It is pulling me back [+Littlepaw]

Hij had zich steeds verder van het kamp teruggetrokken, alleen om zijn slaap te pakken kwam hij het kamp binnen. Hij wilde haar niet tegenkomen, straks zouden zij en Thrushdive hem alleen maar uitlachen, omdat hij zijn hartje had gelucht. Moeizaam hief de kater zich over een omgevallen boomstronk, zijn oren lagen in zijn nek en zijn ooit zo heldere blik was naar beneden gericht. Zijn staart liet een soort spoor achter op de grond. Uiteindelijk zakte hij neer op de grond en liet hij zijn tong over zijn rug gaan. Zijn vacht zag er wat grauw uit, niet zo grijs als het hoorde zijn, maar niemand nam hem toch serieus. Hij kon Snowy de schuld niet geven, maar ze had hem daar gewoon alleen gelaten, alsof hij er wel overheen zou kunnen komen. Niet dus.

Haar smalle voetjes ratelden over de grond als kleine regendruppels die zachtjes tegen het bladerdak van een den kletterden. Sinds dat ze zich afgezonderd had van de buitenwereld, waaronder het hele gedoe met Snowynight, Thrushdive en Ashdrizzle, voelde ze zich mentaal beter. Ze kon werken zonder afgeleid te worden door donkere gedachtes, maar langs de andere kant voelde ze zich ook wel een tikkeltje eenzaam. Maar daar wende ze vast wel aan, had ze aangenomen. Kijk naar Smokebreath, haar mentor, die had hetzelfde gedaan als zij nu deed en was een uitstekende Medicine cat geworden. Met een beetje geluk kon ze bijna even goed als hem worden. Toen ze in de verte een grijs hoopje vacht zag opdoemen spitste ze haar oortjes wat en begon ze iets sneller te lopen. Pas toen het gestalte van de kat enkele staartlengtes van haar verwijderd lag herkende ze de kater als Ashdrizzle. Ze had hem al wel vaker zien rondwandelen in het kamp, en het was haar inderdaad opgevallen dat het wat slechter met hem ging. Maar de angst om afgesnauwd te worden door hem wanneer ze vroeg of alles nog oké was had haar gedeinsd gehouden. "Ashdrizzle?" Vroeg ze voorzichtig terwijl ze met haar neusje in zijn flank porde.

Hij had zichzelf in een afgrond laten vallen, niemand kon daar de schuld van krijgen. Hij was de oorzaak geweest die hem en Snowynight uit elkaar had geduwd, hij had haar nu weggejaagd en hij had haar nu in de open poten van Thrushdive gedreven. Zijn fout, zijn fouten. Langzaam verschenen er wat tranen in zijn blauwe ogen en deze knipperde hij snel weg, of ja, dat probeerde hij. "Ashdrizzle?" Een neus raakte zijn zij aan en hij hief zijn kop wat zwak op. Een eenzame traan rolde langs zijn wang en hij zag Littlepaw daar staan. Zij.. zij was niet weg? "Oh hallo.." Hij merkte de dikke laag van verdriet in zijn stem en keek even naar een stam voor hem, slikte een paar keer en keek Littlepaw weer aan. Al kon hij niets doen aan zijn blik. "Littlepaw.."

Toen de kater zijn kop optilde rolde een dikke traan over zijn wang. Ietwat bang dat ze iets verkeerds had gedaan trok ze haar kopje wat terug, onzekerheid brandde in haar heldere groene ogen. "Oh hallo.." Hoorde ze hem verdrietig zeggen. "Littlepaw.." Kwam er nog achteraan. De donkergrijze poes slikte even en wiebelde wat met haar oren. Was er iets gebeurd met hem? Het kon toch niet, anders zou hij hier niet zo eenzaam ineengedoken liggen. "Ash," Mompelde ze zachtjes, bang dat zelfs als ze met haar gewone stem praatte ze de kater zou doen schrikken. "Er is iets, wat?" Waagde ze voorzichtig terwijl ze de kater met haar zachte groene blik aankeek.

"Ash," Haar stem was zachtjes, iets wat hij nog wel aankon. "Er is iets, wat?" Hij legde zijn oren wat meer in zijn nek, niet vijandig bedoeld, maar hij voelde zich er zo ongemakkelijk bij. "I-ik.." Zijn stem haperde bij elke letter en hij sloot zijn ogen even. Hij zorgde ervoor dat zijn ademhaling wat ritmischer ging en keek vervolgens weer recht voor zich uit. "Snowy heeft.. heeft me afgewezen." Hij begroef zijn voorpoten onder zijn borst en legde zijn kop verslagen op de grond. Hij was er niet zeker van of Littlepaw wel de juiste persoon was om dit tegen te zeggen, maar hij was het nu tenminste kwijt.

"I-ik.." Zijn stel haperde bij iedere letter. Littlepaw spitste haar oortjes en keek de grijze kater vragend aan. Als ze niet wist wat er aan de hand was dan kon ze hem ook moeilijk helpen, dat besefte hij toch wel? Maar misschien wou hij niet eens hulp... of toch niet van haar. "Snowy heeft.. heeft me afgewezen." Littlepaw's ogen werden wat groter van verbazing en een tikkeltje ongelovig nam ze een stapje naar achter. "Hoe bedoel je?" Perste ze over haar lippen. Had Littlepaw dan al die tijd gelijk gehad en had de kater nooit iets voor haar gevoeld, maar voor Snowynight? Nu zat ze er niet zo veel meer met in, maar als ze dit vroeger bijvoorbeeld te horen had gekregen zou ze gewoon gebroken zijn geweest. Maar goed. De kater voelde zich al helemaal rottig, als zij hem nu ging liggen aanstaren zou ze ook niet echt een leuk gezelschap zijn. Rustig nam ze weer enkele stapjes in zijn richting en gunde ze de tabby kater een lik tussen zijn oren. "Soms helpt het juist als iemand zijn gevoelens voor iemand verklaart. Wat nu niet is kan nog altijd in de toekomst komen, Ash. Snowynight is een geweldige poes, en jij een geweldige kater. Wie weet kwam het gewoon door de schok dat ze je heeft afgewezen, maar houd de hoop er nog in." Miauwde ze warm terwijl ze de kater vastberaden aankeek.

"Hoe bedoel je?" Hij voelde de blik van Littlepaw op zijn zij branden en legde zijn oren tegen zijn nek aan. Nee. Dit zou zeker niet goed aflopen, voor hen beide niet. De kater drukte zijn kop dichter tegen de grond aan, in de hoop dat hij de woorden die ze uit zou spugen niet zo hard aan zouden komen. Hij hoorde het geluid van pootstappen, maar niet verder weg, nee dichterbij. Littlepaw gaf hem een lik tussen zijn oren en de kater keek wat verward op. "Soms helpt het juist als iemand zijn gevoelens voor iemand verklaart. Wat nu niet is kan nog altijd in de toekomst komen, Ash. Snowynight is een geweldige poes, en jij een geweldige kater. Wie weet kwam het gewoon door de schok dat ze je heeft afgewezen, maar houd de hoop er nog in." Voor een moment wendde hij zijn blik weer af en keek naar de grond, maar al snel had hij genoeg van dat aanzicht en keek hij weer in die twee vastberaden ogen. Hij gaf een klein knikje. "Dat.. kan, ja." Begon hij nog met een wat zachte toon en schuifelde wat dichterbij en drukte zijn neusje tegen haar wang. "Dankjewel, Littlepaw. Ik hoop dat ik je ooit nog eens kan terugbetalen." Glimlachte hij zachtjes.

Het eerste aanzicht dat ze van hem had gekregen was negatief. Wat vast kwam door haar slechte manier van reageren op zijn gevoelens. Maar zodra de zachte woorden uit haar mond waren gesijpeld zag ze verbetering, zowel in zijn houding als zijn woorden. "Dat.. kan, ja." Begon hij zachtjes, waarna hij zijn neusje tegen haar wang aandrukte. De grijze poes begon lichtjes te glimlachen en keek hem rustig aan. "Dankjewel, Littlepaw. Ik hoop dat ik je ooit nog eens kan terugbetalen." Glimlachte de kater. De medicine cat apprentice haalde haar schouders wat op en porde voorzichtig met haar pootje tegen zijn schouder. "Ik wil jou gewoon gelukkig zien, en als dat alleen kan wanneer jij en Snowynight samen zijn dan accepteer ik dat." Snorde ze zachtjes. "Moet ik anders even met haar gaan praten?" Vroeg ze vervolgens met een schuin kopje. Ze zou het alleen doen als hij haar toestemming gaf. Haar bedoeling was hem te troosten, niet hem juist dieper de grond in te boren.

De grijze poes glimlachte en Ashdrizzle snorde zachtjes. Deze vriendin wilde hij nooit meer kwijt. "Ik wil jou gewoon gelukkig zien, en als dat alleen kan wanneer jij en Snowynight samen zijn dan accepteer ik dat." Ashdrizzle gaf een klein knikje, maar had nog niet het gevoel dat Snowynight hem nog wilde. Zeker niet na dit alles. Hij zuchtte zachtjes. "Moet ik anders even met haar gaan praten?" Hij keek even wat verbaasd op. "Graag, maar dwing haar nergens toe, als ze het niet wilt, dan niet." Zei hij vervolgens en schuifelde wat met zijn pootjes ver de grond. "Ik weet zeker dat je de beste Medicine cat wordt van het hele woud." Snorde hij vervolgens en zwiepte een keer met zijn staart. "Maar wil je nu terug naar het kamp, of gaan we nog wat doen?" Glimlachte hij.

Ze glimlachte toen de kater verbaasd opkeek. Tuurlijk zou hij dat, als je haar gedrag van nu vergeleek met dat van enkele manen terug leek ze wel een gehele andere poes te zijn. Misschien dat de rust die ze afgelopen manen had genomen haar wel goed had gedaan. Ja af en toe een tijdje afzonderen van de buiten wereld had dus toch zo z'n voordelen. "Graag, maar dwing haar nergens toe, als ze het niet wilt, dan niet." Zei hij vervolgens. Littlepaw knikte begrijpend en spitste haar oortjes naar hem toe. Ze was blij voor Snowynight, dat ze zo'n kater had die zoveel om haar gaf. "Ik weet zeker dat je de beste Medicine cat wordt van het hele woud." Snorde hij nadien, waardoor ze even geschrokken opkeek. Zij? De beste Medicine cat? Ja, misschien in haar dromen of in de nachtmerries van alle zieke katten. "Dankje!" Miauwde ze vereerd terug terwijl haar groene oogjes wat begonnen te glimmen. "Maar wil je nu terug naar het kamp, of gaan we nog wat doen?" Glimlachte hij. Littlepaw beet even op haar lip en hield haar kopje schuin, als teken dat ze aan het nadenken was. "Ik laat de eer over aan jou." Lachte ze.

"Dankje!" Ashdrizzle glimlachte breed naar zijn vriendin. "Ik laat de eer over aan jou." Hij keek wat verbaasd op. Ehh... Hij had niet zo een, twee, drie een idee, nee. "Uhm.." Mompelde hij terwijl hij zijn kopje nadenkend schuin hield. "We kunnen.." Hij keek omhoog, in de hoop dat daar een idee rondvloog, maar nee, zijn geluk was op. "kijken of ShadowClan vreemde wezens heeft, of.. iemand laten schrikken of, euhm, Twolegs bespieden!" Hij had een kleine opsomming gemaakt en keek vrolijk naar Littlepaw.

Dat Ashdrizzle niet goed was in ideëen bedenken, dat wist ze al. Daar kende ze de kater al lang genoeg voor. Er verscheen dan ook een glimlachje op haar gelaat toen de kater "Uhm.." mompelde. "We kunnen.." Ze volgde zijn blauwe blik toen deze omhoog ging, en keek nadien vragend naar zijn grijze koppie. "kijken of ShadowClan vreemde wezens heeft, of.. iemand laten schrikken of, euhm, Twolegs bespieden!" Haar oogjes werden wat breder bij dat laatste idee. "Twolegs bespieden." Stelde ze sluw vast terwijl ze even geheimzinnig glimlachte.

"Twolegs bespieden." Gelukkig, zijn ideeën opsomming had nog wel nut gehad. Vrolijk zwiepte de kater met zijn staart en keek afwachtend naar Littlepaw. "Nou..?" Vroeg hij toen het even stil was geweest. "Waar vinden we Twolegs in ShadowClan gebied?" Hij stak zijn borst even speels naar voren. "Want ja, deze stoere Warrior heeft ze allemaal vast weggejaagd." Grinnikte hij vervolgens.

"Nou..?" Vroeg de kater na een korte stilte. Littlepaw keek vragend op en hield haar smalle koppie wat schuin. "Waar vinden we Twolegs in ShadowClan gebied?" Hij stak zijn borst even vooruit en de medicine cat apprentice moest haar best doen om haar lach in te houden. "Want ja, deze stoere Warrior heeft ze allemaal vast weggejaagd." Littlepaw schudde haar kopje en porde met haar voorpoot tegen zijn pluizige borstkas. "Dus deze pluchy verbleekte eekhoorn kan twolegs verjagen?" Grinnikte ze geheimzinnig. "Zeker dat je geen kattenkruid ophebt?" Vervolgde ze nadien speels.

"Dus deze pluchy verbleekte eekhoorn kan twolegs verjagen?" Ze porde tegen zijn borst en de kater zakte weer wat in. Oef. "Zeker dat je geen kattenkruid ophebt?" Ashdrizzle snoof. "Nou, deze eekhoorn verjaagt Twolegs zeker beter dan deze kleine grijze muis, ja." Dit keer porde hij Littlepaw. "En aangezien niemand nu greencough krijgt, dacht ik wel wat te kunnen gebruik, ja." Grijnsde hij.

"Nou, deze eekhoorn verjaagt Twolegs zeker beter dan deze kleine grijze muis, ja." Ietwat beledigd haalde ze haar kopje op en keek ze van hem weg. Wie dacht hij wel niet wie hij was! Ze was heus geen muis! "En aangezien niemand nu greencough krijgt, dacht ik wel wat te kunnen gebruik, ja." Grijnsde de kater nadien. Meteen schoot een klein plannetje haar te binnen. "Oh," Begon ze met een geheimzinnige lach op haar gelaat. "Dat zal Smokebreath graag horen." Greens ze.

"Oh," Nadat ze haar kopje beledigd had weergegeven kreeg ze een wat vreemde glimlach op haar gezicht. Ashdrizzle fronste wantrouwig. "Dat zal Smokebreath graag horen." De kater snoof. "Denk je dat ik bang ben voor je fluffy mentor?" Zei hij arrogant terwijl iedereen in de Clan wel wist dat je niet kon sollen met de kater. "Nou laten we maar die hele moedige Twolegs vinden!" Grijnsde hij om het onderwerp te laten vallen.

"Denk je dat ik bang ben voor je fluffy mentor?" Ze moest lachen om het woord 'fluffy. De kater had wel gelijk, Smokebreath's fluffyness gehalte lag inderdaad héél hoog. Maar alsnog zou je eerst kattenkruid gegeten moeten hebben als je hem nog maar wou knuffelen. "Nou laten we maar die hele moedige Twolegs vinden!" Grijnsde de kater. Littlepaw trok één van haar wenkbrauwen op en keek de kater sarcastisch aan. "Oh, ik dacht dat je ze allemaal al verjagen had?" Mauwde ze speels. Hierna draaide ze zich om en met een zwiep van haar staart liep ze verder. "Wie er laatst een ziet moet vanavond tegen Smokebreath gaan zeggen dat 'ie last heeft van een te volle maag!" Ze wist niet eens of het wel een leuk idee was, maar het kwam gewoon als eerste in haar op. Het was sowieso een grote vernedering om kruiden te gaan vragen bij de Medicine cat omdat je last had van je maag wegens te veel te eten..

"Oh, ik dacht dat je ze allemaal al verjagen had?" Hij snoof weer. "Het zijn natuurlijke erg dwaze Twolegs, ja." Zei hij nog en stapte naar Littlepaw toe. "Wie er laatst een ziet moet vanavond tegen Smokebreath gaan zeggen dat 'ie last heeft van een te volle maag!" Hij zette zich direct af en voelde zijn grijze pootjes over de grond glijden. "Dan moet je natuurlijk wel eerst te veel gegeten hebben!" Grijnsde hij over zijn schouder en terwijl hij bezig was met zijn geren, schopte hij een paar keer heel hard met zijn poten naar de aarde, zodat een mix van bladeren en aarde naar achteren schoten. Littlepaw had hem nooit moeten uitdagen!