Three special kits.

Foxfur keek Falconheart aan en zag een glimp van bezorgheid in zijn ogen. Ik kan hem toch niet vertellen over die droom? Straks is het een bericht van StarClan. Ze zuchtte even en keek naar haar drie prachtige kittens. "Er is niets..." Zei ze teleurgesteld, ze wist dat Falconheart haar niet zou geloven. Ze kon nu niet gaan slapen, straks krijgt ze die droom nog een keer! Ze likte Mirrorkit en Buzzardkit, maar bij Shadowkit twijfelde ze even. Straks vat hij kou. Zei een stemmetje in haar hoofd, ze likte hem even warm en ging weer liggen. Ze probeerde haar ogen open te houden om niet in slaap te vallen, maar de vermoeidheid won het van haar.

Foxfur liep weer bij de rivier, maar dit keer kon ze Shadowkit niet ruiken. Maar iemand anders, iemand die haar heel bekend voor kwam. Ze snoof de geur nog een keer op. Nu herkende ze hem, Falconheart! Ze volgde de geur naar de struiken waar ze de vorige keer Shadowkit had gevolgd. "Falconheart!" Schreeuwde ze, ze zag een glimp van zijn vacht en rende naar hem toe. Ze gaf hem een lik bij zijn oren, maar hij bleef stil zitten. "Wat is er Falconheart?" Vroeg ze bang, ze keek naar zijn gezicht, maar zijn ogen waren glazig. Opeens stond hij op en liep hij naar haar toe. Vol met blijdschap gaf ze hem een kopje, maar nu voelde ze iets pijnlijks. Ze liep van hem af, en nu zag ze het. Bij haar achterpoot zat een lelijke wond, het bloed droop eruit. Ze volgde het spoortje en zag dat aan Falconheart nagels een druppeltje bloed zat. Hij had een duivelse grijns op zijn gezicht. "Waat ben je aan het doen?" Vroeg ze verbaasd, opeens begon Falconheart op haar af te stormen en sloeg hij zijn klauwen in haar lichaam. Foxfur kermde van de pijn en toen werd alles zwart.

Foxfur schrok weer wakker en zag de Nursery voor haar. Toen ze Falconheart zag schrok ze erg. Ze sloeg met haar klauw langs zijn zij en blaasde gevaarlijk. Meteen klaarden haar gedachtes op en dacht ze aan wat ze gedaan had. Sprakeloos keek ze naar Falconheart. Ze kon geen woord meer over haar lippen krijgen.

"Er is niets..." Zei Foxfur. Falconheart geloofde het niet maar omdat hij van Foxfur hielt vroeg hij niks. Hij zag dat ze wakker wou blijven maar ze viel in slaap. Falconheart spinde en gaf haar een lik. 'truste liefje' fluisterde hij. Hij snorde en likkte de kittens. Wat was er met foxfur aan de hand? En wat had ze tegen Shadowkit? Vragen maar antwoorden? Hij zou het haar vragen. Toen schrok Foxfur wakker. Ze keek hem aan en ze blaasde. Haar flauw ging over de zijne. Falconheart gilde het uit van de pijn en zakte in elkaar. Dat was Falconhearts zwakke plek. Niemand kende hem! De nagels van zijn andere klauw boorde de grond in van pijn. 'waar was dat voor nodig?!' Snauwde Falconheart. In zijn stem was mee pijn te horen dan boosheid. Waarom moest he hem nou daar raken?! Bloed stroomde uit zijn klauw. De bloedplas werd groter. 'Foxfur!' riep Falconheart. Dat was zijn laatste zin en falconhert lag voledig onderuit. Niet buiten bewustzijn maar hij kon niks meer zeggen. Als Foxfur wat spinne rag pakte wat de medicijn kat bij zich had gehad en laten liggen en dat op de wond deet was het zo weer over maar anders...

Foxfur keek verbaasd naar Falconhearts uitbarsting, een deel van haar was voelde zich schuldig, maar een ander deel vloeide van woede. Ze kon niet kiezen tussen de twee, haar woedende kant had gelijk over Falconhearts woede, maar de schuldige kant had gelijk over een excuus aanbieden. Opeens overwon haar woedende kant en stonden haar haren overeind. "Jij laat me hartstikke erg schrikken!" Blaasde Foxfur, ze keek naar de wond van Falconheart en wendde haar blik er weer vanaf. Ze voelde Falconhearts blik in haar pels branden, maar ze negeerde het. Ze likte de kittens een paar keer en ging zitten. Haar blik zat vol met woede en richtte zich op Falconheart, de zon verdween achter een wolk en huuwde haar in duisternis. Het leek net of de StarClan haar afstootte en verliet. Ze keek naar boven, maar opeens zag ze dat de wolk de vorm had van een kwaadaardige kat! Ze schudde haar kop en keek naar boven, de wolk was weg en de zon scheen door het bladerdak. Haar blik viel weer op Falconhearts wond, hij keek naar een stukje spinnenrag. Ik moet het erop doen, maar ik ben er nu te woedend voor! De twee gevoelens streden tegen elkaar om haar bewustzijn te winnen. Haar qoede overwon weer en ze negeerde Falconheart weer. Heel even zuchtte ze en ging weer liggen. Het gevoel om Falconheart in de steek te laten was erg, maar.... hij had ook een erg kwade uitbarsting tegen haar gehad. Een kleine traan liep over haar gezicht en ze deed moeitevol haar ogen dicht. Ondanks Falconhearts brandende blik.

Hij keek naar foxfur die ineens boos werd. "Jij laat me hartstikke erg schrikken!" Blaasde Foxfur. Hij hield super veel van Foxfur maar hield ze nog wel van hem? Falconheart lag op de grond en pijn schoot door hem heen. Hij boorde zijn nagels in de grond en trok zich naar voren. Hij legde het Spinnerag erop. Zo lag hi een tijd. Na een hele tijd was de wond dicht en viel het spinne rag er van af. Het was over. Hij ging overeind zitten. Een traan liep over zijn wang. Hij keek naar Foxfur. 'Waarom deed je dat?' Vroeg Falconheart rustig terwijl hij van binnen brande van woede. Waarom? Waarom had Foxfur dit gedaan? Hij hield van haar maar hij twijfelde of het anderzon ook zo was. Wat was er gebeurt? Wat had die droommet Foxfur gedaan? Wacht even die droom daar zag het aan!

Falconhearts vraag doorboorde Foxfurs gedachtes, ze durfde hem niet aan te kijken. Ze miste iets in haar liefde voor Falconheart, iets belangrijks..... Ze deed haar ogen dicht en viel in een onrustige en lichte slaap.

Foxfur liep dit keer bij het meer waar zij en Falconheart elkaar hadden ontmoet. Blijdschap schoot als een pijl door haar heen en ze rende naar de oever. Het water glinsterde prachtig oranje en het gras boog langzaam in het nieuwblad briesje. Ze genoot even van het briesje, toen hoorde ze opeens geritsel. Een bruone kop kwam eruit. Falconheart! "Ik ben hier Falconheart!" Schreeuwde ze, opeens kwam er een tweede kat uit. Een goudkleurige poes met licht bruine stippen. Snel dook Foxfur achter de dichtsbijzijnde struik. Voorzichtig duwde ze met haar voorpoot de struiken opzij. Falconheart en de poes genoten van het uitzicht. Daar is nog niets ergs aan. Dacht Foxfur, maar al snel keken de katten elkaar aan en begonnen dichter bij elkaar te kruipen. Foxfur kon haar ogen niet geloven en het leek wel alsof haar hart uit een viel. Ze wou haar blik naar haar poten draaien, maar iets beveelde haar verder te kijken. De katten hadden hun staarten om elkaar heen geslagen en Falconheart deed zijn mond open. Foxfur prikkelde haar oren en luisterde aandachtig. "Jij bent de aller mooiste poes die ik ooit heb gezien. Ik wil mijn hele leven met jou delen, Spottedgold." Falconhearts stem klonk erg verliefd en de poes keek verliefd terug. "Ik wil mijn leven ook met jou delen, Falconheart." Zei ze, Falconheart stond op en liep door de struiken, maar Spottedgold bleef zitten. Ze bukte voorover om te kijken of Falconheart weg was. Daarna draaide ze zich weer om en liep richting de struik waar Foxfur in zat. Foxfurs maag sloeg om van qngst en ze krabbelde naar achter, maar ze stond tegen een grote rots. Net te hoog om over heen te klimmen. Spottedgolds poot stak door de struik en ze liep er makkelijk doorheen. "Zo, hier hebben we de afluisteraar! Falconheart is van mij en niemand pakt hem van mij af!" Siste ze kwaad, Foxfur werd steeds banger terwijl Spottedgold dichterbij kwam. Heel behendig sprong Spottedgold op de rots en torende boven Foxfur uit. "Laat Falconheart toch gaan! Anders dood ik je!" Commandeerde ze, ze was bezig de rots van de helling af te duwen op Foxfur. Foxfur was sprakeloos en kon geen woord uitbrengen. "We gaan zwijgen he, nou dan niet, vaarwel Foxfur!" Zei ze lachend, een gemene glim ving Foxfur op in haar ogen voordat ze werd verplet door de steen.

Alweer schrok ze wakker en lag in de Nursery. De zon was al aan de andere kant van de hemel en ging bijna onder. De Nursery was erg stil, behalve het ademhalen van de kitten en de trappelende pootjes van de dromende kittens. Foxfur keek naar de hare en zag ze heel lief slapen. De gedachte om Falconheart met een ander te zien kon Foxfur niet wegkrijgen. Ze zuchtte even en likte nog een laatste keer haar kittens en hoopte dit keer op een droomloze nacht. Ze sloot haar ogen en hoorde voor de laatste keer het rustige geruos van de wind.

Mirrorkit sliep onrustig. Ze hoorde een heleboel dingen, en ze voelde ook hoe haar mam bewoog. Ze hoorde haar pap's zware stem schreeuwen, maar ze was niet wakker genoeg om erop te reageren. Ze trappelde met haar pootjes, maar ze voelde niets. Ze werd verward wakker. Het was al licht, en ze opende benieuwd haar oogjes. Het was de eerste keer dat ze kon kijken. Ze was ten slotte al wat ouder nu. Ze werd nog meer wakker van een lik op haar kop. Ze keek op en zag haar mam terug in slaap vallen. Dan maar naar pap. Ze stond moeizaam recht, nog niet echt veel kracht in haar pootjes hebbend. Ze liep zo goed en zo kwaad als het kon naar Falconheart. Ze vleidde zich tegen zijn voorpoten en keek naar boven. Wat was hij groot! Zou zei later ook zo groot zijn? Vast niet, want haar pap was echt enorm! Vol bewondering keek ze naar boven, recht naar zijn ogen. Ze snapte niet waarom hij zo groot was. Haar mam was toch ook niet zo groot? En haar broer en zus ook niet. Maar de ogen van haar pap waren nat. Ze keek er verbaasd naar. Vanwaar kwam dat water nu? Ze begreep er niets van. "Pap? Waarom regenen je ogen?" Ze had het al vaak horen regenen, dan vielen er ook druppels op de grond. Nu kwam er regen uit de ogen van haar vader! Was hij een regenmaker? Ze ging zo hoog mogelijk op haar achterpootjes staan, en ze kwam net met haar neus tegen de zijne. Ze gaf er een lik over en sprong toen van zijn poten af. Ze liep vrolijk naar haar mam, die nog steeds sliep. Ze keek naar haar ogen, die niet regenden. Dan was haar pap echt heel speciaal! Speels sprong ze wat in het rond, toen ze weer tegen haar pap aanbotste. Ze probeerde op zijn rug te klimmen, maar geleed er telkens weer af. Uit frustratie ging ze zitten en keek ze boos rond. Er waren nog katten in de nursery, en ze keek ze aan. Een grijze kat keek haar aan. Ze keek terug, en ze grijnsde. Die kat was kleiner dan haar pap. Haar pap moest dus wel een superkat zijn!

Falconheart's ogen traande. Wat was er toch? Hij hield van Foxfur en dat zou nooit veranderen. Niemand maar dan ook niemand kon dat veranderen. Toen werd er één van de kits wakker. Mirrorkit werd wakker en liep naar hem toe. "Pap? Waarom regenen je ogen?" Vroeg Mirrorkit doe op zijn poten lag. 'Dat leg ik je nog wel een keer uit maar het heten tranen' Zei Falconheart. Falconheart likte het kitten en gaf hem een kopje.Toen Liep Mirrorkit naar Foxfur en toen weer terug. Mirrorkit Probeerde op zijn rug te klimmen, het mislukte. Mirrorkit ging boos op de grond zitten. Falconheart likte Foxfur. 'Hey Mirrorkit trek het je niet aan over een tijdje kan je dat ik beloof het je' Zei Falconheart. Hij trok Mirrorkit naast zig en ging naast haar liggen. 'Mirrorkit ik zweer het je je wort een supergoede krijger later' Hij keek naar Mirrorkit. Haar bouw was goed ze stond stevig op haar poten.

Foxfur stond nog steeds geschokt te kijken naar Falconheart. Ze had een erg nare droom gehad, maar zou die ook uit komen? Mirrorkit werd wakker en trippelde op Falconheart af, ze probeerde op zijn rug te klimmen, maar het hielp niet. Even was Foxfur afgeleid van die vreselijke droom. Een zucht ontsnapte uit haar keel en ze stond op. Haar blik was gericht op haar poten en ze liep naar de ingang van de Nursery. "Houd jij even een oogje op de kittens? Ik ga even naar buiten.." Ze wachtte niet af op een antwoord en rende naar buiten. De maan was op zijn hoogste punt en een paar wolken dreven er overheen. De nacht was rustig en een koel briesje liet haar vacht bewegen. Waarom heb ik deze droom gehad? Was het een waarschuwing? Of een normale nachtmerrie? O StarClan, help mij! Dacht Foxfur, ze nam de richting aan van de ingan van het kamp en liep er doorheen. Het gras zwaaide langs haar poten toen ze er langs liep. Lang had ze hier niet gelopen en daarom zou ze even de nare gedachtes uit haar hoofd zetten. Van ver zag ze al het meer fonkelen en ze rende er op af. Ze plofde neer op een graskluit en likte haar poot en wreef hiermee over haar oor. Het maanlicht gaf het meer een zilvere gloed, net alsof er een gigantische zilveren vis lag te drijven. Haar poten leidden haar naar het water oppervlak en ze nam een paar gulzige slokken. Het koude water gleed door haar buik en plonsde neer. Ze schudde de kou van zich af en liep weer terug. Opeens botste de nare droom haar gedachtes weer in. Wat zou die droom toch betekenen? Zou Falconheart nog wel van me houden? Opeens kwam er een nieuwe vraag binnen stormen. Een waarvan Foxfur de rillingen kreeg. Hou ik nog wel van Falconheart?

"Houd jij even een oogje op de kittens? Ik ga even naar buiten.." Zei Foxfur terwijl ze opstond en weg liep. Falconheart pakte Mirrorkit vast en legde hem bij de andere kittens. Hij ging tegen ze aan liggen om ze warm te houden. Zelf viel hij in slaap

Falconheart!? Riep een stem. LIZZIE?! Hij renden naar de roque toe. Ik heb je gemist. Na een heel gedoe met zijn oude vriendin die eerst ook bij de Rivierclan zat hoorde hij een zacht stemmetje achter zich. Falconheart je hield toch van mij? Vroeg Foxfur die zachtjes uit de bosjes kwam. Ja Foxfur ik zou voor je sterven. Maar zij? Vroeg Foxfur. Ik ben jou nachtmerrie! LAchte lizzie. Lizzie sprong op en probeerde Foxfur te doden. NEE! Gilde Falconheart en Duwde Lizie op de grond. Na een heel gevecht stierf Falconheart om Foxfur te beschermen zoveel hield hij van haar.

Falconheart werd waker met tranen in zijn ogen. Wat was er met Foxfur? Hij hield ziels veel van haar. Hij zou zijn onbekende familie voor haar doden. Hij zou als het nodig was weg gaan uit de clan of Crookedstar vermoorden als hij maar bij zijn eigen knappen princess Foxfur mag blijven!

De sterren straalden prachtig en Foxfur keek naar het meer. Het leek wel alsof de sterren zich kopieerden en op het meer waren geplaatst. Een koel briesje waaide door haar vacht en haar snorharen trilden in de wind. De herinnering van de droom vloeide weer door haar gedachtes. Ik houd ziels veel van Falconheart, maar het is gewoon niet meer als vroeger.. Ze liet haar kop zakken en keek naar de grond. De aarde leek net modder, vast omdat het geregend had. Haar poten werden telkens naar beneden gezogen. Ze trok hard om haar poot weer te zien en liep verder naar achteren. Een zucht ontsnapte uit haar keel en ze wierp nog een laatste blik op het meer. Die zie ik voor een lange tijd niet meer.. Dacht ze somber, de struiken slokten haar weer in op weg naar het kamp. De wanden waren goed beschermd en binnen zou je bijna niets overkomen. Een lange tijd zou Foxfur aan moeten horen hoe Warriors een vos of een das hebben verjaagd. De Nursery kwam in zicht en Foxfur liep er geruisloos in. Ze negeerde Falconheart en plofte neer in haar nest. Falconheart had de kittens bij hem gehouden om ze warm te houden. "Soms wens ik gewoon dat ik hem nooit had ontmoet. Door hem lig ik in de Nursery!" Mompelde ze in haarzelf, ze lette niet op of Falconheart haar had gehoord. Blacktail en Mousefur zouden binnekort ook komen, maar zouden Foxfur en Falconheart dan npg wel zo'n sterke liefde hebben? Ze sloot haar ogen en hoopte op een droomloze slaap.

Helaas! Foxfur liep weer op het grasveldje bij de rivier. Op haar hoede sloop ze naar een struik. Voorzichtig duwde ze de dichts begroeide takken opzij. Daar zaten ze weer! Spottedgold had haar staart om Falconheart gewikkeld en ze keken elkaar verliefd aan. "Falconheart, ik heb groot noeuws!" Begon de gouden poes, haar ogen flikkerden naar Foxfur. Ze kreeg een grijns op haar gezicht en vervolgde haar gesprek. "Ik krijg kittens! Ze zullen prachtig worden, stel je voor.." Ze werd ruw onderbroken door Falconheart. "Dat is geweldig, maar er is al iemand anders voor me.." Hij wendde zijn blik af van de poes en keek naar de grond. Even maakte Foxfurs hart een sprongetje. Ze voelde weer nieuwe liefde door haar lijf vloeien. Spottedgold keek verbaasd naar Falconheart. "Wat!? Dat kan niet! Jij zei dat ik je ware liefde was! Je hebt vast nog niet gegeten. Je krijgt rare verbeeldingen daardoor. Of je hebt een nare droom gehad over een poes die niet bestaat." Onder het praten wierp Spottedgold een vuile blik naar Foxfur. Falconheart schudde zijn kop en keek weer naar Spottedgold. "Je hebt gelijk! Ik heb vast gedroomd! Wat moet ik ook met die poes! Volgens mij heette ze.. Foxfur!" Zei Falconheart, hij liep met een verliefde blik de struiken in. Spottedgold liep, net als in Foxfurs vorige droom, naar de struiken waar Foxfur in zat. "Ik weet wel dat je hier alweer zit! Laar Falconheart gewoon gaan! Hij houdt niet meer van je. Je denkt nu wel dat dit een droom is, maar dit is een teken! Laat hem gaan!" Daarna vervaagde het beeld van Spottedgold..

Foxfur schrok wakker en zag weer het beeld van de Nursery. Ze keek of Falconheart weg was, maar kon hem even niet vinden. Moeheod overspoelde haar weer, dus sloot ze haar ogen weer...

Foxfur kwam binnen. Ze negeerder hem. Waarom!? Ze plofte in haar nest. "Soms wens ik gewoon dat ik hem nooit had ontmoet. Door hem lig ik in de Nursery!" Mompelde Foxfur. Foxfur vieol in slaap terwijl de tranen over zijn wangen liepen. Waarom? Waarom dit? Waarom gebeurde dit? Er liepen alleen nog meer tranen over zijn wangen. Hij hield zo verschrikelijk veel van haar maar... Hield ze wel van hem? Wat verschrikkelijk is dit, dit gevoel,dit doet pijn. toen werd Foxfur wakker. Falconheart liep met tranen Foxfur. Foxfur, ik wil dat je weet dat ik ziels veel van je hou en je nooit zou bedriegen of pijn zal doen. Ik zal voor je sterven. Zoveel hoe ik van je, maar...... Hou jij nog van mij?' In zijn ogen was alleen pijn en verdriet te zien. Verbergen kon hij het niet.

De zon was al aan de horizon te zien en kleurde de lucht oranje. Er stond een stevige wind en die blaasde in Foxfurs gezicht. Meteen was haar slaperigheid verdwenen en keek ze Falconheart recht in zijn ogen aan. Zijn vraag brandde in haar hoofd. Natuurlijk hield ze van hem, maar... Het was niet meer als vroeger. "Falconheart, ik houd nog wel van je, maar het is nu anders! Ga maar weg, het is zo al moeilijk genoeg! Ik heb je nu niet nodig, ga maar op een patrouille ofzo." Zei ze, ze draaide haar kop en liet een traan over haar wang glijden. Misschien waren Falconheart en zoj niet voor elkaar bestemd.. Haar lijf plofte neer op het zachte mosbed en ze sloot haar ogen.

Een kleine lichtstraal maakte de vele bomen duidelijk. Was dit een droom of het echte leven? Maar in het echte leven zou Foxfur in de Nursery liggen. Dus ging Foxfur erop uit dat het een droom was. Vrolijk sprong ze door de grassen en struiken. Het leek wel alsof ze van al haar lasten was verlost. In de verte kwam een kamp tevoorschijn, sluipend erop af zag ze de muren. Het leek precies op het RiverClan kamp! Ze was vast in de droomwereld geen lid ervan. Bijna ontzichtbaar dook ze in de dichtsbijzijnde struiken. Het was zo als gewoonlijk erg druk. Een paar kittens speelden buiten en apprentices speelden gevechten na. Ze hoorde geschreeuw vanuit de Nursery! Ze kroop wat dichterbij en zag Spottedgold in een mosbed liggen. Haar flanken bewogen snel op en neer. Foxfur wou het beter zien, maar anders werd zij gezien. Naast de struik waar ze in zat lagen een paar keutels. Hoe vies het ook was rolde ze erin en probeerde biet te ademen. De ingang was dichtbij en ze zag een glimp van de gouden vacht. "De kittens zijn geboren!" Riep een trotse stem, het was Falconheart! Nu kon het Foxfur niets schelen, ze was een beetje trots op Spottedgold. Ze zag drie kleine kittens, ze leken bijna precies op die van haar! Ze liep naar achter en ging in de ingang van het kamp staan. Falconheart was nergens te bekennen. Opeens voelde Foxfur een vacht, bang keek ze om. Helaas! Het was Falconheart. "Wat doe jij hier! Zeg op!" Gromde hij, Foxfur kon geen woord uitbrengen en bleef sprakeloos toe kijken. "Wie is dat, Falconheart?" Vroeg een stem achter Foxfur, het was Spottedgold. "Een indringer, ze wil vast de kittens pijn doen!" Gromde Falconheart gevaarlijk, hij sloeg zijn klauwen uit en stond op het punt om aan te vallen. "Laat haar maar, het is een vriendin van mij!" Zei Spottedgold, ze kwam naast Foxfur staan en gebaarde dat Falconheart weg moest gaan. "Ik weet dat het moeilijk voor je is, maar het is nu beter voor je. Je zal nu nooit meer in de Nursery te hoeven liggen." Zei Spottedgold vriendelijk, Foxfur knikte en zag dat alles weer vertraagde. "We zullen elkaar weer ontmoeten, dan zal ik je de kittens laten zien!" Dat was het laatste van de stem van Spottedgold die Foxfur hoorde.

Alweer was Foxfur un slaap gesust, de zon was nu al hoog in de lucht. Nu weet ik dat ik de goede keuze heb gemaakt!

"Falconheart, ik houd nog wel van je, maar het is nu anders! Ga maar weg, het is zo al moeilijk genoeg! Ik heb je nu niet nodig, ga maar op een paturouille ofzo." Zei Foxfur. Falconheart ging niet weg. 'Nee ik ga niet weg, ik moet het nu weten! Hou je genoeg van me om bij me te blijven of is het over voor goed' Zei Falconheart. De pijn brande. In zijn ogen was verdriet en pijn te lezen. In zijn gedachte rende hij xoor het bos en kroop ineen donkerhoekje in de uithoeken van het terretorium. Daar lag hij opgerolt,alleen,niemand alleen de pijn en verdriet die je het liefst weg zou willen hebben maar niet kon. Waarom? Waarom was het mooiste van zijn leven geindigt in een nachtmerrie?

-als het te kort is sorry zeg het dan even qant op mijn ipod kan ik het niet zien-

Falconheart weigerde om weg te gaan en even werd Foxfur bang. Het kan gewoon niet meer zo, of ik moet voor de rest ruzie maken met hem of het nu beeindigen. Meteen wist Foxfur het antwoord, ze moest het wel! "Het spijt me Falconheart, maar de vlam is gedoofd.." Ze sloot haar ogen om de tranen tegen te houden. Ze wou niet dat hij haar zag huilen. Ze sloeg haar staart om de kittens en likte ze een voor een. Dit waren de laatste aandenkens aan Falconheart. Hoe zou Falconheart reageren? Kwaad, of gelukkig? Die vraag brandde in haar hoofd, de Nursery was opeens volkomen rustig, op de rustige miauwtjes van een paar kittens. De zon was boven de hemel geklommen en scheen door het dak van de Nursery. Dit zou de laatste keer zijn dat Falconheart hier kwam, de laatste keer van hun liefde. Haar hart was gebroken toen ze in haar droom Spottedgold met hem zag, maar nu leek haar hart wel bevroren. Alsof ze niets voor hem voelde. Als dat waar was zou ze de goede beslissing hebben genomen, maar als dat het niet was had ze iets vreselijks gedaan. Ze kon het zelf niet weten en sloot haar ogen om goed na te denken. Alle herinneringen van haar en Falconheart schoten aan haar voorbij, het meer, de betoverende nacht en de geboorte van de kittens. Alles was voor niets! Of zou Foxfur het alleen gedaan hebben voor de kittens, om een keer te voelen hoe het was. Dan zou ze in een vreselijk beest zijn veranderd. Dat wilde ze toch niet! Ze schudde haar kop om helder te worden en wist dat ze het juiste had gedaan.