Cinderkit wurmde zich voorzichtig door de ingang van de nursery, de braambladeren bleven eventjes aan haar vacht haken en probeerde haar te prikken, maar haar dikke pluizige vacht zorgde ervoor dat het alleen maar een beetje kietelde. Haar staart bleef hangen tussen de takken en bladeren en verwoed probeerde ze hem los te trekken. Ze begroef haar kleine klauwen in de grond en probeerde zich zo los te maken. Maar los kwam ze niet. Mopperend draaide ze zich om en probeerde ze haar staart los te krijgen, uiteindelijk had ze staart van blad en tak gescheiden. Ze tuimelde het kamp in en keek om zich heen wat er te doen was. Ze zag wat warriors prooi eten van de prooistapel, en wat beweging in de medicine cat den. Maar niemand met wie ze kon spelen of wat leuks mee kon doen! Ze keek omhoog naar de prooi stapel, die was zelfs nog groter dan zij was! Ze moest haar kop in haar nek leggen om de top te zien. Ze schudde zich eventjes iets uit waardoor haar vacht nog pluiziger werd. Pas daarna viel haar oog op een paar apprentices die gevechtsbewegingen oefenden. Met grote ogen keek Cinderkit ernaar. Dat wou zij ook kunnen! Ze ging weg bij de prooi stapel en keek van een afstandje wat ze aan het doen waren. Daarna trippelde ze wat verder weg zodat ze niemand in de weg liep. Nu wou ze het zelf proberen! Ze maakte een klein sprongetje en probeerde de bewegingen na te doen, maar keer op keer landde ze verkeerd en plofte ze neer op het gras. Opnieuw stond ze op om het nog eens te proberen. Ze wou het nog niet opgeven!