Enthousiaster dan enthousiast stond het katertje op. De apprentice den, wat was hij trots om hier te kunnen slapen. Het leek wel dagen te duren tot die ene Bravesoul binnen zou komen, maar toen hij even niet keek hoorde hij een stem. "Eten? Eten? Wat denkt hij wel niet! Dat ik bij mijn moedertje even wat te eten ga vragen, nu ik eindelijk ga leren jagen?" Dat was het eerste dat zijn hoofdje binnenschoot. Toen Bravesoul de den uit liep, draaide Whirl zich naar Sleepingpaw. "Hoe moeten we aan eten komen?" Vroeg hij op een kalme, aardige toon.