De rust die om hem heen hing leek bijna te mooi om waard te zijn en Foxsong glimlachte even geamuseerd bij de gedachte. Meestal als je zoiets dacht dan... Opspetterend water en rimpelingen die niet door hem veroorzaakt waren begonnen zijn reflectie te wijzigen en door de war te schoppen. Een vrolijke begroeting liet hem glimlachend opkijken. "Hallo daar!" Begroette de kater de apprentice met een vrolijke grijns. Foxsong was meestal heel erg rustig, vriendelijk en een beetje plagerig. Hij fronste eventjes wat bezorgd toen het poesje onder ging, maar voordat hij wat kon zeggen, was ze alweer boven. Dat was mooi, scheelde weer. "Hoe gaat het ermee? Cool hé, dat ik nu ook een Apprentice ben!" riep het poesje blij en voordat Foxsong antwoord kon geven, sprong ze bovenop zijn pluizige rug en probeerde ze hem onder te duwen. Hij hapte even wat verbaasd naar lucht door de gang van zaken, maar begon daarna weer te grijnzen. "Nu moet jij ook onderwater gaan!" Miauwde de poes, waarna ze hem onder probeerde te duwen. Foxsong zette zich echter schrap en liet zichzelf niet kennen. Hij had niet zoveel zin om onder geduwd te worden en gelukkig was hij als volledig gegroeide warrior nog altijd sterker dan een apprentice. "Nah, ik pas." Lachte hij.