Chasing the Rabbit

Onderwerp: Chasing the Rabbit za 30 nov 2013 - 15:40

wolfpaw

Sometimes you just have to take a risk

Het leek hem ergens een heel moeilijke klus; een konijn vangen op een open veld zoals bij Windclan. Een vis vangen was dan ook heel moeilijk, die waren zo glibberig en snel. Maar een konijn? Die rende met scherpe bochten en was ook erg snel. De apprentice was zo nieuwsgierig ernaar geworden dat hij de kans nam toen hij geen enkele windclankat bij de borders rook. Hij rende over de grens heen, de adrenaline hielp hem om veel sneller te rennen dan normaal. Hij duwde zijn oren in zijn nek en schoot over het gebied heen. Bang om gesnapt te worden was hij niet, maar hij wilde sowieso verder het windclan gebied in komen dan een andere riverclan kat ooit was geweest. Zien wat de andere windclan katten ertegen zouden doen. Zouden ze een apprentice zoals hem iets aandoen? Nee, waarschijnlijk niet. Een grijns verscheen op zijn gezicht, terwijl hij stopte met rennen en zich nu concentreerde op de geur van een konijn. Hij moest het vangen! Het moest gewoon! Hij rende erop af, nog geen enkele ervaring qua jagen schoot hij achter het, al rennende, konijn. Zijn blauwe ogen staarden naar het beest, terwijl hij zich volledig op het konijn focuste. Hij lette niet eens meer op zijn omgeving, waardoor hij opeens over een iets grotere steen heen struikelde en met een harde klap tegen de grond aan knalde. De kater liet een zachte ‘Hmpf’ horen, terwijl hij daar even versuft bleef liggen en toekeek hoe het konijn ontkwam en een hol in rende.

template by act appalled of shine.

Onderwerp: Re: Chasing the Rabbit za 30 nov 2013 - 16:30

Rustig zat de kater een beetje te zitten. De wind woei door zijn lange vacht. Met deze vacht had hij net zo goed een Riverclankat kunnen zijn, maar dat was hij niet. Hij was een Windclankat in hart en nieren en dat zou hij ook voor altijd blijven. Want hoewel hij de regels nogal eens aan zijn laars lapte, weggaan van zijn clan zou hij niet kunnen. Misschien wel omdat hij de regels aan zijn laars lapte. Ach ja, het maakte ook niet uit. Zo lang niemand het door had, kon hij gewoon zo door gaan. Wat prooi van een ander meenemen om het te laten lijken dat hij gejaagd had, was onder andere een van zijn technieken.

Plots bracht de wind een geur mee die hem niet aanstond. Riverclan. Wat moesten die beesten hier? Direct lokaliseerde hij de bron. Het kwam van een afstandje van hem vandaan. Een apprentice lag daar met zijn snuit op de grond. Met grote passen beende hij naar het katertje toe. "Lig je lekker?" miauwde hij licht grommend, terwijl hij zijn ogen tot spleetjes trok. Wat dacht die wel niet? Had hij nog nooit van grenzen gehoord?