I F I W A S N' T H E R E T O M O R R O W? W O U L D I T M A T T E R? {open}

De wind ruiste zachtjes door de kale boomtakken waarop nauwelijks bladeren zaten toen de grijze she-cat met grote, geschokte ogen door de bossen stapte. Haar hart klopte wild in haar keel, en over haar hele lijf trilde ze. Bluestream was geen kat die snel bang of geschokt was door dingen, maar hoe het bos er nu uitzag had haar echt geraakt. Bluestream -of Miki, zoals ze nu heette- mauwde zachtjes, alhoewel het eerder op een gesmoorde uitroep leek. Deze omgeving, met de door rook, vuur en regen aangetaste bomen was zo bekend, doch zo afstandelijk en onherkenbaar. Het was moeilijk te begrijpen dat hier ooit een gezonde, levendige clan had geleefd. Miki was hier gekomen om haar verdriet en pijn te laten verlichten, maar op het moment leek haar trauma eigenlijk alleen maar erger te worden. Ze snoof de lucht op, op zoek naar bekende Skyclan geuren. Een pijnlijke steek ging door haar hart toen ze besefte dat alle geuren nog aan de bomen hingen. Het was net zoals vroeger... Alleen nu doods en verlaten. Ze sloot haar ogen, en ademde diep in zodat de geuren goed tot haar door konden dringen. Wanneer ze zo stond, met gesloten ogen kon ze zich net voorstellen dat ze op grenspatrouille was, en dat ze nu aan het wachten was op de andere katten die haar zouden vergezellen. Ja, ze kon Dogdance al ruiken, net zoals de vroegere deputy. Ook haar partner was herkenbaar. Ja, en zometeen zou ze weglopen. Door het groene bos, en ze zou eventuele indringers gaan verjagen. En daarna lol maken met de anderen zodra ze terug bij het kamp was. Bluestream opende haar ijsblauwe ogen. De grijzige bomen drongen nu nog scherper op haar netvlies. Ze wou dit niet... Maar het was toch gebeurd.

Na een tijdje lopen kwam ze aan bij een plek vlak buiten het kamp. Een verdorde struik stond er verlaten bij, met zwartgeblakerde takken. Een plotselinge stoot van agressiviteit ging door haar heen. Ze nam een sprong, en schreeuwde wild. Ze stortte zich op de struik, en rukte alle takken af. Ze beet alle takken door, en schraapte wortels uit de grond. Na enkele minuten van dingen verscheuren stortte ze uitgeput en rillend neer op de grond. Het zou toch geen verschil maken. Haar partner was dood, door deze stomme struik, en hij zou niet meer terug komen. Met vochtige ogen krabbelde ze overeind, en ze ging voor de struik zitten. Ze sloot haar ogen, en hief haar kop naar de hemel. 'Het spijt me. Ik weet het, het was stom van me om die ruzie te beginnen. Als ik dat niet had gedaan en niet kwaad het kamp was uitgerend, had jij waarschijnlijk nog geleefd. Het spijt me echt heel erg... Ik heb toegezien hoe jij levend verbrand werd toen je vastzat in deze struik, waarna ik ben weggerend om mijn eigen leven te redden. Ik verdien het om te sterven. Ik móet sterven. Leven is mij niet waard...'
Ze slikte kort, en ging met trillende stem verder.
'Ik weet dat ik had beloofd je trouw te zijn, maar toen ik door de tweebenen ben opgevangen heb ik iemand anders ontmoet. Vraag me niet waarom; hij heeft niet eens iets gezegd, maar alleen al doordat hij daar stond realiseerde ik me dat ik een nieuw leven moest starten. Ik weet niet eens of ik echt voor hem ben gevallen, maar ik weet wel dat hij meer is dan alleen een kennis voor mij. En het boeit me niets dat hij van een vreemde clan is...'
Bluestream merkte nog nauwelijks dat ze de laatste woorden had gezegd. Ze ging liggen voor de struik, met haar poten over haar kop. En langzaam viel ze in slaap.


Met een vreemde, ijzige rust in haar blauwe ogen werd Miki wakker. Ze moest eigenlijk gewoon doorgaan met leven. Maar, op een andere manier. Een ander persoon worden, misschien? Of misschien wel haarzelf worden? Ze bleef liggen waar ze lag, rustig ademend. De geur van iemand die ze goed kende, een van haar vrienden drong tot haar door. Ze glimlachte.

{OPEN}

If I wasn't here tomorrow
Would anyone lose sleep
If I wasn't hard and hollow
Then maybe you would miss me