My little warriors are born [Geboortetopic]

_{De kattin was al een paar dagen in de nursery geplaatst geweest. De laatste paar uren had ze veel weeën gehad. Ze had haar kopje op haar poten geplaatst en liet alles een beetje over zich heenkomen. Ze was vrij rustig onder de hele situatie, en verlangde er naar om die kleine pluizenballetjes eindelijk te mogen aanschouwen. Ze keek naar de katten die in en uit de nursery liepen om dingen te regelen voor de geboorte van haar kittens. Buiten regende het hart en er was luid gedonder van onweer te horen. Het was een warme dag geweest en dat zorgde voor het nodige noodweer vanavond. Het was nog redelijk licht buiten, maar ergens zag je de schemer al wel. Na een tijdje voelde ze dat het nu echt begonnen was. De weeën werden erger en erger en de kattin beet op haar tanden. Ze wilde gillen, maar iets weerhield haar ervan om het zo hysterisch gedoe te maken. Na een tijdje voelde ze dat de eerste kitten een uitweg zocht naar buiten. Binnen een paar seconden was het al gebeurt. Het was een flinke kitten met een witte vacht. Een kleine zwarte vlek maakte deze poes uniek. Ze waste het jonge diertje goed schoon en glimlachte teder. "Snowkit." Fluisterde ze en drukte haar warme neusje tegen de kitten aan. Hierna plaatste ze de kitten bij haar buik zodat het kon drinken. Was dit de enige? Nee toch, haar buik was enorm geweest, er zat vast nog meer aan te komen. Ze slikte een keer en toen voelde ze dat er een tweede kitten aan zat te komen. Al snel bracht ze deze ook ter wereld, en deze kitten werd ook uitbundig schoongemaakt. Deze kitten was wit met een aantal zwarte vlekjes. "Arcanekit." Zei ze en plaatste het tweede poesje bij haar zusje. Het bleef zo een lange tijd, met deze twee kittens. Ze waren allebei redelijk groot. Psychevoice dacht dat dit het was, twee grote kittens die beide niet erg veel op haar leken. Ze had er vrede mee, maar na een half uurtje was het nog niet afgelopen. De weeën begonnen weer, de derde kitten kwam ter wereld. Dit katertje - met ook een redelijk forse bouw - leek precies op haar. Ze glimlachte trots, haar oudste zoon leek op haar. Ze waste de kitten uitbundig en dacht kort na, maar een naam kwam in haar op, perfect. "Eaglekit." Zei ze met een zelfverzekerde stem, later zou hij vast een grootse warrior worden. Ze legde de kitten bij zijn twee zusjes en glimlachte, ze wist nu al dat ze meer hield van haar kittens dan van iemand anders in deze hele wereld. Al snel hierna baande de volgende kitten zich een weg naar buiten. Het verbaasde haar dat deze kitten helemaal zwart was. Maar toen dacht ze aan haar zuster, Frostbreeze, deze was tenslotte ook zwart? Dit stelde haar wat gerust en ze trok het katertje naar zich toe. Ze waste zijn zwarte vachtje uitbundig en dacht redelijk lang na over zijn naam. "Gloriouskit." Miauwde ze toen, en legde dit katertje bij de rest. Vier kittens al, het ging gewoon zo snel. Ze hoopte dat Shrewstar haar niet weg zou sturen omdat ze de Clan had verraden, maar dat ze haar zou houden en dat haar kittens goede Warriors konden worden. Ze glimlachte en legde haar kopje neer, dit was het dan. Vier prachtige kittens helemaal van haar alleen. Maar opeens hief ze haar kop weer, het zou toch niet. Maar jawel, haar buik kromp weer samen en een volgende kitten vervolgde zijn weg naar buiten, maar dit keer was het er niet een, maar twee kittens die elkaar op de voet volgden. De eerste was een tabbykleurig katertje, en de tweede bleek een poesje te zijn, met ook een tabby kleurige vacht. Ze glimlachte en trok haar twee jongste kits naar zich toe. Ze waste hen beide schoon en dacht toen na over hun namen. Eerst richtte ze zich tot het tabbykleurige katertje. "Rainkit." Zei ze en raakte het neusje van de kitten aan. Ze vernoemde hem naar de regen die nog altijd tikte buiten. Ze keek naar haar jongste dochter, net een paar seconden jonger dan de andere. Beide waren ze niet erg groot of iets in die trend. "Lastkit." Ze vernoemde de kitten naar het feit dat ze de jongste was uit het nestje. Dat was het dan. Dat was het enorme nest geweest die ze had gedragen al die manen lang. Zes kittens, zes nieuwe aanwinsten voor de Clan. Ze glimlachte en legde uitgeput haar kopje neer, afwachtend tot de Medicine Cat zou komen om haar kittens te inspecteren.

Note: De kittens hoeven niet op volgorde te posten, dat is hierboven al beschreven. De Medicine Cats zijn ook welkom om de kittens te inspecteren, ook Shrewstar & Innerghost mogen langswippen. Voor de rest gelieve niemand ;D}

De tijd ging langzaam als je niets kon doen. Drijven, een beetje je siblings duwen, het begon na een tijdje ook erg te vervelen. Daarom was de ongeboren kater overgestapt op iets leukers, het irriteren van z'n moeder. Dit deed hij door lekker hard te gaan trappen en aan te geven dat hij het wel genoeg vond hier binnen.
Jammer genoeg werd er toch nooit naar hem geluisterd, er zou es wel naar hem geluisterd worden. Daarom had hij de strijd al weer opgegeven en was maar weer gewoon rustig blijven drijven.

Zo ging het dag na dag, week na week, door. Totdat er op een dag verandering in begon te komen, er ging spastische bewegingen door de womb heen en er was opeens meer ruimte om in te bewegen. Dit gebeurde tot twee keer toe. Daarna werd ook de kleine kater naar de uitgang gedreven en kreeg hij opeens een ijzig koude windvlaag over zich heen. Puur uit instinct opende hij zijn bek en begon te piepen. Het was koud, zo ontzettend koud. Opeens ging er iets ruws over hem heen en voelde hij hoe warmte hem weer insloot, en in de verte hoorde hij zijn naam. De naam die hij voor de komende zes manen zou dragen. Eaglekit.

Je lotsbestemming is al verzegeld sinds je groei in de baarmoeder. Tenminste, dat is wat ze zeggen. De ruimte werd kleiner, en kleiner, dat was helemaal niet fijn! Tot dat hij omhuld werd door kou en een protesterend, klagelijk gejammer liet horen. Hij wriemelde heen en weer tot iets over hem heen ging. Al snel vond hij wat hij nodig had en nadat hij dat eenmaal had opgedronken krulde hij zich tegen de warmtebron aan en lag er stilletjes bij. Dit mocht eeuwig duren. Rainkit vond dit prima.

Een plotselinge samentrekking maakte de ongeboren kitten onrustig. Met zijn kleine pootjes probeerde hij wat in het rond te trappelen. Plotseling voelde hij een soort druk op zich. Het leek wel alsof hij werd samengeknepen in een nauwe doorgang.
Hij voelde gedempt hoe hij neerkwam op de hard grond. Even kreeg het benauwd, totdat een hard ruk aan de waterzak om hem heen hem deed wakkerschudden. Een golf van geluid en intense kou overspoelde hem en liet hem bewegen. Een warme, ruwe tong probeerde hem warm te houden. Instinctief opende hij zijn kleine bekje. Zijn longen klapte open terwijl hij een koele teug lucht probeerde te nemen. Hij werd opgetild en weer neergelegd tegen een warme vacht. De zoete geur van melk drong zijn neusje binnen terwijl hij met zijn kop in het rond zocht. 'Gloriouskit.' klonk het zachtjes van buitenaf.

De ongeboren kitten bewoog zich voort tussen haar broertjes en zusjes door. Ze sloeg wat met haar poten en voelde hoe ze tegen een aantal siblings aanbotste. Ze had haar pootjes ingeklapt en voelde na een tijdje een zuigende kracht in de warme kamer waar ze al manen lang had gedreven. Een kleine leegte ontstond op een plekje naast haar, en zei was de volgende die na een tijdje weggetrokken werd uit de warme kamer. Het werd steeds nauwer en nauwer, maar toen voelde ze eindelijk ruimte. Met een zachte plof kwam ze ter wereld en een koele bries waaide door haar dunne en natte vachtje heen. Een geluidje kwam uit haar bekje terwijl haar longen zich vol zogen met frisse lucht. Een warme, ruwe tong likte haar schoon en toen voelde ze hoe ze werd opgepakt en bij een warme plek kwam te liggen. Ze hoorde haar naam: Arcanekit. De kitten sloot haar mondje om de plek waar de melk vandaan kwam en begon gulzig te zuigen. Later kwamen haar andere siblings ook ter wereld, en deze vulden zich naast haar op zodat ze het niet koud kreeg. Na een tijdje drinken voelde ze haar kopje neerzakken, en verdween ze in een diepe slaap.

De laatste deathberries die hij naar zijn den had gebracht over zijn uitleg werden vakkundig fijngestampt tot ze aan gruzelementen waren. Niks meer van over, niet meer te herkennen. Hij had geen behoeften aan deze bessen op dit moment. Soms waren ze handig om een chronisch zieke kat uit hun lijden te verlossen, maar dat was alleen als de situatie echt uitzichtloos was. Op dit moment was dat niet het geval, dus waarom zou hij het risico nemen. Met een vis gezicht keek hij naar zijn voorpoot en veegde deze schoon aan het gras. Hij had geen stromend water in zijn den en de kleine poel die zich soms vormde na de regen wilde hij er absoluut niet mee vervuilen. Dat zou gevaarlijk en dom zijn.
Smokebreath spitste zijn oren toen de struiken bij ingang van zijn de den aan het ritselen waren en draaide zijn kop om, zijn ogen vernauwende. "Wat is er?" Beval de kater, zijn kop wat scheef houdende in een kritisch gebaar. "Psychevoice heeft net kittens gekregen, Smokebreath." Reageerde de warrior, duidelijk wat nerveus wordende. Smokebreath's staart zwiepte door de lucht heen, duidelijk chagrijnig rakende. "Hoe bedoel je, gekregen?" Miauwde de kater, vreemd kalm. De warrior leek te aarzelen. "Nou? Denk je dat je het er vandaag nog uitkrijgt of ben je je tong verloren?" Snauwde Smokebreath, zijn geduld verloren op dit moment. Elk moment kon tellen bij een geboorte. "Ze zijn al g-geboren," miauwde de warrior, waarvan Smokebreath de naam niet eens meer wist. "En geen enkele idioot kreeg het in zijn muizenbrein om mee even te halen? Waar hebben jullie toch ook in Starclan's naam nog een medicine cat voor nodig, niet?" Snauwde de kater, waarna hij de kater opzij schouderde en nog wat dingen naar Littlepaw blafte, voor het geval ze in de den zou zijn. Hij wist het niet eens.

Smokebreath drukte zich door de ingang van de nursery heen en keek naar de nieuwe moeder. "Doorgaans is het verstandig dat een medicine cat aanwezig is tijdens de geboorte." Miauwde hij enkel naar haar, op een licht droge toon. Een nieuwe moeder moest je niet afsnauwen, maar hij kon wel laten merken dat hij er niet blij mee was. Hij stapte dichterbij en boog voorover, voorzichtig aan de kittens snuivende. Hij neusde eventjes langs elke kitten en gaf ze soms een klein duwtje met zijn neus. "Zo te zien geen complicaties, al zijn er een aantal een beetje klein omdat het er zoveel waren." Miauwde Smokebreath. "Als het goed is trekt dat wel bij, zorg dat ze genoeg melk krijgen en als je iets opvalt, ben je welkom in mijn den."

❄Flying bravely through a wind of thousand snowflakes❄

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

Rustig dreef ze door de kleine ruimte, voor zover dat kon. Genietend van de warmte, liefde en bescherming die ze kreeg. Volledig opgerold lag ze dicht tegen haar broertjes en zusjes aan. Elke dag leek de bekende ruimte een beetje te krimpen en lag zij steeds dichter tegen haar familie aan. Niet dat het erg was, aangezien ze zo niet alleen was. Ze voelde hoe de ruimte even bewoog en weer wat kleiner werd. Een kleine beweging naast haar stoorde haar even. Kennelijk was een van haar broertjes en zusjes wakker geworden en begon hij/zij te schoppen. Wat geïrriteerd schopte ze even met een van haar nog kleine pootjes terug, wat leek te helpen. Alles was stil en niets bewoog meer. Toch was er iets raars. Een druk die ze nog niet eerder had gevoeld. Onverwachts leek het alsof ze weg gleed. Het ging snel, te snel om je er op voor te bereiden. Te snel om je nog vast te grijpen. Even probeerde ze terug te gaan, maar de druk was sterk. Een vreemd maar pijnlijk gevoel ging door haar heen toen ze in een andere soort ruimte leek te komen. Zwak licht drong door haar oogleden en geschrokken nam ze een hap lucht. Al snel voelde ze hoe ze op iets zachts belande. Bang wilde ze bewegen. Meteen viel het haar op dat er meer ruimte was, veel meer. Meer dan ze ooit had gevoeld. Toch wilde ze terug, terug naar de gezelschap en weg van deze lichte en eenzame plek. Bang kroop ze weg, iets vertelde haar welke richting ze op moest. Trillend van kou besloot ze die te volgen. Tot er iets zachts tegen haar aan botste. Meteen duwde ze zichzelf verder in de dikke vacht, dichter bij de warmte. Plotseling voelde ze hoe iets haar optilde. Meteen begon ze te piepen, boos dat ze nu nog verder van de warmte af was. Zachtjes werd ze weer op de grond gezet. Meteen zodra ze de zachte maar koude grond voelde zocht ze de warmte op, waarna ze snel begon te drinken.

[Nogmaals, heel erg sorry voor mijn late reactie...]

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

Het kleine poesje werd wakker van één van haar broertjes en zusjes, die tegen haar aanbotste. Zo gauw ze haar ogen had geopend, zag ze dat ze nog maar met z'n tweeën waren. Hoe kon dat nou? En net toen ze zich wou bewegen op weg naar haar enige sibling, zag ze haar verdwijnen. Daar zat ze dan, helemaal alleen. Het was een stuk minder warm dan dat ze gewend was. Normaal had ze de minste ruimte, omdat ze nou eenmaal de jongste was. Maar nu ze eindelijk al die ruimte had, wilde ze hem eigenlijk niet meer. Net toen ze weer wilde gaan slapen voelde ze een soort kracht aan haar trekken. Hoe graag ze ook haar nageltjes vast wou zetten, ze werd gewoon meegezogen. Ze keek een beetje verschrikt rond. Maar dat duurde niet lang, want met een dof plofje viel ze op de grond. Een koud briesje liet haar rillen. Ze piepte een keer luid, er zou toch wel iemand kunnen helpen, right? Ineens had ze dorst, al wist ze nog niet echt wat dat was. Ze kroop een beetje gedesoriënteerd rond, maar iets in haar wist waar ze naartoe moest gaan. Ineens voelde ze iets nats en warms over zich heen gaan, dat mocht eeuwig duren. Een zachte neus duwde haar in de richting van waar ze naartoe moest gaan. Algauw vond ze toen de tepel van haar moeder en ze begon gulzig te drinken. Ze voelde zich weer veilig tegen haar siblings aan. Heel ver van haar weg hoorde ze een nu al vertrouwde stem zeggen: Lastkit. Dat zal vast haar naam zijn, prima.

Een van die broertjes en zusjes duwde hem weer tegen de wand. Hij had al de minste ruimte, en niemand leek er echt begrip voor te hebben dat hij steeds werd platgedrukt, maar hij vond het ook wel oke. Het was beter dat steeds te duwen om zijn plekje te verdedigen. Al zwevend genoot hij van de warmte tot zijn kleine ruimte ineens nog kleiner werd. Paniekerig probeerde hij zich te bewegen, maar dat lukte niet. En alsof de hele situatie nog niet eng genoeg was begonnen zijn broertjes en zusjes ook nog te verdwijnen. Een voor een werd het steeds eenzamer in de donkere maar vertrouwde ruimte tot hij bijna alleen was. Opeens werd hij hard naar een gat geduwd. Het was eigenlijk te klein voor hem, maar toch werd hij erdoorheen geperst en viel hij naar buiten. Alle warmte en vertrouwdheid was verdwenen en hij was koud en nat, maar toen werd hij naar iets warms geduwd, en rook hij de zoete geur van melk. Met al zijn kracht zocht hij ernaar tot hij uiteindelijk de tepel vond en begon te drinken. “Oakkit.” Hoorde hij ergens in de verte. Daar had hij geen problemen mee. Zijn naam was Oakkit.

Onderwerp: Re: My little warriors are born [Geboortetopic]