Got nothing to lose! [open]

Waarom dumpten die Twolegs al hun afval op deze plek? Waarom op ShadowClan gebied en waren ze van plan het ooit nog weg te halen? Ashdrizzle greep het houten hek onder hem nog beter vast met zijn klauwen en probeerde de geur van een prooidier op te sporen, maar de stank van het afval verwarde hem te veel. De ShadowClan katten vingen hier meestal alleen kraaien en ratten, die van het afval hadden gegeten en dat zorgde meestal ook voor ziektes. De kater kon het toch wel begrijpen dat in tijden van nood ShadowClan hier zijn prooi moest vangen, maar alsnog..

De grijze tabby sprong van het hek af en schudde zijn vacht uit. het was erg vroeg en de dunne laag mist had zijn vacht besprenkeld met kleine druppeltjes. Zijn blauwe ogen prikten door de dunne laag mist en hij zag al de hopen afgetekend tegen de achtergrond. Ashdrizzle haalde zijn schouders op en begon in de richting van het afval te lopen. Misschien kon hij wel iets leuks vinden waarmee hij iedereen zou verrassen!

Lonelydeath zat aan de rand van het afval. Hij keek verbaast uit zijn ogen. Plots zag hij Ashdrizzle neuzen tussen het vuil. "Ashdrizzle ! Weet jij wat voor spul dit is?" De grote kater duwde met zijn poot tegen het afval. "Dat het van Twolegs is, rook ik nu nog wel, maar waarom dumpen ze deze prul hier?" Hij liep naar Ashdrizzle toe en ging zitten. Een zucht verliet zijn mond, want de mist was nat en koud, en hielp niet echt om zijn botten te laten doen wat ze moeten. Hij knikte de Warrior toe, en schudde toen zijn zwarte kop. De tom-cat zag dat Ashdrizzle iets zocht, dus vroeg hij: "Kan ik je helpen zoeken?"

(Goed als ik meedoe?)

"Ashdrizzle ! Weet jij wat voor spul dit is?" Hij sprong op door de plotselinge stem en draaide zich meteen om. Toen hij Lonelydeath herkende kalmeerde hij wat. Wie anders zou hier rondneuzen? Een ThunderClan kat? Nee, dus. "Dat het van Twolegs is, rook ik nu nog wel, maar waarom dumpen ze deze prul hier?" Ashdrizzle haalde zijn schouders wat op. Nee, dat wist hij niet en misschien wilde hij dat ook niet weten. "Kan ik je helpen zoeken?" Hij keek wat verbaasd op. "Euh.. Ja, tuurlijk." Glimlachte hij. "Ik zoek gewoon iets wat Twolegs misschien zouden hebben achtergelaten, iets leuks." Grinnikte hij vervolgens.

Echopaw stapte met grote passen door het Shadowclan territory, of beter gezegd; de Carrionplace. Ze liet haar blik glijden over de grote hopen afval die de twolegs hadden gedumpt. De laatste tijd leek het wat minder te worden, maar het zou ook haar verbeelding kunnen zijn...

De grijze poes opende haar ijzige, blauwe ogen en probeerde de randen van de voorwerpen die verspreid lagen over de grond scherp te zien. Toen dit niet goed lukte bij de voorwerpen meer dan zeven vossenlengtes ver weg schudde ze geïrriteerd haar kop. Verdomme, ze haatte het dat haar ogen niet zo goed waren als die van de andere apprentices! Nouja, niemand hoefde het te weten. Nee, ze zou het aan niemand vertellen. Stel je voor dat ze haar training zou moeten verminderen! En dat terwijl ze voor de rest -nouja, sociale vaardigheden niet meegerekend- een goede apprentice was! Ze kreeg al bijna tranen in haar ogen bij het idee. Nee, nooit nooit nooit zou ze haar training opgeven voor zo'n stomme reden! Nog liever zou ze sterven. De anderen verdienden het trouwens ook niet om haar te pesten met haar ogen. Puh.

Echopaw keek verbaasd op toen ze enkele figuren zag rondlopen op de Carrionplace. Direct was ze haar zorgen vergeten, terwijl ze zich afvroeg wat deze figuren hier deden. Misschien ook op jacht, net zoals zij? Ze had een vis gevangen in het beekje verderop, maar verder nog niets. Misschien zou ze kunnen helpen...

Ze knipperde, terwijl ze probeerde de twee figuren te herkennen. Pas toen ze dichterbij kwam klaarde haar gezicht op toen ze hen herkende. Ashdrizzle, en... Lonelydeath, was het toch? Ze keek peinzend naar de grote, grijze kater. Hij leek echt sprekend op haarzelf. Gespierd, dichte grijze vacht, ijsblauwe ogen... Als ze niet had geweten dat haar vader een out-clanner was, had ze gezweerd dat hij haar vader was geweest. Ze trippelde, iewat verlegen, op de twee warriors af. 'Hallo' mauwde ze, rustig. 'Kan ik jullie maybe ergens mee helpen?' zei ze, iewat zacht, maar toch duidelijk verstaanbaar. Haar staart zwiepte heen en weer, afwachtend.

(Mind if I jump in? ^^")

Onderwerp: Re: Got nothing to lose! [open]