The Perfect Ending Of a Rainy Day [Skewpaw]

Skewpaw

Relaxt liep de donkere queen het kamp uit. Het leek wel eeuwen sinds ze voor het laatst het kamp uit was geweest. Ze vond het niet erg om queen te zijn, maar ze miste de vrijheid die ze als warrior had gehad. Het was knus in de nursery en het was altijd wel gezellig om naar de andere queens te luisteren, maar nu had ze gewoon zin om weer eens naar buiten te gaan. Ze wist dat haar kits in goede handen waren en nu wilde ze gewoon even relaxen. Ze kwam aan bij de rivieroever en staarde naar het heldere water en keek een tijdje naar de vissen die voorbij zwommen. Het was een warme new leaf dag en ze kwam zelf in de verleiding om ook even een frissen duik te nemen. Ze vond een rustig plekje waar de rivier maar langzaam stroomde en liet zich in het water zakken. Ze begon met krachtige slagen te zwemmen, maar ze merkte dat ze na een tijdje al moe werd. Haar conditie was vanzelf achteruit gegaan na al die tijd die ze in de nursery had doorgebracht. Ze klauterde de oever weer op en vond een mooi zonnig plekje waar ze  gin liggen en zich opkrulde. De zon droogde haar vacht en gaf haar ook een lekker warm gevoel vanbinnen. Jaloers gluurde ze naar de overkant van de rivier, naar de zonnerotsen. Riverclan en Thunderclan hebben vaak gevochten over de rotsen, maar Thunderclan had het nu al lange tijd in handen. Op zonnige dagen als deze zou ze er geen bezwaar tegen hebben al Stormstar met een plan op de proppen kwam om ze weer terug te veroveren. Toch tevreden met haar goede plekje in het zonnetje deed ze haar ogen dicht. Ze kreeg de neiging om een dutje te doen, maar ze wist wel beter dat buiten het kamp in slaap te vallen. Ze voelde zich hier niet zo veilig als in haar eigen nest.

   

Duskcloud gluurde door de spleetjes van haar ogen toen ze de pootstappen dichterbij hoorde komen. Ze deed snel haar ogen weer dicht toen de grijze apprentice dichterbij zag komen. Haar kant op zag kijken. Haar lichaam verslapte en ze probeerde te doen alsof ze sliep. Het voelde verkeerd en ongemakkelijk, maar sinds wanneer kon ze bij andere katten in de buurt komen en zich niet ongemakkelijk voelen. Ze deed haar ogen weer een stukje open en keek toe hoe de apprentice bij de rivier ging zitten. Ze wist dat ze nu eigenlijk iets moest zeggen, maar ze overwoog serieus het idee om stiekem weg te sluipen. Toch dwong ze zichzelf om overeind te komen en naar de apprentice toe te lopen. “Hallo.” Dwong ze zichzelf beleefd te zeggen terwijl ze naast de apprentice ging zitten. Toen hun blikken kruisten merkte ze op dat de ogen van de apprentice scheel stonden waardoor ze er een beetje raar uitzag. Ze wist dat ze er niet naar moest staren of er iets over moest zeggen. Ze leerde haar kittens toch ook dat het onbeleefd was om zoiets bots te zeggen. “Mooie dag vindt je niet?” Zei ze in een poging opgewekt te klinken. Ze had er zelf een hekel aan als katten begonnen te praten over het weer. Dat betekende dat er echt geen gespreksstof was.

De apprentice knikte. 'Het is fijn dat greenleaf weer is aangebroken.' Duskcloud deed een poging tot glimlachen. “Ja, Ik ben blij dat de rivier weer ontdooit is.” Zei ze. “We eten nooit half zo goed als hij bevroren is. Ik kan vogel en muis bijna niet door mijn keel krijgen.” Gesproken als een echte standaard en zoutloze riverclankat dacht ze. Ergens was ze ook wel blij dat het gesprek nergens over ging, dat waren de makkelijkste. Ze kon niet goed praten over dingen die dieper gingen dan leafbare eten, zoals haar problemen of nog erger, die van anderen. “Je heet Skewpaw, toch?” Vroeg ze waarna het ineens kwam dagen waar die naam vandaan kwam. Drie keer raden wat haar warriornaam gaat worden Dacht ze.