De melkwitte vacht van de kater schuurde langs een boom, proberend om zichzelf door een nauwe opening te persen tussen twee bomen in. Bloodyeyes had simpelweg gewoon geen zin om door die verdoemde doornstruiken te lopen. Dat ging de vorige keer ook al mis. Zijn langharige vacht haakte overal in vast, en hij was gedoemd te wachten tot er een Patrol langskwam te bevrijden uit die onvluchtbare situatie. Nee, dat vergat hij niet snel meer. Toen hij er eindelijk door was, greep hij zijn eekhoorn vast en liep verder.
Zijn oren spitsten bij een klein geluid verderop. Een ander prooidier? Een vos? Een... Een hond? Hij keek weg. Nee, nee dat kon niet. Hij sloot zijn ogen. De gedachte van Bluestars dode lichaam was voor eeuwig in zijn geheugen gebrand. Hij had haar op moeten halen, haar meeslepen naar het kamp. Such horrible times... Hij probeerde zich te focussen op het geluid. Aan de gedempte, lichte voetstappen te horen moest het een kat zijn. Toen hij zag wie het was, werd hij wat rustiger. Het was Dogdance, de nieuweling van de SkyClan. Al sinds de katten er waren had hij gedaan alsof het voor eeuwig Clangenoten waren. Ze hoorden nu bij hen.
Bloodyeyes liet zijn eekhoorn vallen en zei beleefd: "Goedendag, Dogdance. Hoe verloopt de jacht?" Hij likte zijn poot even af en streek zijn snorharen ermee glad, met zijn bloedrode ogen nog steeds op haar gefixt.
Zo lang geleden met Bloody <3