{Snowstorm} Dirty and Clean

Whisk it away
The heroes are gone
Dirt in their sheets
Rum on their tongues
Somewhere between
Dirty and clean
Water and smoke
Laugh and you choke

Met een ietwat ongelukkige blik in haar ogen kwam Dogdance het kamp binnen gelopen. De as zat nog licht op haar pels en haar houding was vermoeid. Dogdance maakte geen contact, met niemand niet. Ze legde enkel de kleine muis die ze gevangen had op het Skyclan gebied, het gebied waar ze kon jagen zoals ze wilde, en draaide zich daarna om om richting de warriors den te lopen.

{Eerste post voor Snowstorm}

Zijn ijsblauwe ogen stonden vermoeid en een gaap verliet zijn bek. Dagenlang had hij geen oog dicht gedaan. De hitte van Greenleaf werd hem een beetje teveel. Met zijn dikke pak pels had hij het dan ook weer getroffen.. Zijn ogen vielen bijna dicht, totdat Dogdance zijn zichtveld betrad. Meteen was hij weer klaarwakker en sierde een klein glimlachje zijn mond. Echter verdween de blije lach weer toen hij zag wat de uitdrukking van de poes was. Ongelukkig. Had hij dan toch verkeerd gehandeld en had hij de poes beter zelf moeten laten kiezen? Een klein onzeker gevoel -wat zeker niet paste bij de witte kater- overviel hem en licht nerveus trippelde hij de kattin achterna. Nog voordat ze in haar nest kon stappen ging hij voor haar staan. "Alles nog oké?" Ondertussen had hij al geleerd dat ze niet graag toegaf wat ze nu echt voelde, maar de verschillende vragen begonnen Snowstorm stilaan teveel te worden. Wat was het gevoel dat hij de hele tijd kreeg wanneer hij haar zag? Was ze echt wel gelukkig in de ThunderClan, én wat speelde er af tussen Dogdance en Silverfang?

Al snel kwam een sneeuwwitte pels in het gezichtsvlak en Dogdance kwam langzaam tot een halt. Haar poten bleven stil staan op de grond en ze wierp een wat vermoeide en wantrouwige blik naar Snowstorm. Ze kon de intentie van de pluizige blauw-ogige kater nog steeds niet goed peilen en het beviel haar dus niet zo goed. Zeker niet met het charmante grijnsje dat hij over het algemeen op zijn gelaat hield. Toch, al gaf ze dat niet snel toe, stelde ze zijn aanwezigheid en steun wel op prijs. Op zijn vraag reageerde ze ontkennend. "Ik ben met Silverfang naar het Skyclan gebied geweest.." Mompelde ze alleen maar als reactie, met een afdoende beweging met haar staart. Voor een moment flitste er even verdriet in haar ogen, maar niet alleen maar door het aanzicht van SkyClan. De door haar opgevat als afwijzende reactie van Silverfang op haar gevoelens was ook zeer pijnlijk geweest.

Er suisde even duisternis door zijn felle ogen toen hij de naam van de zilveren kater hoorde voorkomen in haar stem. "Ik ben met Silverfang naar het Skyclan gebied geweest.." Mompelde ze als reactie. Snowstorm wiebelde even met zijn oren en voor enkele tellen keek hij wat boos naar zijn poten. Maar hierna vermande hij zichzelf weer en keek de kater weer op. Wat bezielde hem? Natuurlijk mocht ze met Silverfang omgaan. Hij zou niet eens weten waarom hij jaloers moest zijn. Het enige wat hij uit zijn mond wist te persen was een zucht, gevold door een kort rouwantwoord. "Het spijt me echt voor je, ik wou dat ik alles kon terugdraaien. Zodat jij tenminste blij zou zijn." Zijn ogen werden wat vochtiger en door op zijn lip te bijten wist hij zijn tranen nog enkele tellen langer in te houden. Nee, hij zou niet huilen. Niet waar anderen bij waren. Niet in het openbaar. Snowstorm was eerder een suffer-in-silence type. Maar om de een of de andere reden maakte het hem niets uit dat Dogdance het zou zien. Tenslotte voelde hij zich zo rottig vanwege het feit dat hij ervoor heeft gezorgd dat ze nu ongelukkig was.

Dogdance kon niet ontkennen dat ze schrok van zijn reactie, de verduisterende blik in zijn normaal zo heldere, blauwe ogen. Ze zette een klein pasje achteruit en wist een snijdende opmerking als geschrokken reactie nog net in te slikken. Ze wist dat haar eerste instinct op onverwachte dingen een snauw was en ze wist ook dat dat doorgaans niet de beste reactie was. Dus voor nu hield ze zich ietwat in. De kater miauwde een korte reactie op een rouwende toon en ze zag zijn ogen vochtig worden. Dogdance fronste lichtjes en tikte met haar staart zijn schouder aan. Ze hield haar kop wat hoger in een poging hem recht aan te kijken en hield vervolgens haar kop wat schuin om haar vraag kracht mee te geven. "Zeg, gaat het wel?" Miauwde ze op een vragende, ietwat verwarde toon. Waarom was hij ineens zo verdrietig? Hij had een thuis, een clan, waarom zou hij verdrietig moeten zijn? Als hij verdrietig was om Skyclan, dan was het dwaas. Of tenminste, dat vond zij.

Bij de plotse aanraking schrok hij wat op en raasde een warm gevoel door hem heen. Zijn betraande ooghoeken hielden geen grip meer vast aan de druppels en een eerste bittere traan rolde over zijn wang. Damn, hij had zich weer maar eens niet kunnen inhouden. Mousedung dat hij was. Nu dacht ze vast dat hij een huilbaby was, of iets in die richting. Waarom moest dit nu net gebeuren, net op dit moment, net wanneer hij bij háár stond?! "Zeg, gaat het wel?" Vroeg de poes, op een verwarde toon zoals hij al had verwacht. Hij schudde zijn kopje en wreef met zijn melkwitte voorpoot in zijn ogen om het vocht te verwijderen en keek de kattin nadien met een geplakte glimlach aan. "Tuurlijk, ik zou niet weten waarom niet." Probeerde hij te glimlachen. Hij hield zijn oren weer rechtop en deze keer was het zijn beurt om haar vragend aan te kijken. "Heb je spijt dat je naar ThunderClan bent gekomen?" Een zeker schuldgevoel lag diep verborgen in zijn blauwe ogen. Hij wou een eerlijk antwoord, het maakte hem niet eens uit dat ze ja zei, zolang ze maar eens voor één keer eerlijk tegen hem was, was hij al blij.

De kater reageerde direct weer ontkennen en Dogdance snoof wat ongelovig, haar ogen vernauwende. "Ik zou het wel weten." Miauwde de poes met milde irritatie door zijn overduidelijke leugen. "Je hele expressie en houding" Als hij het zo wilde spelen, dan zou ze niet bezorgd zijn. Daar had hij blijkbaar geen behoefte aan als hij zo'n reactie uitte. "In ieder geval," verzuchtte de poes. "Ik heb spijt dat Skyclan weg is." Miauwde ze wat mat, haar ogen vernauwende en wegkijkende. "Het was niet alsof een andere clan een optie was en ik had verwacht dat het anders zou zijn..." Miauwde ze, haar toon werd langzaam wat emotioneler. Ze had verwacht dat haar band met Silverfang misschien wel zou versterken... Maar zo dacht hij er blijkbaar niet over. Ze had het kunnen weten. Een charmeur in zijn hart, waarschijnlijk had Silverfang haar nooit zien staan.

Vanbinnen warmde hij helemaal op, en deze keer kwam dat niet door de warmte die de zon had veroorzaakt. Deze keer was Dogdance de oorzaak, daar was hij zeker van. Al vanaf de eerste keer dat hij haar had gezien had hij zich zo gevoeld. En sinds dien zocht hij achter de betekenis van het rare gevoel dat de poes veroorzaakte bij hem. Echter waren antwoorden niet echt goed te vinden, dus bleef hij maar bij de conclusie dat de poes misschien de eerste kat was die hij als vriend bezag, naast zijn ouders en familie dan. Hij slikte even en haalde zijn schouders op. "Ik begrijp wel dat je je misschien nooit thuis zult voelen hier... Ik zou zelf ook niet weten hoe ik me moest voelen zou ThunderClan ooit teniet gaan." Beaamde hij zuchtend. Hierna schudde hij zijn pluizige kopje even en keek hij haar kalm aan. "Trouwens, sorry dat ik je ophoud." Brabbelde hij nadien snel waarna hij met een grimas op zijn gelaat uit haar weg ging staan. De poes was vast naar haar nest gegaan omdat ze moe was. En het was vast niet fijn dat een of andere kat je dan ging ophouden en wat emotioneel begon te doen.

Dogdance bleef wat nerveus heen en weer wippend op haar voorpoten staan. Ze snapte Snowstorm absoluut niet en dat was nog een understatement. De kater kwam haar opzoeken, telkens weer, maar deed daarna weer heel erg... onhandig. Ze wist niet zeker hoe ze het moest beschrijven en ze wist al helemaal niet wat ze er nog mee aan moest. Nu ook weer, hij was heel erg meegaand, maar wat had ze eraan? Normaal bestonden haar conversaties immers uit tegen anderen ingaan. Nu was dit vuur niet nodig en het voelde uiterst vreemd en zeker licht ongemakkelijk. "Ik zal wel moeten wennen. Het is niet dat ik een echte keus heb, niet?" Miauwde de poes met een ontkennende zwiep van haar staart. "En verder, eigenlijk houdt je me op ja, maar ik weet niet of in mijn nest gaan kniezen een bevorderlijke bezigheid is." Miauwde ze, schouder ophalend. "Wil je anders gaan jagen?" Probeerde ze maar, om het gesprek gaande te houden.

Hij keek schuin naar beneden en richtte zijn aandacht op zijn witte voeten. Hij vond het maar raar, hij wist gewoon niet meer wat te zeggen of te doen. Normaal gezien wist hij zich altijd wel te vinden in abnormale situaties, maar dit ging zijn IQ gewoon te boven. Hij wist het niet meer. Een wolk van mist had zich gevestigd in zijn hoofd en wat de witte kater ook deed, zijn acties hadden geen invloed op zijn verwarring. Hij keek weer op toen de poes vroeg of hij zin had om mee te gaan jagen. "Ja, mij best." Miauwde hij simpel terwijl hij zijn schouders wat ophaalde, proberende om zijn normale karakter door te laten schemeren. Snowstorm priemde zijn blauwkleurige ogen in die van Dogdance en spitste ook zijn oren in haar richting, wachtend tot de poes naar de uitgang van het kamp zou lopen.

De kater reageerde wat laks op haar verzoek en eventjes trok Dogdance wat onzeker met haar oren. Ze had gehoopt dat hij wat... enthousiaster zou reageren. Had ze weer een inschattingsfout gemaakt? Misschien viel ze hem maar gewoon lastig, net zoals dat Silverfang blijkbaar anders over haar gedacht had dan wat ze had gedacht. Een plotselinge golf van onzekerheid overspoelde haar en ze keek even wat naar haar voorpoten. Het was niks voor haar om onzekerheid te laten doorschemeren, maar deze keer kon ze het niet helpen. "Zeker..?" Mompelde ze dus maar, "Ik kan het immers niet zo goed dus ik zou begrijpen als je liever met een andere Skyclan kat gaat, zoals bijvoorbeeld Thunderfeel of Silverfang.." Miauwde ze wat onzeker, die konden het waarschijnlijk immers beter.

De sneeuwwitte kater versmalde zijn kristalblauwe kijkers wat toen hij doorkreeg dat de poes onzeker begon te worden. In Starclan's naam... wat deed hij wel juist? Was hij zoals hij zich altijd gedroeg veroorzaakte hij onzekerheid, en hing hij de niet-wetend-wat-ik-voel kater uit leek het wel of ze hem maar een of andere rare kwast vond. Misschien kon hij beter zijn mond houden en zwijgen? Hij schudde even zijn donzige kopje. Nee, hij ging verder met wat hij bezig was. "Zeker..?" Mompelde de poes. Snowstorm wiebelde even met zijn oren en priemde zijn blik in die van haar. "Ik kan het immers niet zo goed dus ik zou begrijpen als je liever met een andere Skyclan kat gaat, zoals bijvoorbeeld Thunderfeel of Silverfang.." Toen hij de naam Silverfang weer voor de tweede keer hoorde rees wat gal op in zijn keel. Wat had de poes toch met hém? Was hij dan zo speciaal voor haar? De Thunderclan krijger schudde zijn kop alweer en zuchtte. "Ik zou nog niet eens weten wie Thunderfeel is, en Silverfang..." Koortsachtig zocht hij naar woorden. Als er echt iets gaande was tussen die twee kon hij maar beter zijn woorden zorgvuldig uitkiezen. "zou het vast raar vinden als een totaal onbekende aan hem vraagt of hij mee wilt gaan jagen." Besloot hij maar. "Ik kan het je trouwens toch leren?" Stelde hij nadien voor, met een scheve lach rond zijn lippen.

Dogdance trok nerveus met haar oren en viel weer stil. Ze haatte het dat ze zo onzeker was, normaal was ze dat niet. Maar op dit moment kon ze niet anders, niks was zeker in haar leven op het moment. Skyclan was weg en ze moest nu wennen aan een andere manier van leven. Ze keek op toen de kater weer begon met spreken. "Nou ja Silverfang is over het algemeen socialer dan ik b..." Begon ze, maar daarna schudde ze haar kop, "Naja, laat maar zitten." Miauwde ze vervolgens met een schouder ophaal. Ze keek wat verbaasd op toen hij haar jachtlessen aanbood. "Je wilt dit hopeloze geval proberen te leren jagen?" Miauwde ze, met een scheve grijns op haar gezicht en haar kop scheef houdende. "Be my guest, zou ik zeggen, maar ik ben absoluut niet goed in de Thunderclan methodes." Miauwde ze met een wat nerveuze lach.

De poederwitte kater spitste zijn pluizige oortjes toen de kattin begon te spreken. "Nou ja Silverfang is over het algemeen socialer dan ik b..." Eindigde ze haar zin onafgemaakt. "Naja, laat maar zitten." Lichtelijk blij dat de poes eindelijk eens haar mond wist te houden over die Silverfang keek hij haar aan. Ze had vast door dat hij de zilveren kater niet bepaald een fijn gespreksonderwerp vond. "Je wilt dit hopeloze geval proberen te leren jagen?" Vervolgde ze nadien met een scheve grijns op haar gezicht. "Be my guest, zou ik zeggen, maar ik ben absoluut niet goed in de Thunderclan methodes." Snowstorm haalde zijn schouders op alsof hem dat niet veel uitmaakte en keek de kattin uitdagend aan. "T zou me verbazen als je er wel goed in was, je bent tenslotte je hele leven SkyClan gebied gewoon geweest." Merkte hij droogjes op waarna hij zich uiteindelijk omdraaide om richting de uitgang van het kamp te wandelen. "Kom je nog, lieve Dogpaw?" De geamuseerde toon in zijn stem gaf aan dat hij het niet gemeen bedoelde. Naast alles probeerde hij de poes zich ook gewoon maar thuis te laten voelen in de Clan...

Droogjes keek Dogdance de kater aan toen deze begon te spreken. "Nieuwsflits Snowstorm" Miauwde ze, "De jachttechniek van de Thunderclan verschilt nogal met die van de Skyclan." Ze rekte zich eventjes uit maar stond daarna toch op toen hij begon te lopen, als teken dat ze wel met hem mee ging. Ze keek nog eventjes over haar schouder, kijkende of ze Silverfang ergens zag. Maar nee, ze zag de zilverkleurige kater nergens. Zonder zijn aanwezigheid voelde ze zich ongemakkelijk, maar hetzelfde was het geval als hij wel in haar aanwezigheid was. Maar... dat was anders. Ze schrok op toen de kater haar bij een bijnaam noemde en verschoot lichtjes. "Euh... pardon?" Ze stond eventjes met haar mond voor tanden, maar daarna kwam haar oude vuur wat naar boven. "Ik geef je alleen maar een voorsprong, met jouw vacht blijf je toch overal haken." Ze stak haar neusje wat de lucht in om haar woorden kracht bij te zetten.

"Euh... pardon?" Hoorde hij de poes zeggen. Met een uitdagende blik draaide de kater zich om en keek hij de poes aan met zijn blauwe ogen. "Ja, wat ligt er op je hart beste Dogpaw?" Vroeg hij met een scheve glimlach op zijn gelaat. "Ik geef je alleen maar een voorsprong, met jouw vacht blijf je toch overal haken." Dogdance stak haar neusje wat in de lucht om het zo wat extra kracht te geven, maar alsnog kon Snowstorm het niet laten om even een grinnik over zijn tong te laten rollen. "Iedere keer een nieuwe haarsnit, da's toch leuk?" Merkte hij droogjes zodat haar opmerking in het water viel. Hierna keek hij weer vooruit en liep hij verder. Toen hij eenmaal bij de kampuitgang aangekomen was hield hij even halt en keek hij weer achterom richting de kattin.