Sparkling lights [+Snowynight]

De grijze tabby sloop de open plek op, terwijl de maan alles zilver kleurde wat hier binnen kwam. Voorzichtig plaatste hij zijn poten op de aarde en liet zijn blauwe blik over het stroompje en zag waar hij naar gezocht had. Zacht snorde hij bij het aanzicht van de talloze vuurvliegjes die er vlogen. Het deed hem wel zeer om aan zijn vorige bezoek hier te denken, maar dit probeerde hij te vergeten. Alleen het heden telde nu, het verleden moest vergeten worden..

Ashdrizzle liep naar voren en strekte zijn nek, zodat zijn neus voor heel even een vuurvliegje aan zou raken. Vervolgens ging hij zch weer gedragen als een speelse kitten. Vrolijk hief hij zijn voorpootje op en begon deze zachtjes op en neer te bewegen. De vuurvliegjes begonnen weer wat gehaaster te bewegen en uiteindelijk wist hij, met veel geluk, er eentje naar beneden te halen. Snel sloeg hij zijn andere poot erop en opende zijn zelfgemaakte kooi wat. Hij was niet dood! Het vuurvliegje probeerde door de plotselinge muren te komen, maar hij zag niet dat er een opening was gemaakt. Ashdrizzle lachte zachtjes en sloot zijn pootjes weer. Jammer dat niemand dit kon zien..

Met stille stapjes liep Snowynight door het Shadowclan territorium heen, zoekende naar de kleine stroom. Ze had dorst gekregen bij haar nachtelijke trip door het gebied en dat kon maar op één manier verlicht worden. Waarschijnlijk zou er op dit slaperige tijdstip toch niemand in het gebied zijn, dus had ze vrij spel. En ze peinsde er trouwens niet over om uit het moeras te gaan drinken, dan zou ze vast en zeker ziek worden met dat vieze water.
Met een slaperige gaap duwde ze zich door de bosjes en schrok op. Ashdrizzle, zwijgend bleef ze stil staan, oog in oog met de kater, terwijl een onzekere blik zich van haar gelaat de meester maakte.

Het ritselende geluid van struikgewas deed hem opschrikken. Hij vergat alles om zich heen en liet het vuurvliegjes vrij, zodat het snel opvloog en zich weer bij de rest voegde. Zijn blauwe blik keek echter naar iets geheel anders. S-Snowy? Nerveus slikte hij en wist niet wat hij tegen haar moest zeggen. Het feit dat zij hem zo aankeek deed hem denken dat hij een of ander monster was. "Oh.. hey?" Zei hij zachtjes en draaide zijn kop weer om naar het stroompje. Snel legde hij zijn kop op zijn voorpoten en sloot zijn ogen. Ze ging vast weg, ze ging vast weg.

Hij had haar gehord. Ze kon het zien aan de manier waarop hij opschrok. Ze kende hem immers langer dan vandaag en de meeste van zijn handelingen waren haar niet vreemd meer. Maar deze situaties wel. Ze beet eventjes nerveus op haar lip en keek naar beneden naar haar voorpoten toen de kater tegen haar sprak in een nerveus gebaar. "Hey.." Miauwde ze zachtjes op een timide, misschien zelfs ietwat bange toon. Zou hij weer kwaad worden? Ze wist het niet, ze wist het niet...

"Hey.." Hoorde hij haar zeggen, terwijl hij zijn ogen had dichtgeknepen. Snel plaatste hij zijn staart langs zijn poten en keek hij eventjes op naar Snowy. "Ken je.. ze nog?" Begon hij wat flauwtjes en plaatste een kleine glimlach op zijn gezicht. Maar hij was te bang voor falen en keerde zijn blik snel weer terug naar de vuurvliegjes. Bij hen kon hij niets fout doen.

Snowynight opende haar dichtgeknepen ogen eventjes voorzichtig toen Ashdrizzle's stem haar oren weer binnendrong en echt... Boos klonk hij niet eens. Voorzichtig hief de kleine, sneeuwwitte poes haar hoofdje en keek ze de kater aan. "Ja... Ik ken ze nog." Miauwde ze timide. Hoe kon ze ze vergeten? De vuurvliegjes, waar ze hem notabene zelf aan voorgesteld had. "Ben je... Ben je hier vanwege de vuurvliegjes..?" Miauwde ze voorzichtig, proberende het gesprek lopende te houden.

"Ja... Ik ken ze nog." Klonk het antwoord en Ash nam de woorden in zich op. Dus ze was de tijden van hun vriendschap niet vergeten? "Ben je... Ben je hier vanwege de vuurvliegjes..?" Hij wierp weer een korte blik op Snowy, maar wist deze niet al te lang vast te houden. "Ja.." Antwoordde hij weer wat zacht en gaf zijn voorpoten een paar likken. "Jij dan?" Vroeg hij vervolgens. Hij kreeg duidelijk het gevoel dat Snowy een soort gesprek op gang wilde houden en hij wilde er wel aan mee werken.

De ongemakkelijkheid waarmee het gesprek zich voortsleepte, was alles behalve prettg en ze haalde eventjes een keer huiverig adem toen ze bemerkte dat ze haar adem aan het inhouden was. De poes wierp een onzekere blik op de zilveren gestreepte kater, maar toen ze zijn blik ontmoette, keek ze weer weg. De poes krulde haar staart om haar voorpoten heen voordat ze weer begon te spreken. "Ik kwam even wat water drinken.." Legde ze zachtjes uit. "Het spijt me dat ik je stoorde.. Als je wil ga ik wel ergens anders wat drinken.." Miauwde ze, een paar passen achteruit zettende.

"Ik kwam even wat water drinken.." Begon ze en Ashdrizle besloot zijn blik even voor zich te houden. "Het spijt me dat ik je stoorde.. Als je wil ga ik wel ergens anders wat drinken.." Hij draaide zijn kop weer om en zag dat Snowy een paar passen van hem weg had gedaan. Zijn oren vonden hun weg weer naar zijn nek en hij keek weer wat voor zich uit, geen acht slaand op de vuurvliegjes. "Ik stoor me er niet aan, als je dat soms denkt." Mompelde hij en voelde zijn stem weer wat verdrietiger worden. Ja. Hij voelde zich nu als een vreselijk iemand en dat Snowy alleen maar van hem weg wilde vluchten.

Cold, but I'm still here
Break, cause I'm so blind
We're far from comfortable this time
Cold, now we're so cold
We're far from obvious this time..

Snowynight hield voorzichtig halt bij Ashdrizzle's woorden en beet weer op haar lip. Wat nu? Het voelde als schaakmat. Ze kon nu voor haar gevoel niet meer weglopen en zijn verdrietige toon voelde als een ijzige klem om haar hart. Haar instinct zei haar om hem te troosten, maar iets hield haar tegen. De gespannen sfeer wellicht. Ze keek naar haar poten. Haar stem kwam er haperig, bijna wanhopig uit. Zowel Thrushdive als Ashdrizzle hadden haar eigenlijk schaakmat staan. "Ik snap het niet meer Ashdrizzle... Echt niet..." Murmelde ze. Wat snapte ze eigenlijk niet meer? Wat viel er niet meer aan te snappen? De situatie was glashelder. Nee, ze snapte niet meer hoe ze het moest oplossen...

Het geluid van pootstappen hield halt, dus ze was of weg of ze was stil blijven staan. "Ik snap het niet meer Ashdrizzle... Echt niet..." Het geluid van haar stem gaf aan dat ze er nog was, maar hij werd niet gerustgesteld. De grijze tabby slikte wat moeizaam en bleef naar voren kijken. "Je.. kan het ook niet snappen." Mompelde hij en keek even naar zijn voorpoten, die er maar wat bijlagen. "Ik ben bang dat je moet kiezen," Hij wierp haar even een wat gefronste blik. "Je weet dat Thrushdive en ik niet zomaar vrienden kunnen worden, zoals we toen op het einde hadden gereageerd tegen elkaar, dat is het uiterste. Het spijt me.." Hij legde zijn oren weer in zijn nek en legde zijn kop weer neer met een hopeloze zucht.

Snowynight knarste haar tanden voor het eerst uit frustratie over elkaar door zijn woorden en legde haar oren plat in haar nek. "Dat is ónzin." Mompelde ze gefrustreerd. "Dat is de grootste ónzin die ik in dagen gehoord heb." Dit streek haar tegen de haren in, na zijn actie toen Thrushdive zijn excuses aangeboden had, de woede van Littlepaw die ze eerst over zich heen had gekregen en het gevecht tussen Thrushdive en Ashdrizzle, begon Snowynight zichzelf weer wat meer af te sluiten voor alles. En dus ook voor de pijn van dit. "Waarom zou ik moeten kiezen?" Een lichte vurigheid vonkte eventjes op in haar ogen, ze zou niet langer meer over en weer getost worden, dat weigerde ze. "Waarom zou ik geen meerdere vrienden mogen hebben? Waarom zouden al mijn vrienden jouw vrienden moeten zijn Ashdrizzle?" Miauwde ze, haar stem licht bevend van emotie. Haar blauwe blik zocht de zijne.

"Dat is ónzin." Zijn oren werden wat meer tegen zijn nek gedrukt en hij kneep zijn ogen dicht. "Dat is de grootste ónzin die ik in dagen gehoord heb." Hij duwde zijn kop tussen zijn poten, hopende dat haar boosheid dan niet te horen zou zijn. "Waarom zou ik moeten kiezen?" Hij beet op zijn lip en kneep zijn oogleden nog wat dichter op elkaar. "Waarom zou ik geen meerdere vrienden mogen hebben? Waarom zouden al mijn vrienden jouw vrienden moeten zijn Ashdrizzle?" Nu kon hij er niet meer tegen. In een vloeiende beweging stond hij op en draaide hij zich om naar Snowynight. "Omdat.." Hij beet weer op zijn lip en probeerde zijn blik op haar gericht te houden. "Omdat.. ik.." Het was te moeilijk. "Omdat ik je misschien leuk vind, oké?" Hij perste te woorden door zijn lippen en keek gelijk weer naar de grond.

Snowynight zwiepte nerveus met haar staart en hield haar adem in toen Ashdrizzle de 'bom' neer liet vallen in het gesprek. Ze viel even stil, bijtende op haar lip zoals ze de laatste keer al zo vaak gedaan had. Wat moest ze hierop zeggen? Haar blik ging naar haar voorpoten. Dit kwam voor haar zo onverwachts dat ze woordeloos zat. Ze had zichzelf en Ashdrizzle altijd als goede vrienden gezien, ook wel eens nagedacht of het iets meer zou kunnen worden, maar het idee altijd verworpen omdat ze zeker wist dat dat toch niet zou gebeuren. Ze had het idee altijd verworpen... Altijd gedacht dat Ashdrizzle en Littlepaw zoiets zouden worden. Niet zij en Ashdrizzle. Haar stem haperde. "Dank je.. dank je voor de eer Ashdrizzle.." Miauwde ze, "Maar.. ik.. ik weet niet.. of ik over je denk op die manier.. Het..het spijt me. Je.. Je verdient sowieso iemand beter dan ik." Ze zette nog een paar passen achteruit en deed toen het enige wat bij haar op kwam. Ze vluchtte weg.

{Snowynight topic uit}

"Dank je.. dank je voor de eer Ashdrizzle.." Zijn mond viel open en hij was er zeker van dat zijn hart langzaam in tweeën brak. "Maar.. ik.. ik weet niet.. of ik over je denk op die manier.. Het..het spijt me. Je.. Je verdient sowieso iemand beter dan ik." Hopeloos keek hij toe hoe de poes verdween tussen de struiken hem daar achter latend. Nee.. Zijn ergste nachtmerrie was zojuist.. Zijn ademhaling werd wat onregelmatig en hij voelde zijn poten niet meer. Ze was weg.. Nadat hij zijn diepste gevoelens had geuit. Had het dan niets betekend voor haar? Had niets haar een beetje zo doen denken? Hij, de kater die nooit de liefde van zijn ouders had gezien, toch die gevoelens had gevoeld en er zeker van was. Met zijn ogen gesloten strompelde hij achteruit en viel in het water van de stroom. Het koude water trok zich vast aan zijn vacht en langzaam stroomde er tranen langs zijn wangen. Zijn gesnik werd harder en hij liet zich achterover vallen. Snel rolde hij zich op tot een grijze bal van vacht en verborg zijn gezicht in zijn natte voorpoten. Het was voorbij.

Onderwerp: Re: Sparkling lights [+Snowynight]