Call of hell. {Lítill}

Zonder enige twijfel was Silhouettepaw de grens van zijn clan overgegaan en was in het Rogue gebied terecht gekomen. Zodoende was hij doorgelopen en had rondgekeken. Het was vreemd om niet de normale Windclangeur om zich heen te hebben en nu rook hij dingen die hij niet kende. Hij zag enkelen katten lopen, maar die besteedde vreemd genoeg geen aandacht. Tenzij ze wat dichterbij waren, dan keken ze hem wat verbaasd aan. Waarschijnlijk roken ze de clangeur. Zouden Rogues die geur kennen? Silhouettepaw had geen verstand van geuren, aangezien Wildride nog geen enkele training had gedaan... Misschien moest hij inmiddels maar eventjes op zijn eigen gaan trainen? Maar hoe leerde hij dan ooit vechten? Silhouettepaw schudde zijn kop en liep door. Inmiddels was hij in een klein bosje aangekomen en ging er maar door heen. Het was niet groot, want al snel was hij weer bij de uitgang. Net toen hij weer in het licht ging, zag hij een kat. Niet de grootste die hij ooit gezien had. Silhouettepaw hield zicht schuil in een schaduw en opende zijn mond om te kunnen ruiken. Het was een kater en hij had iets vreemds... Zijn eigen geur, maar ook een andere geur. Net zoals bij de Windclan. Was deze kat van een andere clan? Toen pas zag Silhouettepaw dat de vreemdeling iets raars om zijn nek had, het was zwart en had rare stekelachtige dingetjes...Was dat zo'n halsband? Bloodclan. Schoot door hem heen. Of een kittypet? Nee, kittypets waren goed doorvoed en dat was deze niet. Of hij werd ondergevoed. Silhouettepaw stapte te voorschijn en liep op de kater af. "Hoi daar"'begroette hij hem wat nieuwsgierig.

Zijn olijfgroene ogen gleden door het kamp. Het liefste wou hij dat dit van hem was, van hem en Miles. Dan was BloodClan pas op zn sterkst. Dan zouden ze alle Clans wegvagen. Hij trippelde het kamp uit, zoekend naar wat entertaining. Hij keek ietwat verveeld om zich heen, hij had geen zin in een gevecht. Hij ging maar zitten en deed zijn ogen dicht, genietend van het zonnetje. "Hoi daar" hoorde hij en hij deed zijn olijfgroene ogen open. "Hallo" zei hij ietwat kil tot de geur van WindClan door zijn neus gleed. Hij bekeek de kater even goed, hij zag er dus uit als zo'n 'Apprentice'. Leuk, daar zat híj weer mee opgescheept. "Wat doe je hier, ren lekker terug naar je oh zo goede 'Clan' " dat laatste woord spuugde hij er zowat uit. Hij had geen zin in een oh zo goed katertje. Die maar denken dat ze alles goed doen, 'Ze weten niet wat overleven is' dacht hij bij zichzelf.

"Hallo"zei de kater ietwat kill. Waarschijnlijk had hij Silhouettepaw's clangeur geroken. Bloodclan. Silhouettepaw rook ook en kende vanaf dat moment de geur van de Elite. Net toen hij weer wou spreken, was de andere kat hem voor. "Wat doe je hier, ren lekker terug naar je oh zo goede 'clan' " Silhouettepaw zette het niet op een lopen, zoals de Bloodclanner misschien zou verwachten, maar hij lachte juist. Zijn jonge duivelse lach galmde in de lucht en toen hij klaar was, scheen er zelfs een traantje in zijn ogen. "Sorry...Maar ik ben niet zoals zij"legde hij uit, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. "Anders... Ze zullen later nog veel last hebben van mij"vervolgde hij toen. Daarna ging hij zitten en keek de Bloodclanner aan. "En jij?". Niks wees erop dat hij bang was, enkel wat op zijn hoede.

De kater lachte alleen maar. Hij begreep het niet maar bleef kil kijken met zijn olijfgroene ogen. Na een tijdje was de kater klaar en Lítill rolde met zijn ogen. "Sorry...Maar ik ben niet zoals zij" legde de zwart-witte kater uit. "Anders... Ze zullen later nog veel last hebben van mij" Vervolgde de kater en Lítill maakte alweer aanstalten om te vertrekken toen de kater iets aan hem vroeg. "En jij?" vroeg de kater. "Alsof het jou wat uitmaakt." zei hij killig kort tegen de Zwart-witte kater. "Ik zou eigenlijk terug moeten gaan naar die "Leader" van een "Icy".." zei hij kortaf tegen de kater. Maar misschien werd dit gesprek nog interessant, dus wachtte hij nog even op de reactie van de kater.

''Alsof het jou wat uitmaakt"' Klonk het kille antwoord van de Bloodclanner. Voor een kort moment week Silhouettepaw naar achteren, maar toen hij inzag dat de kat niks van plan was, ging hij weer recht zitten. De vreemdeling leek te willen vertrekken. "Ik zou eigenlijk terug moeten gaan naar die "Leader" van een "Icy"..". Icy...Silhouettepaw had verhalen over haar gehoord...Dat ze verschrikkelijk moest zijn, een beruchte moordenares en de Leader van de Bloodclan. Maar deze Bloodclanner leek daar anders over te denken...Had hij gelijk? Waar was Icy? Silhouettepaw hoorde enkel de verhalen over haar, maar die waren oud. Tot zijn verbazing vertrok de kat toch niet. "You don't like her?"vroeg de Apprentice dan toch maar.

"You don't like her?" vroeg de zwart-witte apprentice. "Haar niet mogen? Puh, ze is niks meer dan een stuk foxdung." zei hij bespottelijk over zijn leader. Hij hield er maar buiten dat ze niks meer kon, want wie weet was het een spion ofzo. "En jij, wat vind jij dan van je leader?" vroeg hij maar aan de kater.

$Call of hell. {Lítill} BloodClan_icon_by_starsightsw2007$

Silhouettepaw voelde zich met de minuut gemakkelijk en ging wat verzitten. Zijn klauwen waren in getrokken en hij luisterde rustig."Haar niet mogen? Puh, ze is niks meer dan een stuk foxdung." zei de kater over zijn leider, het klonk duidelijk spottend. Zo, dus Icy was niet meer wat ze ooit geweest wees. "En jij, wat vind jij dan van je leader?" vroeg de Bloodclanner plots. Silhouettepaw grinnikte, zijn Leader ach...."Ze was er nog niet klaar voor...En dat zal ze ook nooit zijn" zei hij. Toen stond hij op en nam de kater goed op. Hij was klein, moest Silhouettepaw toegeven, maar zag er uit als de zwakste. "But I will make it easy for her"