nadat hij de tunnel binnen was gegaan en daardoor moest hij zijn weg vinden door zijn snorharen die langs de wanden gingen. Hij was hier al een paar keer eerder geweest, maar toch maakte het hem nog steeds nerveus dat hij niet kon zien waar hij naartoe ging. Hij merkte dat de tunnel wat wijder werd en niet lang erna stond hij in een grot met een grote steen in het midden en een gat in het dak. Plotseling viel er maanlicht door het gat naar binnen en lichtte de steen op. Hij vond het elke keer weer indrukwekkend om te zien hoe de steen licht gaf en het gaf hem altijd een gevoel van kalmte. Rustig liep hij naar voren toe en ging naast de steen liggen. Hij drukte zijn neus tegen de koude steen aan en bijna meteen voelde hij dat hij slaperig werd.

De koude ondergrond van de grot was verdwenen en het was veranderd in een ondergrond die bedekt was met gras. Maskpaw opende zijn ogen om te zien dat hij niet meer in de grot was, maar op een open plek die bedekt was met gras. "Welkom Maskpaw" Hij draaide zich om toen hij de stem van Doveheart hoorde en zag de poes bijna meteen staan. Hij werd bijna meteen nerveus, zouden ze hem wel goed genoeg vinden om de medicine cat te worden? Misschien was ze hier wel om hem te vertellen dat hij er nog niet klaar voor was. Alleen toen hij naar Doveheart keek zag hij alleen maar warmte in haar ogen. Hij ontspande zich een beetje, maar nu zou hij dan elk moment zijn volledige naam krijgen. "Ik weet dat je dit niet verwacht had, maar toch zul je vandaag je volledige medicine cat naam krijgen." Vertelde Doveheart hem. Hij wilde ergens wel vragen of ze meer wist over Jayfeather, maar besloot om het toch maar niet te vragen. "Je hebt hard getraind om de handelingen van een medicine cat te leren en hierna zul je met Starclan's hulp je clan nog voor vele manen helpen." Maskpaw volgde elk woord nauwkeurig die de poes zei, hij wilde er niks van missen. "Maskpaw, beloof je de manieren van de medicine cat te handhaven, los te staan van de rivaliteit tussen de clans en om alle katten evenveel te beschermen, ook al kost het je je leven?" Maskpaw wist dat hij zijn best zou doen om zich eraan te houden. "Dat beloof ik." Antwoordde hij vastbesloten. "Dan bij de kracht van Starclan geef ik je jouw volledige naam als een Medicine cat. Maskpaw, vanaf dit moment zal je bekend staan als Maskheart. Starclan eert je wijsheid en kennis en we verwelkomen je als een volledige Medicine cat van Thunderclan." Maskpaw, nee Maskheart, kon het nog niet helemaal geloven dat ze hem toch wel hadden geaccepteerd als een volledige Medicine cat. Voor hij nog iets kon zeggen vervaagde de omgeving en werd alles zwart.

Maskheart opende zijn ogen om te zien dat hij weer terug was in de grot. Er scheen geen licht meer op de Moonstone en dat was wel logisch. Hij keek even door het gat omhoog om te zien dat het al weer wat lichter aan het worden was. Het was beter als hij nu zo snel mogelijk terug ging naar de clan en het goede nieuws zou vertellen. Er zouden misschien een paar katten zijn die het er niet mee eens waren dat hij Medicine cat werd, omdat ze nog steeds op Jayfeather vertrouwden, maar die katten zouden vanzelf wel bijdraaien. Hij liep weer door de tunnel heen en eenmaal buiten zette hij weer koers terug naar het kamp.