Look what I just found... [Appleblossom]

Lítill keek ietwat verveeld door het kamp van BloodClan, Icy was bezig met Leaderzaken, en katten liepen in en uit het BloodClan kamp. Sommige erg bebloed, sommige bijna niet. Sommige gewond, en sommige een klein schrammetje. Iedere dag was hetzelfde, ook voor hem nu. Hij stond verzuchtend op, wat zou hij eens doen vandaag? Meestal hing hij met Miles ergens bij de Clans of rondom het kamp, Kittypets pesten, Clans pesten, met Rogue's praten o ze nog iets weten van de Clans... Hij liet Miles wel even alleen deze dag en trippelde het kamp uit. Lítill liep maar ergens heen, een beetje dwalen. Wel stoer natuurlijk, alsof hij alles en iedereen aankon. Het was weer warm weer, zoals de laatste dagen. Hij kwam uit in het wat koelere Bos bij de Rogue's, en begon te zoeken naar een rogue in de buurt waarmee hij kon praten. Hij opende zijn mond een klein beetje en zoekte naar een geur van een rogue. Wat hem opviel was een mengelmoes van twee geuren. De geur van een rogue gemixt met een RiverClan kat. Het waren niet twee verschillende katten, maar het rook als dezelfde kat. Dus uit nieuwsgierigheid volgde hij de geur, en vond uiteindelijk een poes. Een poes die naar die geuren rook, waarschijnlijk was de poes uit haar Clan gestapt. Hij zou de poes dus makkelijk kunnen overhalen om naar BloodClan te stappen als hij het slim zou spelen. Hij stapte rustig naar de poes toe, Zonder haar te laten schrikken of hem aan te vallen. "Hallo" zei hij met een kalme stem tegen de poes.

[&Appleblossom (:]

Appleblossom proefde de lucht en liet haar neusvleugels eventjes snuiven. Ze sloot haar ogen half en probeerde zich te concentreren. Er waren zoveel vreemde geuren in Rogue gebied, allerlei geuren die ze nog nooit geroken had. Het bracht haar in de war en overweldigde haar een beetje. Toch had ze vandaag besloten om op zichzelf eventjes te gaan jagen. Ze zou straks wel weer terug gaan richting Talon. Het was vreemd, leven zonder een clan, maar toch apart bevredigend voor haar. Niemand die haar meer voor de poten liep of niemand die zij voor de poten liep. Het luchtte haar enorm op. Het was alsof ze eindelijk kon ademen. Maar natuurlijk was dit niet alleen maar een sprookjesland... Ze was zich er zelf ook wel hoog van bewust. En toen er een plotselinge geur haar kant op dreef die ze maar al te goed herkende, bloodclan, bevroor ze. Ze legde haar oren wat nerveus achteruit en keek op toen een kater kalmpjes naar haar toe stapte. Wat moest de Bloodclan nou weer van haar...? Ze haalde eventjes huiverig adem, een poging zichzelf te kalmeren. Hij begroette haar toch wel kalm... "Hallo.." Begroette Appleblossom, wat weifelend. Bloodclan beviel haar maar niks...

"Hallo.." begroette de kattin hem een beetje twijfelend. Hij gaf haar een zachte glimlach, wat zou zeggen 'Ik doe je niks'. "Sorry als ik meteen zo begin, maar heb je eindelijk die stomme Clankatten verlaten?" Vroeg hij meteen aan de poes, hij was gewoon concreet. "Je ruikt namelijk niet meer honderd procent als een RiverClan poes," vervolgde hij kalmpjes. Hij ging zitten en keek met zijn olijfgroene ogen naar de kattin. Hij zou best een RiverClan poes in BloodClan accepteren, als hij leader was dan. Dat zou slim zijn, want je kon informatie krijgen over RiverClan wat hun tactieken zijn enzovoorts. Maar dat was aan Icy om te beslissen, hij niet. Hij was best benieuwd waarom de kattin uit RiverClan was gestapt, en of ze een Clan gevoel niet zou missen. Dat ze dan BloodClan wilt joinen, en hij haar in zijn macht kreeg. "Sorry als ik je overrompel met deze vragen, maar je ziet niet vaak dat een kat een Clan verlaat om een rogue te worden" Zei hij tegen de grijs-witte poes.

Appleblossom hield haar kop wat naar beneden gericht en haar blik wat verlegen en angstig op de kleine kater gericht. Niet dat dat heel erg veel uitmaakte, aangezien zijzelf ook erg klein was. Sinds wanneer glimlachten Bloodclan katten? Appleblossom viel van de ene verbazing van de andere. Het beeld van de Bloodclan wat ze had, was enkel het beeld van Icy die haar met haar klauwen uit de struiken probeerde te vissen, die ene bladkaal... Ze zette nog een pas achteruit toen de kater best accurate vragen begon te stellen, want de vragen waren niet welkom... Ze confronteerden haar alleen nog maar meer en ze vertrouwde de Bloodclan sowieso al niet. Spontaan begon ze dan ook spijt te krijgen dat ze zonder Talon vertrokken was. "Ik.. Ik.." Mompelde ze. De angst voor de Bloodclan die zo diep geworteld zat, maakte haar brein tot pulp... De kater bleef echter doorvragen. Wat wilde hij? Dat ze toe zou geven dat ze een clankat was? Zodat hij haar levend kon villen? "Ik.. ik weet niet waar je het over hebt." Miauwde ze ontkennend, proberende de huivering uit haar stem te halen.

"Ik.. Ik.." murmelde de poes. Wat was er mis met haar, kon ze niet eens normaal antwoorden? "Ik.. ik weet niet waar je het over hebt." zei de grijs-witte poes ontkennend. "Hou me niet voor de gek." zei hij toen hij met zijn olijf groene ogen rolde. "Je weet zelf ook dat je een Riverclanner was, dus hou me alsjeblieft niet voor de gek." vervolgde hij tegen de kattin. Hij ging een beetje comfortable zitten en keek de poes aan, "Dus vertel me nu de waarheid" vervolgde hij met een wat diepere stem. De poes wou niet problemen met hem hebben, Hij zou het liefste nu al een gevecht zijn begonnen met deze poes. Maar hij hield zich in, alleen zodat hij misschien een vriendschappelijke relatie met deze poes kon beginnen, en informatie over RiverClan uit haar zou kunnen krijgen. Dat zou hij kunnen vertellen aan Icy, en dat zou gunstig voor hem kunnen zijn. Hij voelde zijn poten al tintelen van genot van die gedachte.

Ze zette een geschrokken pas achteruit de kater een diepere stem opzette en legde haar oren wat naar achter. De Bloodclan zat haar helemaal niet lekker en deze kater dus ook zeker niet. "Dus vertel me nu de waarheid" Miauwde hij met een diepe stem. Appleblossom sperde haar ogen wat geschrokken open. Talon.. waar was Talon?! Als deze haar kon redden, dan zou ze dat zeer op prijs stellen. Ze had niet verwacht om zo snel de Bloodclan alweer tegen te komen. Natuurlijk dacht ze wel dat ze ze niet altijd kon ontlopen, maar tenminste wel even... "Het.. het clanleven was gewoon niks voor mij.." Mompelde Appleblossom, nerveus, nog een paar passen naar achter zettende. Hoe vaak ze al wel eens als een prooidier behandeld was. En nu opnieuw... Ze haatte het, maar had niet de moed om ertegenin te gaan.

"Het.. het clanleven was gewoon niks voor mij.." mompelde de poes terwijl ze een paar stappen naar achter deed. "Oftewel de reden voor de meeste rogue's hier he?" zei hij weer kalmpjes tegen haar. Hij had zichzelf gekalmeerd, anders zou de poes vluchten ofzo. "Dus.. Zou ik je naam mogen weten? Of je oude RiverClan naam als je dat liever hebt." vroeg hij daarna aan haar, eventueel zou iemand in BloodClan haar kennen wie ze is, wie haar ouders zijn enzovoorts. Dan zou hij de ouders kunnen chanteren met haar, dat hij haar had en dat ze iets verkeerd deden ze eraan ging. Terwijl ze hier gewoon rond zou lopen, dat zou echt een geweldige tijd zijn. "Ik ben Lítill trouwens" zei de kater tegen de poes, hopelijk zou ze hierdoor wat opener worden. Hij hoopte het wel, dat zou grootste plannen kunnen opleveren. Waardoor Icy word verstoten als Leider en hij dat zou worden samen met Miles...

"Oftewel de reden voor de meeste rogue's hier he?" zei hij weer kalmpjes tegen haar. Appleblossom's pels rees eventjes iets geërgerd maar ook angstig overeind van de houding van de Bloodclan kat. Het leek net een blad in de wind. "Dus.. Zou ik je naam mogen weten? Of je oude RiverClan naam als je dat liever hebt." vroeg hij daarna aan haar. Appleblossom aarzelde duidelijk. Wat wilde hij van haar? Maar tegelijkertijd, wat zou hij met haar naam kunnen? "Ik ben Lítill trouwens" Miauwde de kater vervolgens, iets wat Appleblossom opvatte als een teken van 'goodwill'. "Ik.. ik ben Appleblossom.." Mompelde de poes uiteindelijk maar, ietwat onwillig. "Wat wil je van me?" Vroeg ze vervolgens maar, ietwat recht voor z'n raap. De vraag was gevoed door angst, niets meer, niets minder. Ze was niet nieuwsgierig naar de kat, alles behalve zelfs.

"Ik.. ik ben Appleblossom.." zei de poes uiteindelijk. Hij zou het wel achterhalen wat hij ermee kon doen. "Wat wil je van me?" vroeg de poes daarna. Lítill keek de poes aan, "Gewoon, tijd verdoen, praten, alles behalve saai in het kamp zitten." zei hij wat droogjes tegen de poes. "Kennismaken met rogues kan altijd van pas komen, je weet maar nooit toch?" zei hij tegen de poes. Waarschijnlijk heeft zij zelfs meegemaakt hoe Scourge stierf, misschien als kitten, misschien al als Young One? Hij verbeterde zichzelf meteen, het was apprentice in die Clan taal van hen. "Ben je ooit Scourge tegen gekomen? Of Icy?" vroeg hij maar aan de poes, gewoon om te weten. Misschien wist Icy wel iets meer over deze poes. Hij wou er sowieso iets mee doen, wat dan ook.

Appleblossom rilde zachtjes toen de kater haar weer aankeek en haar toesprak op droge toon. "Je bent geen rogue.." Miauwde ze zachtjes, geen twijfel in haar toon voor de verandering. "Je bent een bloodclan kat." En een Bloodclan is gevaarlijk op het hoogste niveau, zelfs nu ik geen clankat meer ben... Voegde ze er in gedachten aan toe. Het beviel haar maar niks, tijd besteden met spreken met een rogue. Maar toen noemde de kater wat namen en Appleblossom kon het niet helpen om een moment vreselijk te bevriezen van de naam 'Icy' zonder dat ze er iets tegen kon doen. Maar toch probeerde ze er overheen te praten. "Nee, wel eens van gehoord, nooit tegengekomen…" Mompelde ze. De kater hoefde niet te weten dat Stormstar haar al een keertje gered had van Icy.

"Je bent geen rogue.." miauwde de poes tegen hem, waarna ze vervolgde "Nee, wel eens van gehoord, nooit tegengekomen…" Mompelde de poes tegen hem. "Wie zei dat ik een Rogue was? Ik ken gewoon veel Rogues," zei hij een beetje aangebrand. "En daarmee heb je geluk, ik wed dat Scourge je aan stukken had gescheurd als je nu nog in RiverClan had gezeten." zei hij met een gemeen glimlachje tegen de poes, "Icy ook trouwens" zei hij daarna wat meer sarcastisch. Hij mocht haar niet zoveel, ze was nu halfblind dus kon ze bijna niks. Ze kon beter afstappen als leader en een ander een kans geven, ze was het misschien niet eens waard om nog in BloodClan te zitten.

Appleblossom deinsde wat geschrokken achteruit van de aangebrande reactie en legde haar oren wat plat. Ze moest hier weg, voordat het helemaal naar de hel ging met dit gesprek. Ze slikte wat nerveus toen de kater ook nog eens over de leiders van de Bloodclan begon. De naam Icy joeg haar alleen al enorme schrik aan en ze wist zeker dat haar angstgeur dan ook veel te duidelijk werd. "Geluk of niet.. ik.. ik denk dat m'n reisgenoot op me wacht." Miauwde Appleblossom, ietwat hakkelend. "Ik denk dat ik moet gaan.." Miauwde ze er vlug achteraan, waarna ze zich al half omdraaide om ervandoor te gaan.

"Geluk of niet.. ik.. ik denk dat m'n reisgenoot op me wacht." miauwde de poes ietwat stotterend. "Ik denk dat ik moet gaan.." zei ze er snel achteraan en ze draaide al half om. "Gaat madam nu al? Wat jammer" zei hij tegen haar. "Ik dacht dat madam wel slimmer was dan dit om BloodClan nooit de rug toe te keren toch?" zei hij daarna tegen haar. De poes had het kunnen weten. "Misschien kunnen wij wat regelen madam" zei hij toen hij weer richting haar zichtveld liep. "Of moet ik je familie opzoeken met BloodClan hm?" zei hij ietwat gemeen tegen haar met een klein gemeen lachje. "Maar ga nu maar terug naar die leuke Reisgenoot van je, ik kan je zo weer opsporen niet waar?" zei hij toen hij zijn hoofd een beetje fier optilde. De poes zou wel bang zijn, maar dat boeide hem niet. Diep in hem lachte hij om haar, voor hem was het dan ook grote entertaining.

Appleblossom's nekharen kwamen overeind toen de kater's stem in haar oren binnendrong en ze legde haar oren dan ook vlug plat. "Gaat madam nu al? Wat jammer. Ik dacht dat madam wel slimmer was dan dit om Bloodclan nooit de rug toe te keren, toch?" Miauwde de kater vervolgens. "Misschien kunnen we wat regelen madam." Appleblossom draaide haar kop wat bevend om. "Wat wil je van me..?" Mompelde ze, "Ik ben geen clankat meer, ik loop je niet in de weg. Ik ben niks waard voor je!" Ze bevroor echter toen hij over haar familie begon. "Mijn familie is veilig in de clan, de Bloodclan kan ze niks maken!" Miauwde, proberende op zelfverzekerde toon te spreken, maar ze kon de beving niet uit haar stem houden.

Talon draaide kreunend in zijn slaap om en werd wakker door de koude plek naast hem. Langzaam opende hij zijn ogen en zag dat Appleblossom haar plek leeg was. Hij kwam verrast overeind en keek om zich heen, half verwachtend haar te vinden. Het was dat hij haar geur rook die vrij vaag was dat hem lichte angst aanjoeg. Natuurlijk was ze niet hulpeloos- maar ze kende dit gebied net zo goed als hij. Hij duwde zichzelf overeind en drentelde naar een stroompje dat in de buurt lag. Hij haalde diep adem en stak zijn kop helemaal in het water. Proestend trok hij hem weer terug en schudde hij zich uit. “Pfoe! Ah, juist” Miauwde hij hijgend. Dát was nog eens een manier om in één keer wakker te worden.

Appleblossom haar geur bleek vrij ver te gaan. Het viel hem op dat namaten hij dichterbij kwam de angstgeur duidelijker werd. Hij voelde zich slap worden toen er BloodClan in gemixt zat. Hij had genoeg tijd met Pearson door gebracht om te begrijpen hoe harteloos die katten waren. En ik word er ook zo een. Dacht hij half trots half beschaamd. “Geen nood, ik ben er al” Riep hij duidelijk en hij sprong lenig uit de struiken. Heel nonchalant met zijn staart opgeheven en zijn blik als een toonbeeld van beschaafdheid ging hij tussen Appleblossom en de kater zitten die hem vaag bekend voorkwam. Talon had zijn best gedaan de BloodClan geur uit zijn vacht te halen voor hij terug keerde naar Appleblossom maar hij was er zeker van dat ze hem geroken had. Hij troostte zichzelf altijd met de gedachte door zichzelf voor te houden dat er nog geen bloed geur mee was gekomen. “Wat een mooie dag niet waar, eh- Lítil is het niet? Pearson heeft me je aangewezen” Zei hij op een toon alsof hij het over de bloemen en de bijtjes had. Zonder vrees staarde hij Lítil terug aan en vroeg hij zichzelf af of hij hem overwinnen kon. Waarschijnlijk. Maar hij was in geen enkele positie om dat te doen. Hij wist dat en dat wilde hij graag zo houden. “Nu dan, mag ik je verzoeken om mijn lieflijke reis metgezel met rust te laten. Ik bedoel je hebt veel leukere doelwitten om te treiteren met je spieren, nietwaar? Kerel?” Suste hij en hij glimlachte zijn scherpe tanden bloot terwijl zijn staart in een soort spottend gebaar heen en weer wiegde. Zonder zichtbare aarzeling tikte hij Lítil toen aan met zijn staart alsof ze goede vrienden waren die elkaar al heel lang niet gezien hadden. Toen ging hij weer zitten en wachtte hij af. Jouw zet.

Onderwerp: Re: Look what I just found... [Appleblossom]