» We only want to be ourselves

Met een licht verveelde blik keek de kater naar een muis die twee vossenlengtes verderop zat. Rustig dacht hij na of hij dat dier te grazen zou nemen of niet. Hij had er om eerlijk te zijn toch geen zin in. Wanneer hij dat wel had, was een andere vraag. Shadowfall bleef zo nog even zitten om uiteindelijk toch te beslissen het beestje te laten voor wat het was. Hij stond op en liep door, naar de Heatherfields. Kon hij tenminste even alleen zijn. Je kwam er niet zo veel katten tegen, immers kon je elkaar amper zien in dat hoge gras en liep je niet zo makkelijk naar een kat toe. De enige keer dat je er iemand tegenkwam, was wanneer ze haast tegen je op botsten of wanneer ze weer eens de weg kwijt waren en dan ook haast tegen je op botsten. Eigenlijk zat er dus geen verschil in. Het gras begon ondertussen al wat hoger te staan en voor hij het wist, was hij omgeven van de hoge sprieten. Rustig liep hij door, als maar rechtdoor, om uiteindelijk ergens in een kleine open plek zijn vacht maar eens schoon te likken.

- Only Heathertail -

Haar heideblauwe ogen keken strak voor zich uit terwijl de poes zich voort bewoog tussen de hoge grassprieten. Ze wiebelde wat met haar oortjes en hield halt toen de verse geur van muis haar neusgaten binnen kwam geslopen. Haar lichaamshouding veranderde wat en terwijl ze haar buik bijna tegen de grond drukte sloop ze verder. Het prooidier zou haar sowieso niet kunnen zien tussen al het gras, wat langs de andere kant ook wel in haar nadeel speelde gezien zij dus ook de muis niet zou kunnen zien. Dus besloot ze maar volledig op haar neus en zintuigen te vertrouwen. Heathertail sloot haar donkerblauwe ogen en snoof nog eens zachtjes aan de frisse lucht. De geur was versterkt, en dus behoorde ze nu enkele staartlengtes van het prooidier verwijderd te zijn. Voorzichtig en geluidloos begon ze met haar achterpoten op de grond te trappelen, waarna ze zich in een fractie van een seconde afzette en door de lucht vloog. Zodra ze haar kijkers weer open liet glijden merkte ze het kleine grijze lichaampje van haar doel op. "Hebbes" Miauwde ze al zegevierend toen ze op het gestalte van de kleine muis belandde. Maar het dier bleek tussen haar poten vast te zitten, en wist met een simpele beet de poes te doen schrikken. Niet beseffend wat er nu zonet gebeurd was keek ze naar het kleine diertje dat wegvluchtte in het dichte gras. Die zag ze vast nooit meer terug. Een achtervolging inzetten zou verloren inzet zijn, want het was onmogelijk om in dit dichte gewas zo'n klein ding terug te vinden. Dat was hetzelfde als een naald in een hooiberg zoeken. Vloekwoorden verlieten haar mond en met een geïrriteerde blik in haar ogen liep ze verder. Ze sloeg met haar staart van links naar rechts en trapte ook nog even met haar voetje tegen een klein steentje dat in haar weg lag. Maar goed, ze was nooit echt de held geweest op het gebied van jagen. De poes keek wat geschrokken op toen ze plots arriveerde bij een open plek en ze een zwart witte kater zag staan. Ze wou nog net weglopen, maar voelde zijn groene ogen al op haar pels branden. "Hallo." Zuchtte ze dus maar met tegenzin.

De kater keek op van een steentje dat zo ongeveer tegen zijn neus werd geschopt. Zijn ogen waren recht op een bruine poes gericht. Heathertail was haar naam, als hij zich niet vergiste. Van hem mocht ze heus wel doorlopen. Echter stopte de poes om dan maar met duidelijke tegenzin een hallo te zuchten. Hij snapte het niet. Als je er zo weinig zin in had om ook maar hallo te zeggen, liep dan door! Maar waarschijnlijk lag dat weer aan hem. Waarschijnlijk was hij weer de asociale hier. "Eehm... Hallo?" miauwde hij toen maar licht verward, "Wil je de volgende keer je steentjes niet tegen mijn neus schoppen?" Als ze dan toch bleef, kon hij haar daar maar beter direct op wijzen. Hij wou nog net niet direct naar de Medicine Cat door een steentje in zijn neus. Hij had wel betere dingen te doen dan dat. Daarbij stonk die Medicine Cats Den naar al die kruiden. Die mengeling van geuren waar hij niet tegen kon. Gewoon afschuwelijk.

"Eehm... Hallo?" Miauwde de kater, duidelijk licht verward. Heathertail priemde haar heideblauwe blik in de zijne en versmalde haar ogen wat bij zijn volgende vraag. "Wil je de volgende keer je steentjes niet tegen mijn neus schoppen?" Pardon? Waar had hij het nou weer over? Het steentje lag ongeveer twee staartlengtes voor hem. Was hij blind of had hij gewoon zin in lastig doen? De gevlekte poes haalde haar wenkbrauwen wat honend op en zwiepte geërgerd met haar staart. Ze was al op d'r slechtst, de kater had maar beter op zijn woorden kunnen letten. "Ik weet niet waar jij je druk om maakt. Als je zin hebt om iemands kostbare tijd te verdoen met je gezeur dan ben je bij het verkeerde adres." Spuugde ze zijn kant op terwijl ze haar kopje venijnig van hem weg draaide. Normaal gezien was ze vriendelijker, maar alleen al hoe hij hallo had gezegd. Ze wist toen al genoeg.

Onderwerp: Re: » We only want to be ourselves