[+Beaverpaw] Calm breath

De Apprentice had geweigerd om bij Smokebreath langs te gaan, zo ontzettend erg bloedden zijn wond niet. Maar zijn hele lichaam zat onder de diepe schrammen en hier en daar had hij op de plaats het bloeden zelf moeten stoppen met de kennis die hij had. De volgende dagen bleken zijn helende wonden wat normaler te lijken en deels door zijn felle vacht had niemand ze nog echt opgemerkt. Niet dat Beaverpaw zich in open daglicht zo liet zien, nee, de kater trok zich nu nog vaker terug. De herinneringen aan dat vreselijke gevechten volgden hem daarbij. Hoe was zwak, maar ja, dat was een feit dat hij al geweten had vóór het gevecht. Zijn trainingen lagen zelfs al een paar Moons stil, misschien dat Frostlake dit ook gezien had.

Plots voelde hij scherpe pijnscheuten door zijn lichaam gaan toen een poot hem op zijn zij raakte, net op een diepe wond. ''Beaverpaw, ik verwacht je zo bij de Burnt Sycamore.'' De Apprentice kneep zijn ogen pijnlijk dicht en rolde zich op zijn betere zij. Met de wonden had hij ook een paar stevige blauwe plekken gekregen, maar die had hij allang weten te negeren. Nu moest hij voorzichtig zijn, want zijn net geheelde wonden konden elk moment open barsten als er te veel druk op werd gelegd. Toen de Apprentice zich buiten bevond, negeerde hij de prooistapel. Voedsel interesseerde hem allang niet meer en hij nam maar een klein deel wat eigenlijk tot hem behoorde. Voorzichtig en ervoor zorgende dat hij zo veel mogelijk energie bespaarde liep hij richting zijn training. Toen hij er was ging hij stilletjes zitten en keek zijn Mentor niet aan.

OOC; Dit is dus al na zijn gevecht (:

"Misschien heb je het al gehoord, maar Shrewstar wil niet langer dat katten onder de acht moons het kamp zonder begeleiding verlaten, dus ook jij niet meer." Misschien? Het nieuws was als een lopend vuurtje door het kamp gegaan, waarom zou hij het dan misschien hebben gehoord? Beaverpaw haalde als respons zijn schouders wat loom op. "Analyseer het gebied, is er enig prooi in de buurt?" Beaverpaw spitste na een korte stilte zijn oren en probeerde de lucht zo goed mogelijk te kunnen onderscheiden. Een paar vage kruidengeuren dreven zijn neus binnen, maar de Apprentice vermeed deze. Al snel rook hij een wat.. dierlijkere geur. "Muis..?" Voor een kort moment liet hij zijn blik naar Frostlake schieten, maar richtte deze al snel naar zijn eigen poten. Hij was er niet zeker van, maar elke keer dat hij prooi had gegeten, muis natuurlijk, had hij deze geur geroken. Natuurlijk kon het ook oud zijn, maar goed..

Vanuit zijn ooghoeken zag hij de kater zijn kop schudden. "Wel verse geuren." Een licht geïrriteerde grom ontsnapte uit zijn keel, dus zelfs proberen was niet goed? "Doe meer je best." Beaverpaw zuchtte vermoeid en legde zijn oren wat tegen zijn nek aan. Nog een keertje proberen dan en als het dan nog niet goed was, dan zou hij het gewoon niet kunnen, zoals altijd. Nog een keer concentreerde hij zich en probeerde de geuren te onderscheiden. Dit keer negeerde hij de muis, maar toen hij plots een ritseling hoorde sprongen zijn haren overeind en viel hij bijna achterover van de schrik. Met grote ogen keek hij naar het struikgewas en zag een klein musje onder de bladeren hoppen. Ja.. Natuurlijk, hij schrok weer van zo'n klein vogeltje. De grom werd wat luiden en zonder te denken aan de regels dat prooi niet verspild mocht worden, blies hij naar het kleine beestje, dat geschrokken opvloog en verdween.

Hij hoorde het gelach van zijn Mentor en liet zijn oren tegen zijn kop aan drukken. Fijn, werd hij ook nog eens uitgelachen. "Inderdaad, er zat een mus in het struikgewas," Oh dus het was nu klaar? Beaverpaw rolde wat met zijn ogen en stond op en volgde zijn Mentor. "Onthoud de geur van mus," De kater mompelde wat en deed alsof hij zich op de geur concentreerde. Toen hij dit lang genoeg had volgehouden zorgde hij ervoor dat de afstand tussen hem en Frostlake wat groter werd. "En wat nu?" Begon hij een beetje geïrriteerd, als de Warrior steeds weer kritiek op hem zou hebben, had hij zeker geen zin in de training.

Het maakte hem even niet uit hoe beledigd Frostlake was, hij was hier degene die hem als een kitten behandelde! "Vertel me welke technieken je gebruikt om een prooi aan te vallen, want zoals je weet, heeft een muis een andere dan een haas." Beaverpaw trok wat met zijn oortjes en kneep zijn ogen even dicht toen hij verkeerd met zijn poot stapte en zo een van zijn nog niet geheel geheelde wonden in beweging bracht. De Apprentice bleef zo even staan en beet haastig op zijn eigen lip. Frostlake mocht het niet zien, dan zou hij zo naar het kamp worden gestuurd en kon hij trainingen wel voor een paar dagen vergeten. "Gewoon," Hij haalde zijn schouders wat op. "Bij een haas moet je je snelheid gebruiken en bij een muis je sluiptechnieken." Hij had het niet goed uitgelegd, maar ja, wat wilde je ook als hij nog nooit een zeer succesvolle jacht had gehad.