Breaking Dawn [Open]

Open

In de morgenschering ploegde de grote kater de heuvel op. Het was erg vroeg en het was een koele newleaf ochtend, en Stagstep bedankte starclan voor zijn dikke warme vacht. Windclan katten hadden over het algemeen niet zo'n lange vacht, maar hij vond het niet erg. Het was een deel van hem en hij was blij met zichzelf zoals hij was ook al werden de katten in de warriorsden er gek van nu hij in newleaf weer begon uit te haren. Zelf was hij er wel blij mee, omdat het onprettig was als hij met warm weer nog vast zat in zijn wintervacht, maar hij werd er zelf ook beetje gek van om overal haar tegen te komen. Een klein streepje licht was al aan de horizon te zien toen Stagstep de grote rots opsprong. Het was een goed uitkijkpunt vanwaar je het hele territorium kon overzien, maar hij kwam er vrijwel alleen in de morgen en dan met een andere reden. Hij ging zitten en keek naar de horizon waar langzaam, maar zeker de zon opkwam. Stagstep hield ervan om de zon te zien opkomen als teken van een nieuwe dag, maar hij genoot vooral van de kleuren en het uitzicht. Het territorium zag er anders uit bij zonsondergang als het rode morgenlicht erop scheen en dit uitzicht zag je trouwens maar een keer per dag.

Stagstep staarde nog steeds genietend naar zijn uitzicht toen hij plotseling een stem achter zich hoorde en zich omdraaide. "Hallo, vind je het erg als ik erbij kom zitten?" Vroeg de poes die hij herkende als Stonerain. “Natuurlijk niet!” Zei hij vrolijk. “Kom erbij.” Stagstep was een kater die rust en stilte kon waarderen, maar hij genoot ook van het gezelschap van andere katten. Hij had van zichzelf een vrolijk karakter en hij wist altijd wel een manier om een gezellig gesprek te beginnen waardoor andere katten ook van zijn gezelschap hielden. Hij glimlachte naar de vriendelijk naar de poes waarna hij weer naar de horizon keek. “Ik houdt van de zonsopgang.” Vertelde hij de poes. “De meeste katten houden meer van de zonsondergang waarschijnlijk omdat ze daar niet vroeg voor op hoeven te staan.” Grapte hij waarna hij vrolijk verder ging. “Ze lijken eigenlijk precies op elkaar alleen houdt ik meer van de zonsopgang, omdat er dan een nieuwe dag begint. Het einde van de dag vindt ik wat minder dus eigenlijk zit er achter de zonsopgang wel een mooiere gedachte, vindt je niet?” Toen realiseerde Stagstep dat hij de hele tijd, maar door had zitten ratelen over wat onzin over de zonsopgang. De grote kater had er geen problemen mee om zijn gedachten met anderen te delen, alleen vonden andere katten het waarschijnlijk minder fijn om alles aan te horen.