The end [Open]

Ze waren niet veel te vinden op het territorium van Riverclan, maar Silverstream had haar ogen gevestigd op een rondlopende, waarschijnlijk verdwaalde fazant. Ze sloop dichter bij, wetend dat ze heel dicht bij Thunderclan territorium was, dus moest opletten dat ze geen patrouille tegen kwam die haar mogelijk zou kunnen beschuldigen van stelen. De zwangere poes sloop dichter bij, die dikke buik begon intussen in de weg te zitten, maar ze moest de schijn op houden, want nog steeds was haar buik niet duidelijk te zien, al voelde zijn 'm wel degelijk. Ergens hoopte ze ook Graystripe tegen te komen, ze verlangde naar de grijs gestreepte kater. Even keek ze over de rivier heen waar ze vaak met hem had afgesproken. Focus je, Silver, focus! Silverstream haalde diep adem en maakte zich klaar voor de sprong. Prooi was nog steeds schaars, want ondanks de lente was het nog steeds ijskoud, en hadden ze nog regelmatig last van forst. En toen weerklonk er een gil in de lucht, vogels weg laten vliegen, haar fazant geschrokken weg laten rennen. Riverclan katten waren over het algemeen al niet goed in het jagen op landdieren, en nu het ook nog eens helemaal mislukt was frustreerde het Silverstream nog al erg. Ze rende naar de plek waar het gegil vandaan was gekomen en trof daar Whalepaw aan, met niet veel verder Rainpaw liggend, dood, in een plas bloed. "Whalepaw, rustig..." miauwde ze geschrokken, haar staart trostend op haar rug leggend. "Oh, Rainpaw toch..." murmelde ze op de doodde apprentice neer kijkend. "Was het... was het een Thunderclan kat?" Miauwde ze, Whalepaw recht aankijkend. Ze snoof de lucht op, nee het was geen Thunderclan kat geweest, maar waarschijnlijk een das. "We kunnen haar beter meer terug nemen naar het kamp..." murmelde ze tegen Whalepaw. "Nee! Waarom?" Hoorde ze toen, ze keek om en zag Stormysoul, één mede warrior. Ze keek haar droevig aan. Stormysoul had haar waarschijnlijk niet gezien, enkel Whalepaw en greep de apprentice bij de haar nekvel terwijl ze haar in de richting van het kamp begon te sleuren. "Wacht, ik help je," miauwde ze terwijl ze naar Stormysoul toe leep, ze keek over haar schouder en wenkte Whalepaw mee. Zo liepen ze terug naar het kamp.

OOC: Je was me voor, ghehe x')

Ze slikte even. Haar ogen vlogen heen en weer toen ze het dier zag passeren. Ze bewoog niet. Het was voor het eerst dat ze zo stil had gezeten, toch wilde ze geen kik geven. Het grijze beest stopte, snoof de lucht op, maar moest ergens van ouderdom zijn neusorganen niet meer vertrouwen. Maze kon een zwak lachje niet onderdrukken, dom beest. Gedroogd bloed kleefde aan zijn klauwen en ook zijn mondhoeken hadden een rood kleurtje gekregen. De poes sloeg alles gade van op een afstand, niet eens wetend wat er vooraf was gebeurd. Eén woord, één aanblik en alles kon meteen veranderen. Toen het beest uiteindelijk besloot dat de geuren van Riverclan overal waren, verdween hij in de struiken die naar Fourtrees leidden. Een opgeluchte zucht kon de lilac point niet onderdrukken. Ze wachtte nog enkel seconden tot de geur van de das niet langer meer in haar neusgaten prikten en stond op. Nu pas viel het bloedspoor op die het dier had achtergelaten. Niet echt geïnteresseerd in wat ze zou aantreffen op het plaats van gebeuren, sprong ze uit de struik en volgde ze het spoor van de das. Het was niet lang, helemaal niet. In de verte kon ze 3 figuren onderscheiden en al snel zag ze ook de derde in de bek van de tweede. Maze stopte absurd en keek even schuin naar het beeld voor haar. Hun ruggen waren naar hen gericht. Maar toen de warrior het lichaam van de kat optilde en haar kop van de ene kant naar de andere kant bungelde, besefte Maze maar al te goed wat er hier aan de hand was. Ze zette een stop vooruit, maar verstijfde toen de kop zijn evenwicht vond in de lucht. Haar bruine ogen waren groot en glazig, bijna onherkenbaar voor de kat die daar aan de grond genageld stond. Haar gestreepte vacht werd versierd door rode vlekken. Gedachten vlogen door har hoofd en als een wervelwind haalde ze heel haar wereld overhoop. Instinctief vlogen haar klauwen uit hun hulsel. Haar ogen hadden waren kalm gericht op de katten die het lijk droegen, of was het hun naaste genadeslag? Ze gromde. Wel meteen liep ze op hen af en toen ging alles heel rap. Zonder na te denken sloeg Mazelock haar rechtervoorklauw tegen de kaak van de warrior die haar zusje droeg. Ze wierp daarna een giftige blik in diens ogen en siste dreigend naar haar, terwijl ze in haar ooghoek de toeschouwer -of mede-plichtige?- opnam. Ook Silverstream was eerbij, maar ergens had ze minder haat tegenover deze warrior. Ze wierp haar een uitdagende blik toe, één die haar waarschuwde dat ze geen enkele beweging mocht maken naar het lichaam, anders was het zo gedaan. Stormysoul -de nieuwste warrior- en Whalepaw -een ook nog erg jonge apprentice- het zou haar niets verbazen als deze twee het tegen haar zusje hadden opgenomen. De bloedvlekken bewezen dat. Al snel was de oudere warrior vergeten wat ze had gezien in de struiken en stapte ze dreigend op de jongere katten af. "Jullie!" spuugde ze hatelijk uit. Haar ogen spuugden vuur en haar klauwen waren nog steeds niet terug in hulsel. "Wat hebben jullie gedaan?" Haar stem was beangstigend koel en het straalde een betrouwbare kalmte uit. Toch wist ze dat ze bij elke verkeerde beweging of woord kon knappen en nog meer kon verliezen.

OOC:: Ik had een post uitgetypt en dan kwam opeens Silver xD Kan zijn dat het niet klopt ofzo, maar de woorden zijn naar Whale en Stormy en ze slaat Stormy, als het niet duidelijk is ^^

"Nou, ik zit hier het lijk van een overleden apprentice samen met de hulp van Silverstream en Whalepaw naar het kamp te brengen," Mazelock ontblootte haar tanden, de parrelwitte wapens pronkten prachtig in de mond van de warrior. "Dat is geen antwoord op de vraag," Gromde ze vijandig. "Gedaan is verleden tijd, niet nu," Bromde ze uit, toch beheerste haar stem nog steeds over dezelfde kalmte als eerst. "En wat doe jij dan? In plaats van mede clanleden te slaan?" Mazelock vernauwde haar ogen en zwiepte even met haar staart. Ze voelde hoe haar klauwen steeds dieper in de natte aarde drongen. Maar toen de klauw haar gezicht draaide en ze instinctief meegaf met die klap, brak er iets in haar. Haar kop was naar links gedraaid en ze staarde even woedend naar de grond. Haar lichaam beefde van de spanning die ze nodig had om niet op de kattin te springen en haar eigenpotig hetzelfde lot als Rainpaw voor te schotelen. Ze zag hoe de kat opnieuw het lijkje van haar zusje optilde, dat was de druppel. Zonder enige waarschuwing sprong ze op Stormysoul. Ze boorde haar klauwen in de schouders van de jonge warrior waarna ze haar tanden in de rug -en liefst ergens rond de ruggengraat waar het veel pijn zou doen- plantte. Wel meteen sprong ze weer van de kat af. Ze wierp een waarschuwende blik op de andere katten, ze was op dit moment tot veel instaat. "Omdat jij," ze keek terug naar de kat die ze had aangevallen. "Mijn zus hebt vermoord."

Met een brok in haar keel en een droevig gevoel hielp Silverstream Stormysoul met het mee dragen van Rainpaw's like, met een bedroefde Whalepaw achter hun aan lopend. De sfeer was niet fijn, het was verdrietig en donker. Plots kwam Mazelock uit de bosjes gesprongen en begon tekeer te gaan tegen Stormysoul en Whalepaw. En toen gebeurde er iets wat Silverstream totaal niet verwacht had, Stormysoul sloeg haar poot uit naar Mazelocks gezicht, waar bij duidelijk te zien was dat er iets in Mazelock knapte. Toen Stormysoul het lichaam van Rainpaw weer op wou pakken, schoot Mazelock naar voren. Het was omdat Silverstream kittens verwachtte, anders was ze er tussen gesprongen, al was zij ook niet de grootste held. Mazelock beschuldigde Stormysoul er van de apprentice gedood te hebben. "Wáár zijn jullie mee bezig!" Riep Silverstream uit. "Mazelock, ik begrijp dat je verdrietig bent, maar dit is niet de oplossing. Het was een das," toen wierp ze een blik op Stormysoul. "En van jou was het niet verstandig om je poot naar haar gezicht te zwaaien," vervolgde ze. "Er is een apprentice overleden, en dit is geen respectvolle manier om haar leven af te sluiten, zij verdient een goed afscheid om vervolgens een nieuw leven te beginnen in Starclan," sloot Silverstream af. Ze drukte haar lichaam tegen die van Whalepaw aan, voor haar was dit ook niet fijn. Zij was zojuist een dengenoot verloren.

Stormysoul liet ook haar klauwen uit hun hulsel komen. "Kan je niet ruiken ofzo! Kat, gebruik toch eens je neus!" Maze deinsde netjes achteruit voor de klauw die volgde en vervolgde haar actie. Ze was een goed getrainde kat, er was wel een rede waarom ze 2 apprentices had. "Wáár zijn jullie mee bezig!" Maze gromde, maar keek niet om naar de bron van het geluid, dat was een veel gemaakte fout. Nog voor ze iets anders kon horen zag ze een uitweg. Mazelock spande haar spieren op en met dat te doen, schoot ook een idee haar te binnen. Zij had de das gezien, zij wist waar die heen was. Er ontplooide zich razendsnel een plan in haar kop en het gebeurde allemaal in een fractie van een seconde. Ze sprong op en liet haar lichaam wat lager dan dat ze normaal zou doen, zodat haar poten langs de rug van Stormysoul zouden strijken. Ze deed alsof ze geraakt werd door één van de poten van de jonge kat en liet haar klauwen langs de zijkant van de warrior gedaan, waar ze geen diepe wondes zouden maken. De kattin had wel degelijk haar poot aangetikt, maar niet hard genoeg om haar zo uit haar koers te laten gaan. Ze draaide trok een groot stuk haar mee, alsof ze haarzelf nog wilde reden en lande op de grond, alle lucht werd uit haar longen geperst en alles werde even zwart voor haar ogen. De plukken haar tussen haar nagels duwde ze tussen haar klauwen en verborg ze zo goed mogelijk. Althans, niemand zou het opmerken. Toen alles terug helder werd voor haar ogen en ze terug normaal kon ademhalen, stond ze langzaam op. Ze had de woorden van Silverstream gehoord, maar nog niet verwerkt. ''Nou?'' Maze knikte en haar blik verzachte. "Ja... Sorry..." Mompelde ze zachtjes. ALSOF ze spijt had, ha! Dat nooit! Maar goed, haar zachte blik en haar hangende kop waren genoeg bewijs dat ze verdrietig was. Ze stond langzaam op en keek van kat tot kat, maar ontweek toch de blik van Stormy. "Ik... Mag ik nog één iets vragen?" zei ze. en zucht ontglipte haar lippen. Haar stem klonk kalm, maar je hoorde het verdriet dat in haar brandde. "Rainpaw was niet enkel mijn zusje, maar ook één van mij beste vriendinnen," Tranen prikten in haar ogen, maar vanbinnen lachte ze verrukt. Ze liet doelbewust een blik op Silver vallen, zij had een zus. Ze wist niet of Whale of Stormy er één had, maar Silver leek het redelijkste. "Kan ik even alleen met haar zijn?" Vroeg ze zachtjes. "Heel even maar, alsjeblieft, ik roep jullie terug als ik klaar ben," Tranen begonnen hun oorsprong te vinden in haar ooghoeken. Ze sloot haar ogen en liet ze stromen. Ze drukte haar kin tegen haar borst en murmelde zachtjes de naam van haar verloren zus. "Rainpaw... Het... Sp... Spij... T... Me... Zo...." Haar stem stokte van de tranen en het gesnik. Langzaam keek ze terug op, haar blik was troebel van de tranen die in haar blik lag. "Ik h-hheb.... H... Haar... Niet k-kk... Kunnen besch-schermen..." Haar stem trilde zachtjes. "Het i... Is.... Mijn... S... Schuld." fluisterde ze zachtjes. Nee, dat was die van Stormysoul en dat zou ze bewijzen.

Toen Stormysoul verdween om hen even alleen te laten, voegde Whalepaw er nog wat aan toe. ''Goed, maar niet te lang.'' Maze knikte, maar had eerlijk gezegd liever in haar oren geroept dat ze dat al had gezegd. Maar goed, ze kon zichzelf nu nog inhouden en dat was het belangrijkste. Toen verdween de apprentice mee met die stomme warrior. Tranen rolden nog steeds langs haar kaken heen, maar hadden niet langer betekenis. Ze wierp even een blik op Silverstream en vroeg zich af wat zij dacht en of ze nog weg gaan of hier zou blijven. Zonder echt te wachten op haar besluit draaide de oudere kattin zich om. Gedachten golfden door haar kop heen, maar slechts één bleef hangen. Ze moest die Stormysoul kwijtraken, ze ging nog voor problemen zorgen, dat voelde ze. Het plan die in haar kop was opgebouwd was daar perfect voor en ze zou de kat al snel vernederen en pijnigen, het zou nooit meer hetzelfde zijn, ze had een vijand van haar gemaakt en dat had die Stormy nooit mogen doen. De kattin buigde zich voorover en raakte teder de neus aan van haar zusje. Een wijd spectrum van geuren drong haar neus binnen, maar slechts één hield ze vast, die van Rain. Langzaam nestelde ze warrior zich tegen haar aan. Haar lichaam was koud en leek al haar warmte te absorberen. Langzaam begon de lilac point met haar kop tegen die van haar zus te duwen. Haar poten vertstrengeld in die van haar zus... Om het haar van de das te vervangen door dat van de kat waarvan ze het haar net had uitgetrokken. Als d medicine Cat zou kijken welk soort haar er tussen de klauwen van de kattin zou zitten, zou ze al snel die van Stormysoul zien en niet die van de das. Het was gewoon het perfecte plan, het perfecte bewijs...

OOC:: Redelijk flut xD