I know I can do this, even with the eyes. [&Duskcloud || Training]

Throw your sticks and stones, but you're not gonna break my soul.

This is the part of me, that you're never gonna ever take away from me

Al sinds het moment dat de jonge kattin was ontwaakt uit haar diepe slaap, had haar maag zich gevuld met zenuwen. Vandaag zou haar eerste training plaats vinden, ze moest zichzelf bewijzen. Het moest gewoon. Immers konden de kittens die de witte kattin om haar schele ogen hadden gepest, toch geen gelijk krijgen? Skew moest hen ervan overtuigen dat ze wel degelijk een goede krijger kan worden, maar dan moet ze zichzelf wel eerst door de trainingen heen zien te slaan.

Met een snel bonzend hart wachtte ze op haar mentor - Duskcloud - op de afgesproken plek. Nu ze daar zo stond te wachten, werd haar zelfvertrouwen alleen nog maar kleiner. Haar blauwe, schele ogen speurden de omgeving af. Op zoek naar enig teken van de kattin op wie ze wachtte. Een zachte zucht rolde over haar lippen, wat zou haar te wachten staan op zo'n eerste training?

Notes: Training, whoe(: Tag: Duskcloud Words: 148

THANKS ❤

Duskcloud opende geërgerd haar ogen toen ze merkte dat de andere warriors een voor een de den verlieten. Het liefst had ze zich nog even omgedraaid om verder te slapen en dat zou ze ook gekund hebben als ze vandaag niet zou moeten trainen met haar apprentice. Ze kon genoeg katten bedenken die maar al te graag mentor wilden worden, maar uitgerekend zij moest een van die jonge wijsneuzen onder haar hoede krijgen. Ze wist dat ze eigenlijk opgewonden moest zijn voor de eerste training met haar eerste apprentice, maar het deed haar allemaal niet zo veel. Het was fijn om te weten dat Stormstar genoeg vertrouwen in haar had om haar de jongere katten te laten trainen, maar dat had hij ook wel gewoon met een complimentje kunnen laten blijken. Toch krabbelde de donkere poes met tegenzin overeind en liep de warriors den uit. Ze at haar ontbijt in een van de donkere hoekjes van het kamp waar niemand haar zou kunnen storen en verliet daarna het kamp.
Toen Duskcloud op de afgesproken plek aankwam zag ze dat Skewpaw al op haar zat te wachten. “Hallo.” Zei ze terwijl ze op een neutrale toon probeerde te praten, maar ze kon niet echt verbergen dat ze niet bepaald zin had in hun training. “Zo.” Ging Duskcloud verder.“Ik begrijp dat je al een tijdje apprentice bent geweest? Kun je me misschien vertellen wat je allemaal al kunt voordat we beginnen.” Dan heb ik misschien enige idee wat ik met haar zou kunnen doen.

Throw your sticks and stones, but you're not gonna break my soul.

This is the part of me, that you're never gonna ever take away from me

“Hallo.” Klonk de stem van haar mentor, waaruit op te merken was dat ze niet echt zin had in de training. 'Hallo Duskcloud,' miauwde Skew eerbiedig ter begroeting. De knagende zenuwen werden alleen maar erger, wat zou haar tijdens haar trainingen te wachten staan? “Zo.” Verbrak haar mentor het gepeins van de witte poes. “Ik begrijp dat je al een tijdje apprentice bent geweest? Kun je me misschien vertellen wat je allemaal al kunt voordat we beginnen.” Een kort moment dacht de jonge kattin na, ze was al langere tijd apprentice maar ze had nog geen mentor gehad. Dus had ze zichzelf in die tijd maar een aantal dingen moeten leren. 'Ehm.. Ik kan al jagen, hoewel dat nog kan verbeteren aangezien mijn ogen me soms in de weg zitten.' Ietwat betreurd liet ze haar kopje een beetje hangen, de angst dat ze misschien helemaal geen krijger kon worden - door haar oogafwijking - werd weer groter.

Notes: None Tag: Duskcloud Words: 158

THANKS ❤

Duskcloud's humeur werd er niet beter op toen haar apprentice ook nog over haar vraag
moest nadenken. Ze was nogal ongeduldig en ze hield er niet van als katten te lang nadachten over wat ze zouden zeggen. 'Ehm.. Ik kan al jagen, hoewel dat nog kan verbeteren aangezien mijn ogen me soms in de weg zitten.' Duskcloud zuchtte. Hoe kon ze hier ooit bij helpen? Ze wist niet eens wat scheel zijn inhield. Het was al een uitdaging om een normale apprentice alles te leren wat hij moest weten en hoe, onervaren als ze was, moest ze dit dan wel niet aanpakken. “Oké.” Zei ze waarna ze even nadacht. “Hoe zitten je ogen precies in de weg? Want ik heb werkelijk geen idee welk effect die ogen van jou op je zicht hebben.” Vroeg ze in de hoop het wat beter te begrijpen.

Throw your sticks and stones, but you're not gonna break my soul.

This is the part of me, that you're never gonna ever take away from me

“Oké.” Sprak haar mentor, waarna ze even leek na te denken. “Hoe zitten je ogen precies in de weg? Want ik heb werkelijk geen idee welk effect die ogen van jou op je zicht hebben.” Hoe kon ze dacht het beste uitleggen.. Het was vaak lastig te begrijpen voor andere katten, omdat zij niet zagen wat de kattin zelf zag. 'Af en toe kan ik letterlijk alleen maar in de richting van mijn neus kijken, dan voelt het alsof ik mijn ogen niet meer kan bewegen. Soms vervaagt mijn hele zicht, waardoor ik vrijwel alleen de dingen om me heen wazig kan zien.' Een zucht rolde over de lippen van de witte kattin, waarom was dit haar overkomen. Waarom kon ze niet gewoon normaal zijn? 'Maar het is iets waar niet veel aangedaan kan worden, ik moet er waarschijnlijk maar gewoon mee om leren gaan.' Miauwde ze een beetje bedroefd, het zou een wereldwonder zijn als haar ogen ooit nog goed kwamen..

Notes: None Tag: Duskcloud Words: 162

THANKS ❤

'Af en toe kan ik letterlijk alleen maar in de richting van mijn neus kijken, dan voelt het alsof ik mijn ogen niet meer kan bewegen. Soms vervaagt mijn hele zicht, waardoor ik vrijwel alleen de dingen om me heen wazig kan zien.' Skewpaw zuchtte, maar Duskcloud hield haar eigen zucht binnen. Zij keek misschien wel tegen de trainingen op, maar voor Skewpaw zou het vast nog wel erger zijn. 'Maar het is iets waar niet veel aangedaan kan worden, ik moet er waarschijnlijk maar gewoon mee om leren gaan.' Duskcloud knikte haar apprentice bemoedigend toe. Ze moest er maar het beste van hopen en haar best doen om van deze apprentice een warrior te maken, want ze ginde het geen een kat om door een handicap te vroeg elder te worden. “Misschien kunnen we met iets makkelijks beginnen.” Zei ze. “We zouden kunnen gaan vissen of misschien gaan zwemmen als je dat nog niet kan.” Ze was zelf bijna vergeten dat alle apprentices eerst moesten leren zwemmen, maar aangezien Skewpaw al een tijdje apprentice was geweest wist ze niet of ze het misschien al had geleerd.

Throw your sticks and stones, but you're not gonna break my soul.

This is the part of me, that you're never gonna ever take away from me

Duskcloud had haar bemoedigend toegeknikt, wat de jonge kattin een sprankje hoop gaf. De hoop dat ze wel warrior kon worden, kwam weer beetje bij beetje terug. Ze had werkelijk geen flauw idee of haar droom waargemaakt zou worden, maar een klein beetje hoop kon nooit kwaad. “Misschien kunnen we met iets makkelijks beginnen.” Sprak haar mentor. “We zouden kunnen gaan vissen of misschien gaan zwemmen als je dat nog niet kan.” Skew knikte vrolijk, het zou verstandig zijn makkelijk - en klein - te beginnen. Misschien dat ze met wat oefening wel echt om kon gaan met haar handicap. 'Ik kan wel al zwemmen,' miauwde de kattin gelukzalig. Zwemmen was een grote hobby van haar geworden in de tijd dat ze nog geen mentor had gekregen, ze had eindelijk ook iets gevonden waar ze een beetje goed in was. 'Dus dan gaan we maar vissen, neem ik aan?' Klonk haar gemiauw een beetje vragend, maar toch met een hoopvolle ondertoon.

Notes: None Tag: Duskcloud Words: 161

THANKS ❤

'Ik kan wel al zwemmen,' Duskcloud glimlachte naar haar apprentice. Ze was blij dat Skewpaw tenminste al wat zelf had geleerd. Ze wilde niet dat ze achter zou lopen op de andere apprentices van haar leeftijd en ze begon het steeds meer als een soort uitdaging te zien om van deze apprentice een goede warrior te maken. 'Dus dan gaan we maar vissen, neem ik aan?' Vroeg Skewpaw. Duskcloud knikte. Ze was blij dat haar apprentice tenminste een beetje hoopvoller leek dan in het begin. Het gaf haar ook een beetje een beter gevoel en het was waarschijnlijk ook makkelijker om een apprentice te trainen die ook geloofde dat ze daadwerkelijk warrior kon worden. Zelf herinnerde ze zich nog wel dat haar moed zich ook vaak genoeg in de schoenen was gezonken toen ze apprentice was. Het was voor niemand makkelijk om een warrior te worden, en sommige katten moesten zelfs nog harder werken en daar hadden ze doorzettingsvermogen voor nodig, maar het was het allemaal meer dan waard. Ze koesterde nog steeds de herinnering van de ceremonie dat zij warrior werd en dat haar nieuwe naam vanaf de hoogsteen werd geroepen. Iedereen had naar haar gekeken. Een moment het gevoel dat de clan wist dat ze er was en wat ze had gepresteerd. Het was maar eventjes, maar toch zal dat gevoel haar altijd bijstaan. “Ja.” Zei ze. “Kom, dan gaan we naar de rivier.” Ze draaide zich om en ging Skewpaw voor naar de rivier.

Throw your sticks and stones, but you're not gonna break my soul.

This is the part of me, that you're never gonna ever take away from me

“Ja.” Sprak haar mentor. “Kom, dan gaan we naar de rivier.” De kattin draaide zich om, met haar leerling op de hielen. Misschien was er wel echt een kans dat ze een goede warrior kon worden, zolang als ze maar in zichzelf geloofde. Dat was momenteel het allerbelangrijkste, in haar ~~schele~~ ogen tenminste. 'Duskcloud..' Begon de jonge kattin aarzelend. 'Denk je dat ik ooit een Warrior zou kunnen worden?' Een vragende, ietwat angstige en nerveuze blik sidderde in haar blauwe ogen.

Notes: Sorry kort D: Tag: Duskcloud Words: 81

THANKS ❤

'Duskcloud..' De oren van de donkere poes bewogen even naar achteren, maar haar ogen bleven gericht op de weg voor haar. 'Denk je dat ik ooit een Warrior zou kunnen worden?' Duskcloud slikte. Dit was nou een de dingen die je beslist niet aan haar kon overlaten. Ze nooit goed hoe ze op zoiets moest reageren. Aan de ene kant wilde ze de waarheid zeggen, dat Skewpaw door haar afwijking misschien wel geen warrior kon worden, maar de andere en zachtaardigere kant van haar wilde gewoon zeggen dat alles wel goed zou komen. Ze aarzelde voordat ze antwoordde. “Ik denk dat je wel warrior kan worden.” Zei ze uiteindelijk. “Maar alleen als je hard traint en om leert gaan met het feit dat je een slechter zicht hebt dan andere katten. Je zult moeten proberen om je reuk en gehoor meer te gebruiken, maar je zult ook moeten accepteren dat er dingen zijn die je gewoon niet kunt doen.” Zelf schrok ze even van haar eigen plotselinge wijsheid, maar het was wel hoe zij erover dacht. Haar apprentice zal gewoon hard moeten werken en zij moest gewoon de beste mentor zijn die ze kon zijn.

Throw your sticks and stones, but you're not gonna break my soul.

This is the part of me, that you're never gonna ever take away from me

Haar mentor leek te aarzelen voordat ze antwoord gaf. “Ik denk dat je wel warrior kan worden.” Begon ze. “Maar alleen als je hard traint en om leert gaan met het feit dat je een slechter zicht hebt dan andere katten. Je zult moeten proberen om je reuk en gehoor meer te gebruiken, maar je zult ook moeten accepteren dat er dingen zijn die je gewoon niet kunt doen.” Het antwoord van Duskcloud stelde de jonge kattin gerust, voornamelijk omdat ze wist dat het waar was. Ze zou haar andere zintuigen beter moeten gebruiken, wilde ze om leren gaan met haar afwijking.

Notes: Tahh flut sawry Tag: Duskcloud Words: 103

THANKS ❤